Η είδηση που δημοσιεύετε πανομοιότυπη σε αρκετούς διαδικτυακούς τόπους λιτή και περιεκτική:
«Εκρηκτικές διαστάσεις έλαβαν το πρώτο διάστημα του 2009 (πρώτο πεντάμηνο) οι ακάλυπτες επιταγές. Κατέγραψαν άνοδο 228% σε σχέση με το ίδιο διάστημα πέρυσι.
Έφτασαν το 1 δισεκατομμύριο 319 εκατομμύρια ευρώ, υπερκαλύπτοντας από τον Μάιο το σύνολο του περυσινού δωδεκαμήνου.
Μέσα σε μόλις 5 μήνες είχαμε 132.000 ακάλυπτες επιταγές, όταν ολόκληρο το 2008 ο αριθμός ανήλθε στις 118.000.
Σύμφωνα με στοιχεία της εταιρίας "Τειρεσίας", στο ίδιο διάστημα οι απλήρωτες συναλλαγματικές έφτασαν τα 93,6 εκατομμύρια ευρώ, καταγράφοντας άνοδο 30% σε σχέση με πέρυσι».
Πίσω όμως απ’ τους αριθμούς υπάρχουν άνθρωποι που βρίσκονται στην μέγγενη των τραπεζιτών που μη μπορώντας να αντέξουν την νόμιμη τοκογλυφία, με τα ληστρικά επιτόκια που κάνουν κάποιες φορές έχουν φτάσει στην αυτοκτονία.
Ο τραπεζικός δανεισμός με όλες τις μορφές (πλαστικό χρήμα, καταναλωτικά και προσωπικά δάνεια) υπάρχει αρκετά χρόνια στην Ελλάδα. Και δεν είναι τυχαίο ότι αναπτύχθηκε σε μια περίοδο παρατεταμένης καθήλωσης των μισθών σε σχέση με την αύξηση του κόστους ζωής.
Υπάρχει όμως μια βασική διαφορά το τι συνέβαινε απ’ την πλευρά των εργαζομένων στο παρελθόν και στο τι ισχύει σήμερα.
Οι εργαζόμενοι παλιότερα, όταν διαπίστωναν ότι ο μισθός και το μεροκάματο δεν φτάνουν για να τα βγάλουν πέρα, διεκδικούσαν αυξήσεις.
Οι δεκαετίες του ‘70 και του ‘80 ήταν γεμάτες από απεργίες με μισθολογικά αιτήματα. Κάτω από την πίεση αυτού του κινήματος το ΠΑΣΟΚ αναγκάστηκε να θεσμοθετήσει μια κουτσουρεμένη ΑΤΑ (Αυτόματη Τιμαριθμική Αναπροσαρμογή).
Ακόμα και την περίοδο της ΑΤΑ οι εργαζόμενοι διεκδικούσαν αυξήσεις πάνω απ’ αυτή, γιατί ήξεραν πολύ καλά ότι είναι κάλπικη.
Σήμερα, η ΑΤΑ έχει σταλεί στο μουσείο, οι μισθοί και τα μεροκάματα υστερούν έναντι ακόμη και του επίσημου πληθωρισμού (πόσο μάλλον του πραγματικού), όμως απεργιακοί αγώνες για αυξήσεις δεν γίνονται.
Ο δανεισμός ήρθε να αντικαταστήσει αυτή την περίπου αυτόματη κοινωνική διαδικασία που χαρακτήριζε το εργατικό κίνημα.
Οι συνέπειες γνωστές σε όσους δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των ληστών-τραπεζιτών. Εδώ και καιρό έχουν αρχίσει κατασχέσεις αυτοκινήτων οι ιδιοκτήτες των οποίων δεν πλήρωσαν τις δόσεις, αλλά και σπιτιών ακόμη και για μικροποσά (σε σχέση με την τιμή των σπιτιών).
Εχει και μια άλλη πτυχή αυτή η κατάσταση. Οτι μαζί με τα άλλα βασικά προβλήματα που αντιμετωπίζει το συνδικαλιστικό κίνημα στην χώρα μας, ο υπερδανεισμός των νοικοκυριών βοηθάει τα μέγιστα στην καθήλωση της ταξικής πάλης.
Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα: «Η αγάπη» του Κώστα Ουράνη
-
Δεν ωφελεί να καρτεράς: αν είναι να 'ρθει, θε να 'ρθεί.
Κλειστά όλα να 'ναι, θα τη δεις άξαφνα μπρος σου να βρεθεί
κι ανοίγοντας τα μπράτσα της πρώτη θα σ'...
Πριν από 3 ώρες
Δημοσίευση σχολίου