Εργοστάσια κλείνουν το ένα μετά το άλλο. Εκατοντάδες εργάτες και εργαζόμενοι ρίχνονται στην απελπισία της ανεργίας. Η ακρίβεια γιγαντώνετε, άνθρωποι οδηγούνται στην αυτοκτονία οδηγούμενοι απ’ την εγκληματική ασυδοσία των τραπεζιτών. Ο ΣΕΒ ζητά την καθιέρωση εργασιακού μεσαίωνα σε μια σειρά νομούς και κλάδους που πλήττονται από την ανεργία, και η λεηλασία της δημόσιας περιουσίας συνεχίζετε από κυβερνητικά λαμόγια. Η κρατική καταστολή γνωρίζει νέα έξαρση σε συνεργασία με φασιστικές γκρούπες.
Ενας παραμορφωτικός καθρέπτης μετατρέπει το ασήμαντο σε σημαντικό και αντίστροφα. Μια καταχνιά πλακώνει το κοινωνικό πεδίο, που χαρακτηρίζεται από ακινησία, παράλυση, αφασία.
Κι όλα γύρω μας χορεύουν στον ρυθμό της ελεγχόμενης (;) σκανδαλολογίας. Βολεύει αυτή η κατάσταση το πολιτικό σύστημα. Το έχουμε ξαναδεί το έργο. Να φεύγει ο κυβερνητικός θίασος των κλεφτών και να έρχεται των ληστών. Και κάθε φορά το ίδιο σκηνικό. Να παραλαμβάνει «καμένη γη». Και δώστου καινούργιοι φόροι, καινούργια αντιλαϊκά μέτρα.
Να το ‘χουμε ξεκάθαρο. Τούτο το σάπιο διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα δεν καθαρίζεται παρά μόνο ανατρέπετε. Αν πέσουμε στην λούμπα να επιδιώκουμε να φύγει ο γαλάζιος κυβερνητικός θίασος για να ρθει ο πράσινος θα έχουμε μια απ’ τα ίδια.
Η λύση δεν βρίσκετε στην «κάλπη» παρά μόνο στους δρόμους. Με μορφές πάλης που θα ξεφεύγει από τα πλαίσια της παραλυτικής αστικής νομιμότητας.
Δημοσίευση σχολίου