Δεν είναι απλώς μια πονεμένη ιστορία όσα συμβαίνουν με τα stage που πάνω στα όνειρα χιλιάδες νέων παιδιών πάτησαν οι αστικές κυβερνήσεις υλοποιώντας κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Τα ξεκίνησε η κυβέρνηση Σημίτη, τα συνέχισε η Ν.Δ και τώρα έρχεται η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου να προσαρμόσει το αισχρό και απαράδεκτο αυτό μέτρο στα νέα δεδομένα.
Χωρίς να συναντήσει καμιά αντίσταση από τους ξεπουλημένους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, με μια αξιωματική αντιπολίτευση να λιμνάζει στα εσωκομματικά της προβλήματα και τα κόμματα της αριστεράς να περιορίζονται σε λεκτικές καταγγελίες, η «ευαίσθητη κυβέρνηση», όπως είπε ο Πάγκαλος, πετάει στον δρόμο της ανεργίας 24.000 παιδιά, που μέχρι τώρα δούλευαν με μισθούς «φιλοδώρημα» στον δημόσιο, στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και στους ΟΤΑ.
Στην θέση τους, λέει, θα προσληφθούν νέοι εργαζόμενοι με συμβάσεις ορισμένου χρόνου.
Ούτε κατά διάνοια η «σοσιαλιστική» μας κυβέρνηση σκέπτεται ότι τουλάχιστον στο δημόσιο να υπάρχουν εργαζόμενοι με μόνιμοι και σταθερή δουλειά.
Απ’ την άλλη στις προθέσεις της κυβέρνησης είναι να κάνει άλλο ένα δώρο στους επιχειρηματίες προσφέροντας φτηνή εργατική δύναμη.
«Στον ιδιωτικό τομέα τέτοιες σχέσεις εφ' όσον ισχύουν όλες οι απαραίτητες εγγυήσεις (ασφαλιστικές κ.ά.) και χρηματοδοτούνται κυρίως από κοινοτικά κονδύλια, είναι δυνατό να λειτουργήσουν ως μαθητεία».
Τι σημαίνει αυτή η ασαφής τοποθέτηση; Ποια θα είναι η αμοιβή των μαθητευόμενων;
Γιατί ο Πάγκαλος σε πρωινή του τηλεοπτική παρουσία απέφυγε να πει συγκεκριμένα ποιος θα πληρώνει την ασφαλιστική κάλυψη των εργαζομένων;
Επειδή θυμόμαστε ότι προεκλογικά ο σημερινός πρωθυπουργός είχε υποσχεθεί κίνητρα για προσλήψεις απαλλάσσοντας τους εργοδότες από την καταβολή ασφαλιστικών εισφορών, συμπεράνουμε ότι πάλι με αφορμή τα Stage θα υπάρχει ένα σημαντικό δώρο στο μεγάλο κεφάλαιο.
Έχοντας σαν δεδομένο ότι οι δικαστικές προσφυγές στις οποίες θα προχωρήσουν οι απολυμένοι των Stage δεν θα έχουν κανένα αποτέλεσμα, η όλη κατάληξη θα εξαρτηθεί τι μορφή και τι κλιμάκωση θα έχουν οι αγώνες όσων έχασαν την δουλειά τους.
Ηδη εξάγγειλαν στις 2/11 πανελλαδική κινητοποίηση αν και το θεωρούμε χλωμό να έχουν κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα. Μέχρι τώρα οι εργαζόμενοι των Stage ήταν όμηροι των πελατειακών σχέσεων, σήμερα βρίσκονται πολύδιασπασμένοι χωρίς ενιαία έκφραση.
Τα «stage» δεν είναι κάτι που αφορά μόνο κάποιους νεολαίους που επέλεξαν αναγκαστικά αυτή την εργασιακή ανασφάλεια.
Πρέπει να γίνουν υπόθεση όλου του εργατικού κινήματος και να απαιτήσει κατάργηση του θεσμού των «stage» και των συμβασιούχων στο Δημόσιο, μονιμοποίηση όλων των «stage» και των συμβασιούχων χωρίς όρους και προϋποθέσεις, πλήρη, σταθερή και μόνιμη, με πλήρη δικαιώματα, εργασία για όλους τους εργαζόμενους στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
Δεν έχουμε αυταπάτες, με δεδομένη την κατάσταση του συνδικαλιστικού, εργατικού κινήματος ότι κάτι τέτοιο μπορεί να πραγματοποιηθεί.
Όμως κάποιοι κυβερνητικοί «υπεύθυνοι» ας μην περάσουν αβασάνιστα την διαπίστωση που κάνει ο Γ. Παπασωτηρίου από τις στήλες της «Βραδυνής»:«Το να στέλνεις βίαια χιλιάδες νέους στο δρόμο τους ωθείς να σου απαντήσουν με τη βία. Γιατί η βία των νέων (...) απαντά ad hominem στην κυρίαρχη, στη νόμιμη βία του κράτους Λεβιάθαν, απαντά στην παροξυσμική τρομοκρατία όχι μόνο των "ράμπο" αλλά και της ανεργίας, της βίας όλων εναντίον όλων»
Δημοσίευση σχολίου