Πάντοτε οι εκλογές είχαν μια χαρακτηριστική άσχημη μυρωδιά,αποκρουστική.Μύριζαν καμμένο λάδι, μύριζαν βρώμικα χέρια, μπαρούτι και πουλημένες ψυχές.
Οι προηγούμενες εκλογές μύριζαν καμμένη ανθρώπινη σάρκα, καμμένο δάσος και έγκλημα.
Παραμονές των προηγούμενων εκλογών χάθηκαν ανθρώπινες ζωές,χάθηκε ανθρώπινο βιος και το 60%(!!!) του δασικού μας πλούτου. Και όταν λέω μας εννοώ του δάσους των παιδιών,των εγγονιών, των επόμενων γενιών.
Βρώμισε η Ελλάδα ψήφους κόστους 3οοο ευρώ ,που σε πολλές περιπτώσεις επιστράφηκαν δια νόμου.
Πάλι τα ίδια φέτος,χτες προχτές σήμερα αύριο.
Δεν ξέρω πόσα στρέμματα δάσους χάθηκαν για πάντα τούτες τις μέρες,δεν ανοίγω τηλεόραση να κλάψω, να αγχωθώ, να νιώσω τη φωτιά να καίει το μέλλον.
Το κόστος της φετινής ψήφου δεν έχει εκτιμηθεί ακόμα, αλλά λόγω κρίσης εκεί γύρω ίσως και χαμηλότερα.
Ανθρώπινο βιος, μόχθοι μιας ζωής παραδομένα στις φλόγες, ανυπεράσπιστα από τον άνεμο, τα συμφέροντα, τα σχέδια κάποιων άπου μέσα σ ένα καλά κλιματιζόμενο δωμάτιο.
Δάσος, δέντρα, νερό, οξυγόνο,απ τη μια, οικόπεδα, σπίτια, επιχειρήσεις, τσιμέντο δουλειές και αντιμετώπιση της κρίσης απ ην άλλη.
Και ένα τσούρμο πυροσβέστες να παλεύουν με φλόγες αγέρα και τη φύση.
Και οι περισσότεροι με συμβάσεις ορισμένου χρόνου.
Όσο τ αεροπλάνα και τα ελικόπτερα απουσίαζαν,-που λεφτά για πολυτέλειες....
Όχι δεν θα τα βάλω με τον κρατικό μηχανισμό,όχι δεν θα τα βάλω με βουλευτές πρωθυπουργό και κράτος...μια ζωή απόντες είναι...άλλωστε τί σημασία έχει η δική μου γνώμη;
Με όλους εμάς τα βάζω και από εκεί απαιτώ σιωπή. Απαιτώ (μεγάλη κουβέντα) να σκύψουν το κεφάλι,και ας καίγεται η ζωή μπροστά στα μάτια τους.
Απαιτώ κεφάλια σκυμμένα όσο θα επιβλέπει ο Κωστάκης και ο Γιωργάκης με ελικόπτερο τις καμμένες περιοχές..
Είναι οι πρωθυπουργοί τους, είναι οι δικοί τους πουλημένοι ψήφοι, είναι τα δικά τους λερωμένα χέρια.
Και πλέον είναι καθαρά θέμα τύχης ποιανού το σπίτι θα καεί απόψε, αύριο, του χρόνου.
Αφού στην τύχη εναπόθεσαν δεκαετίες τώρα τις ζωές τους....
Να μην ξεχάσουν μόνο να σηκώσουν τις σημαίες τις νίκης κάθε φορά που θα πανηγυρίζουν ντυμένοι γαλαζοπράσινα...
Τους σιχάθηκε η ψυχή μου πια...
Δούλος;;; Ποτέ!!!
Πασ(χ)αλίτσα
Δημοσίευση σχολίου