Νέα ιστορική περίοδος που θα σφραγιστεί από μια πρωτόγνωρη κοινωνική και πολιτική σύγκρουση δεκαετίας, ανοίγει με την απόφαση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ να παραδώσει τη χώρα στην οικονομική κατοχή του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Συμβολική και η μέρα: Στις 23 Απριλίου, ακριβώς 69 χρόνια πριν, ο στρατηγός Τσολάκογλου παρέδιδε τα κλειδιά της χώρας στους ναζί!
Το κυβερνητικό πραξικόπημα της 23ης Απριλίου 2010 ανοίγει μια ιστορική περίοδο αναμέτρησης του εργατικού κινήματος με την οικονομική χούντα του κεφαλαίου, που η έκβαση της θα καθορίσει το μέλλον των επόμενων γενιών για ολόκληρη την εποχή μας.
Οι πρώτες αντιδράσεις, την εβδομάδα που έρχεται θα στιγματίσουν την πορεία αυτής της αναμέτρησης. «Έξω το ΔΝΤ, η ΕΕ και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ», πρέπει να φωνάξουν άμεσα, με όλες τις δυνάμεις και τα μέσα που διαθέτουν οι εργαζόμενοι.
Πρώτος σταθμός η διαδήλωση του Συντονισμού Πρωτοβάθμιων Σωματείων, την Τρίτη. Δεύτερος, οι ανεξάρτητες ταξικές συγκεντρώσεις της Πρωτομαγιάς.
«Μπορεί το εργατικό κίνημα να νικήσει;», είναι το ερώτημα χιλιάδων αγωνιστών. Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα προϋποθέτειτην κατανόηση του ότι οι συνθήκες θα αλλάξουν βίαια και ριζικά. Η απότομη και απόλυτη πτώση του βιοτικού επιπέδου όχι μόνο κάποιων τμημάτων, αλλά ολόκληρης της εργατικής τάξη, όχι μόνο της εργατικής τάξης, αλλά και όλων των μικρομεσαίων στριοματων, θα γεννήσει αντικειμενικά, μαζί με τις τάσεις υποταγής και μοιρολατρίας, νέες τάσεις μαζικής κοινωνικής αναταραχής και εξέγερσης.
Η Αριστερά, άμεσα, πρέπει να συμβάλει σε μια ανάταση δίνοντας αισιοδοξία με την κοινή πολιτική δράση της για την ταξική ανασυγκρότηση του μαζικού εργατικού κινήματος. 'Ωστε να μετασχηματιστεί, μέσα από αυτές τις μάχες, σε πολιτικό παράγοντα νικηφόρας αντίστασης και ανατροπής της επίθεσης, προσδίδοντας συνειδητό χαρακτήρα και προοπτική στα νέα εξεγερτικά γεγονότα.
Για αυτό, όμως, απαιτείται ένας βαθύς προγραμματικός επανεξοπλισμός τον εργατικού κινήματος, ώστε να παροπλιστούν τα νέα όπλα του κεφαλαίου, η μαζική ανεργία και η πολιτική τρομοκρατία.
Κύρια κατεύθυνση αυτού του προγράμματος πρέπει να είναι η προβολή, όχι μόνο της αναγκαιότητας, αλλά και της νέας δυνατότητας για αντικαπιταλιστικές επαναστάσεις, για εργατική εξουσία και για κομμουνισμό του 21ου αιώνα.
"Πριν"
Συμβολική και η μέρα: Στις 23 Απριλίου, ακριβώς 69 χρόνια πριν, ο στρατηγός Τσολάκογλου παρέδιδε τα κλειδιά της χώρας στους ναζί!
Το κυβερνητικό πραξικόπημα της 23ης Απριλίου 2010 ανοίγει μια ιστορική περίοδο αναμέτρησης του εργατικού κινήματος με την οικονομική χούντα του κεφαλαίου, που η έκβαση της θα καθορίσει το μέλλον των επόμενων γενιών για ολόκληρη την εποχή μας.
Οι πρώτες αντιδράσεις, την εβδομάδα που έρχεται θα στιγματίσουν την πορεία αυτής της αναμέτρησης. «Έξω το ΔΝΤ, η ΕΕ και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ», πρέπει να φωνάξουν άμεσα, με όλες τις δυνάμεις και τα μέσα που διαθέτουν οι εργαζόμενοι.
Πρώτος σταθμός η διαδήλωση του Συντονισμού Πρωτοβάθμιων Σωματείων, την Τρίτη. Δεύτερος, οι ανεξάρτητες ταξικές συγκεντρώσεις της Πρωτομαγιάς.
«Μπορεί το εργατικό κίνημα να νικήσει;», είναι το ερώτημα χιλιάδων αγωνιστών. Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα προϋποθέτειτην κατανόηση του ότι οι συνθήκες θα αλλάξουν βίαια και ριζικά. Η απότομη και απόλυτη πτώση του βιοτικού επιπέδου όχι μόνο κάποιων τμημάτων, αλλά ολόκληρης της εργατικής τάξη, όχι μόνο της εργατικής τάξης, αλλά και όλων των μικρομεσαίων στριοματων, θα γεννήσει αντικειμενικά, μαζί με τις τάσεις υποταγής και μοιρολατρίας, νέες τάσεις μαζικής κοινωνικής αναταραχής και εξέγερσης.
Η Αριστερά, άμεσα, πρέπει να συμβάλει σε μια ανάταση δίνοντας αισιοδοξία με την κοινή πολιτική δράση της για την ταξική ανασυγκρότηση του μαζικού εργατικού κινήματος. 'Ωστε να μετασχηματιστεί, μέσα από αυτές τις μάχες, σε πολιτικό παράγοντα νικηφόρας αντίστασης και ανατροπής της επίθεσης, προσδίδοντας συνειδητό χαρακτήρα και προοπτική στα νέα εξεγερτικά γεγονότα.
Για αυτό, όμως, απαιτείται ένας βαθύς προγραμματικός επανεξοπλισμός τον εργατικού κινήματος, ώστε να παροπλιστούν τα νέα όπλα του κεφαλαίου, η μαζική ανεργία και η πολιτική τρομοκρατία.
Κύρια κατεύθυνση αυτού του προγράμματος πρέπει να είναι η προβολή, όχι μόνο της αναγκαιότητας, αλλά και της νέας δυνατότητας για αντικαπιταλιστικές επαναστάσεις, για εργατική εξουσία και για κομμουνισμό του 21ου αιώνα.
"Πριν"
Δημοσίευση σχολίου