Μπαράζ

Την τακτική «σοκ και δέος» αποφάσισε να εφαρμόσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Την Τρίτη μέρα που ο Λοβέρδος θα ανακοίνωνε τις ανατροπές στην κοινωνική ασφάλιση, αποφασίστηκε εσπευσμένα να ανακοινώσει και ο Παπακωνσταντίνου την εισοδηματική πολιτική και τις αλλαγές στην άμεση φορολογία.
Στις 3:30 το απόγευμα στάλθηκε η σχετική ειδοποίηση στους οικονομικούς συντάκτες, οι οποίοι ούτε που πρόλαβαν να «χωνέψουν» αυτά που ανακοίνωσε ο υπουργός Οικονομικών, ειδικά στα φορολογικά (όχι ότι είχαν και καμιά ιδιαίτερη αγωνία).

Ο στόχος προφανής: να πέσουν όλα μαζί στο κεφάλι των εργαζόμενων, να μη καταφέρουν καλά-καλά να συνειδητοποιήσουν τι ισχύει σε κάθε τομέα, να τους πιάσει απογοήτευση και φόβος και να καθηλωθούν στους καναπέδες περιμένοντας να μάθουν από τα διάφορα παπαγαλάκια τι πρόκειται να γίνει.

Από πού να πρωταρχίσει ο εργαζόμενος; Από τα χρόνια παραπάνω που πρέπει να δουλέψει για να βγει στη σύνταξη, από το ύψος της σύνταξης που θα πάρει, από το μισθό που όχι μόνο δεν θα αυξηθεί αλλά θα μειωθεί ή από την άμεση φορολογία, που δε μπορεί να βγάλει άκρη αν θα είναι μεγαλύτερη ή μικρότερη; Μέσα σ' αυτό το κομφούζιο, ούτε που πρόλαβε να συνειδητοποιήσει ότι την ίδια μέρα άρχισε να ισχύει και ο νέος φόρος στα καύσιμα και ότι για να γεμίσει το ρεζερβουάρ του αυτοκινήτου του θα πρέπει να βγάλει από την τσέπη ένα επιπλέον ταληράκι ευρώπουλα.

Θα τα περάσουμε, θα μας βλαστημήσουν, θα τα συνηθίσουν. Αυτό είναι το κοινωνικά ανάλγητο και πολιτικά κυνικό σκεπτικό της κυβέρνησης. Ενα σκεπτικό που αντιμετωπίζει τους εργαζόμενους σαν ένα φοβισμένο κοπάδι, που δεν ξέρει τι του γίνεται, που άγεται και φέρεται από τους τηλεδημαγωγούς, που δεν πρόκειται να δοκιμάσει να αντισταθεί.

Φάνηκε αυτό από την τοποθέτηση του ίδιου του Παπανδρέου στη Βουλή, που μοίρασε στους εργαζόμενους «μπράβο» για τη «γενναιότητα», για την «κοινωνικά υπεύθυνη στάση τους»!
Η κυβέρνηση θεωρεί δεδομένο ότι έχει νικήσει χωρίς καν να δώσει μάχη.
Η κεφαλαιοκρατία τρίβει τα χέρια της από ικανοποίηση. Μέσα σε λίγους μήνες μια φρέσκια κυβέρνηση προωθεί μέτρα που δεν είχαν προωθηθεί επί δεκαετίες. Διαμορφώνει τους όρους όχι μόνο για τη διαχείριση της κρίσης προς όφελος του κεφαλαίου, αλλά και για την υπερεκμετάλλευση της εργατικής δύναμης στη φάση της σχετικής αναζωογόνησης, όταν αυτή έρθει.

Η πουλημένη, εργατοπατερική συνδικαλιστική γραφειοκρατία προσπαθεί να ελέγξει την κατάσταση με εκτονωτικές κινήσεις χαμηλής έντασης, χωρίς πνοή, χωρίς προοπτική νίκης.
Η ΓΣΕΕ, μάλιστα, αφήνει εντελώς στο απυρόβλητο την κυβέρνηση.
Ετσι δεν βγαίνει τίποτα κι αυτό το ξέρουμε καλά όλοι. Το πολύ να φθαρεί πιο γρήγορα η κυβέρνηση, όμως εναλλακτικές λύσεις ήδη έχουν διαμορφωθεί.
Αν δεν «καεί» η χώρα, θα υποθηκεύσουμε και το μέλλον των παιδιών μας.

Απ' την εφημερίδα "Κόντρα"