Πραγματικότητα και κατασκευασμένοι "εχθροί"

Γεμάτες και οι σημερινές φυλλάδες με ρεπορτάζ για τους σχεδιασμούς του υπουργού καταστολής, Μαρκογιαννάκη, για να αντιμετωπίσει τους ... εχθρούς της κοινωνίας, που ο ίδιος και οι κυβέρνησή του έχουν κατασκευάσει. Και ποιοι είναι αυτοί; Οι «κουκουλοφόροι», οι «τρομοκράτες», οι μετανάστες, το πανεπιστημιακό άσυλο …

Λες και το πρόβλημα της απολυμένης εργάτριας του Λαναρά είναι που έσπασε η τζαμαρία μιας κυριλάτης μπουτίκ στο Κολωνάκι, λες και το πρόβλημα του εργάτη που δουλεύει στην Αλουμίλ, του Μυλωνά είναι αν θα γίνει σμπαράλια καμιά τράπεζα κι όχι ότι ο ίδιος αναγκάζεται να παίρνει μειωμένο τον μισθό του κατά 20% για να μην βρεθεί στα αζήτητα.

Τα πραγματικά προβλήματα του εργαζόμενου, η ανεργία, η φτώχεια, η υπερχρέωση του νοικοκυριού, η περιθωριοποίηση, μπήκαν στο περιθώριο και αντικατασταθήκανε με μια «κατασκευασμένη πραγματικότητα» από τους κρατικούς μηχανισμούς και τα κρατικοδίαιτα δημοσιογραφικά ρουφιανοπαπαγαλάκια των Μ.Μ.Ε.

Ο παγκόσμιος καπιταλισμός περνάει κρίση που δημιούργησε ο ίδιος. Αυτό το αποτέλεσμα είναι συνυφασμένο με την φύση του ίδιου του συστήματος. Και κάθε καπιταλιστική χώρα παίρνει μέτρα προσπαθώντας να την αντιμετωπίσει πριν δημιουργηθούν ανεξέλεγκτες καταστάσεις απ’ τους λαούς που αναγκάζονται να σηκώσουν τα βάρη της κρίσης. Μονόδρομος είναι να θωρακίσουν ακόμα περισσότερο τους κατασταλτικούς μηχανισμούς τους.

Στην χώρα μας η κυβέρνηση ψάχνει προσχήματα και κατασκευάζει «εχθρούς της κοινωνίας» για να το κάνει αυτό.

Αλλα καπιταλιστικά κράτη δεν νιώθουν αυτή την ανάγκη και μιλούν εντελώς κυνικά. Όπως στην Αμερική π.χ.
Η οικονομική κρίση που βιώνει η «υπερδύναμη» είναι πρωτόγνωρη και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι συνέπειες μπορεί να αποφέρει.
Είναι χαρακτηριστικό ότι νέα ρεκόρ σπάνε οι Αμερικανοί όσον αφορά την έκδοση κουπονιών συσσιτίου (Foodstamps) για τους άπορους. Τον Ιανουάριο 2009 32,2 εκατομμύρια άνθρωποι αγόραζαν στις ΗΠΑ τέτοια κουπόνια, μια αύξηση της τάξης του 16% ή 4,45 εκατομμύρια περισσότεροι σε σχέση με τον αντίστοιχο μήνα του 2008!
Και σε μια τέτοια κατάσταση η περαιτέρω θωράκιση στους μηχανισμούς καταστολής είναι μονόδρομος για ένα καπιταλιστικό κράτος.

Αυτό το σκηνικό είχε αρχίσει να το στήνει ο Μπους, λίγους μήνες πριν χάσει τις εκλογές.
Είχε φέρει απ’ το Ιράκ στρατιώτες που είχαν εμπειρία από τις μάχες που είχαν δώσει με την Ιρακινή αντίσταση (την 1η Ταξιαρχία Πεζικού της 3ης Στρατιάς) και την έθεσε κάτω απ’ τις διαταγές του υπουργείου Εσωτερικής Ασφάλειας με αποστολή «τον έλεγχο του πλήθους και των απείθαρχων ή επικίνδυνων ατόμων», όπως έγραψαν χαρακτηριστικά οι «Τάιμς του Στρατού».

(Στην χθεσινή συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ με την συμμετοχή Μαρκογιαννάκη, δεν μπορεί να ξέρουμε αν σχεδιάστηκε η εμπλοκή του στρατού σε τυχόν «επικίνδυνες» για το σύστημα κινητοποιήσεις στην χώρα μας).

Ο Αμερικανός βουλευτής Ρον Πολ. Το είπε καθαρά: «Μπροστά στην κατάρρευση μιας πλασματικής οικονομίας που στηρίχτηκε στο χρέος, το κατεστημένο νιώθει απειλητικά το ενδεχόμενο να ξεσπάσουν κοινωνικές ταραχές».
Γ’ αυτό και η κυβέρνηση Ομπάμα μπροστά στο ενδεχόμενο να ξεσπάσουν κοινωνικές ταραχές εξαιτίας της οικονομικής κρίσης θέτει σε εφαρμογή τον «Νόμο για την ίδρυση κέντρων έκτακτης ανάγκης» (νόμος ΗR645) που προβλέπει την ίδρυση στρατιωτικών εγκαταστάσεων σε «ευαίσθητα σημεία» της Αμερικής.

Σύμφωνα με αυτά που δήλωσε ο Μισέλ Τσοσουντόφκσι, διευθυντής του Κέντρου Ερευνών για την Παγκοσμιοποίηση και καθηγητή της Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο της Οτάβας, ο νόμος ΗR645 συνδέεται άμεσα με την οικονομική κρίση και με το ενδεχόμενο να ξεσπάσουν μαζικές διαδηλώσεις στη χώρα. Και φυσικά, όποιος διαδηλωτής βρεθεί κρατούμενος σε κάποιο από αυτά τα κέντρα δεν θα υπάγεται στη δικαιοδοσία των πολιτικών αλλά των στρατιωτικών δικαστηρίων.

Με δυο λόγια δηλαδή οι Αμερικάνοι λένε τα πράγματα με το όνομα τους. Αν και τον τελευταίο καιρό έχουν γίνει, στην Αμερική, εκατοντάδες αν όχι χιλιάδες γιουρούσια σε σούπερ μάρκετ, πολυτελή εστιατόρια, και η παραβατικότητα έχει χτυπήσει κόκκινο σε πολλές πολιτείες της Αμερικής, δεν ένιωσαν την ανάγκη να κατασκευάσουν «εχθρούς» για να θωρακίσουν τους κατασταλτικούς τους μηχανισμούς, όπως κάνει εδώ η κυβέρνηση Καραμανλή.