Θα το κάνουν;

Εδώ και δεκαετίες το ΚΚΕ αν και είχε την σωστή άποψη ότι οι συνδικαλιστικές ηγεσίες ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ είναι ξεπουλημένες και γνωρίζοντας πολύ καλά ότι κάθε φορά ο κρατικός μηχανισμός με μια σειρά μεθοδεύσεις, (εκλογικά τεχνάσματα, επιλεκτικές χρηματοδοτήσεις, χρήση του δικαστικού μηχανισμού, προσωπικά ρουσφέτια κλ.π)), έχει υποχείριο του τους εργατοπατέρες, είχε την αυταπάτη ότι μέσα από εκλογικές διαδικασίες μπορούσε να αλλάξει τους συσχετισμούς.

Επρεπε να περάσουν τόσα χρόνια για να καταλάβει (;) ότι με την δομή που εκλέγονται οι αντιπρόσωποι της ΓΣΕΕ δεν υπήρχε περίπτωση οι προσκείμενοι στις συνδικαλιστικές δυνάμεις του ΚΚΕ να ξεπεράσουν το 20-25%.

Ετσι φτάσαμε σήμερα στο σημείο, (έπαιξε ρόλο και η εκλογική καθίζηση –έστω και ελαφρά του ΚΚΕ-), το ενδεχόμενο της διάσπασης της ΓΣΕΕ να είναι ορατό.

Είναι χαρακτηριστικό το σημερινό δημοσίευμα του «Ριζοσπάστη» που αναφέρετε στην απεργία της Πέμπτης που προκήρυξαν εργατικά σωματεία που πρόσκεινται στις συνδικαλιστικές δυνάμεις του Περισσού:
«Η μαζική ανυπακοή από μεγάλα τμήματα εργαζομένων, κόντρα στην τρομοκρατία κρατικών, κυβερνητικών, εργοδοτικών μηχανισμών, κόντρα στην απεργοσπασία του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, ανοίγει δρόμο για ισχυροποίηση της αντεπίθεσης. Αναμέτρηση δύο κόσμων. Από τη μία, καπιταλιστές, κυβέρνηση, ΕΕ, ΛΑ.Ο.Σ., ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, ενιαία στο μαύρο μέτωπο σφαγιασμού της ζωής του λαού. Από την άλλη, η εργατική τάξη με το κόμμα της, το ΚΚΕ, το ΠΑΜΕ, τα ταξικά συνδικάτα, από κοινού με τα ριζοσπαστικά κινήματα των φτωχών αγροτών, των αυτοαπασχολούμενων μικρών ΕΒΕ, στην ταξική πάλη για την ικανοποίηση των αναγκών των λαϊκών οικογενειών».

Πέρα απ’ τις μεγαλοστομίες του ΚΚΕ είναι γεγονός ότι είναι η μοναδική πολιτική δύναμη που μπορεί να κινητοποιήσει κάποιες χιλιάδες εργατών.

Το πρόβλημα είναι άλλο. Οτι τους κινητοποιεί σε «υγιεινούς περιπάτους» σε «συμβολικές» καταλήψεις υπουργείων, και γενικότερα σε μορφές πάλης που έχουν ευαγγέλιο τους την αστική νομιμότητα (πέρα ότι αποδίδετε σε κάθε μορφή πρακτορολογίας για κάθε αυθόρμητη ή και συνειδητή αντίδραση που είναι έξω απ’ το κομματικό του πλαίσιο).

Σε κάθε περίπτωση όμως θα είναι μια θετική κίνηση αν οι συνδικαλιστές του φτύσουν τα συνδικαλιστικά φερέφωνα της αστικής τάξης και προχωρήσουν –έστω και με τις θέσεις που διακρίνουν το ΚΚΕ- σε μια ομοσπονδία εργατικών σωματείων που θα έχουν κόψει τον ομφάλιο ρολό απ’ τους καρεκλοκενταύρους της ΓΣΕΕ.

Θα το κάνουν;