«Οι Ηνωμένες Πολιτείες σχεδιάζουν επιχείρηση μαζικής μεταφοράς παιδιών και ορφανών από την Αϊτή (...) ειδικοί αναλυτές εκφράζουν τις επιφυλάξεις τους για τις καλές προθέσεις της επιχείρησης αυτής, υπενθυμίζοντας το αντίστοιχο παράδειγμα του σχεδίου "Πέδρο Παν", όταν μεταξύ 1960-1962 πάνω από 14.000 Κουβανοί ηλικίας 9-17 ετών είχαν μεταφερθεί από την επαναστατική Κούβα στο Μαϊάμι χωρίς τους γονείς τους. Η μαζική έξοδος είχε ενορχηστρωθεί από κοινού από τη CIA και την Καθολική Εκκλησία με σκοπό τα παιδιά να υιοθετηθούν από αμερικανικές οικογένειες και να απομακρυνθούν από τον κομμουνιστικό τρόπο ζωής».Την παραπάνω είδηση την συναντήσαμε στο «Βήμα».
Αυθόρμητα το μυαλό μας πήγε στις «Παιδουπόλεις της Φρειδερίκης» και ανατρέξαμε στην Βικιπαίδεια απ’ όπου αντιγράφουμε:
"Μετά το τέλος των εχθροπραξιών και την αποχώρηση του Γερμανικού Στρατού, η χώρα συνέχισε να βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση, αυτή τη φορά λόγω του Εμφυλίου πολέμου, ο οποίος κράτησε από το 1946 έως το 1949. Αποτέλεσμα του Εμφυλίου, ανάμεσα σε άλλα, ήταν το συνεχιζόμενο οικονομικό πρόβλημα και η φτώχεια που αντιμετώπιζε ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού, δεδομένου ότι σημαντικό τμήμα του παραγωγικού δυναμικού απείχε από τις παραγωγικές δραστηριότητες (είτε επειδή ήταν επιστρατευμένοι, είτε λόγω εχθροπραξιών στην περιοχή τους, είτε λόγω φυλάκισης, εκτελέσεων ή εξορίας). Η απώλεια ανθρώπινων ζωών συνεχιζόταν και από τις δυο πλευρές.
Σε όλη την Ελλάδα, ιδιαίτερα στις εμπόλεμες ζώνες, υπήρχαν παιδιά που είτε οι γονείς τους έλειπαν στον πόλεμο (στρατευμένοι στον Εθνικό Στρατό του επίσημου κράτος ή "στο βουνό", όπως αναφέρονται οι μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού) ή είχαν χάσει τη ζωή τους στο πεδίο της μάχης (με τους Γερμανούς ή στον Εμφύλιο) ή βρίσκονταν σε εξορία ή στη φυλακή για ιδεολογικούς λόγους ή είχαν εκτελεστεί…
Σε έγγραφο του Βασιλικού Ιδρύματος Πρόνοιας (μετεξέλιξη της Επιτροπής Εράνου «Πρόνοια Βορείων Επαρχιών της Ελλάδος») αναφέρεται ότι σε διάστημα λίγων μηνών μετά το καλοκαίρι του 1947 18.000 παιδιά στεγάστηκαν σε 52 παιδουπόλεις, ενώ το καλοκαίρι του 1950, με το τέλος του "συμμοριτοπόλεμου", όπως αναφέρει τον εμφύλιο, 15.000 παιδιά επέστρεψαν στα χωριά τους, οι περισσότερες Παιδουπόλεις έκλεισαν και έμειναν 14 από αυτές που συνέχισαν να φιλοξενούν 2950 παιδιά, «τα περισσότερα ορφανά ή άλλα τα οποία δεν μπορούσαν ή δεν έπρεπε να μεγαλώσουν με τις οικογένειές των»".
Η εγκυκλοπαίδεια κάνει φυσικά μια «ξερή» περιγραφή της κατάστασης, γ’ αυτό και εμείς θα παραπέμψουμε τους αναγνώστες μας στο πολύ καλό βιβλίο του δημοσιογράφου Δημήτρη Σέρβου: «Το Παιδομάζωμα και ποιοι φοβούνται την αλήθεια».
Το βιβλίο, καρπός μακρόχρονης μελέτης, έρχεται να ρίξει φως στις σκοτεινές πλευρές της ιστορίας μας, που αλλοιώνουν οι παραχαράκτες της - όπως, άλλωστε, κάνουν συνήθως οι νικητές.
Με γραπτές μαρτυρίες, ιστορικά και φωτογραφικά στοιχεία, αποκαλύπτεται το μεγάλο έγκλημα του παιδομαζώματος, που οργάνωσε η Φρειδερίκη με την ενεργό συμμετοχή Αμερικανών αξιωματούχων: Ηταν η αρπαγή χιλιάδων παιδιών μέσα από την αγκαλιά των μανάδων τους στα χωριά της Μακεδονίας, της Θράκης, της Ηπείρου, ο εγκλεισμός 55.000 αγοριών και κοριτσιών σε αναμορφωτήρια - φυλακές, η αγοραπωλησία και υιοθεσία βρεφών κυρίως στην Αμερική, ο βασανισμός ανηλίκων, η πλύση εγκεφάλου που τους έκαναν για να μισήσουν τους γονείς, ακόμα και τη μητέρα τους.
Κι ακόμα, το δίλημμα που έθεταν στις αγωνίστριες να κάνουν δήλωση ή να χάσουν τα μωρά τους.
Ολα αυτά τα αίσχη, όλη αυτή η οδύνη «σκεπάστηκαν» ή αλλοιώθηκαν από την ασύδοτη προπαγάνδα που ακολούθησε τον εμφύλιο πόλεμο που επέβαλαν στον τόπο μας.
Γ’ αυτό και τώρα όταν διαβάζουμε ότι οι Αμερικάνοι «σχεδιάζουν επιχείρηση μαζικής μεταφοράς παιδιών και ορφανών από την Αϊτή» στις ΗΠΑ μόνο αρνητικές υποθέσεις μπορεί να κάνουμε για την τύχη αυτών των παιδιών. (Aπό αγοροπωλησίες ανθρώπινων οργάνων, μέχρι την εκμετάλλευση κάθε είδους αυτών των ανήλικων παιδιών).
Δημοσίευση σχολίου