Ο βρόμικος ρόλος του συγκροτήματος Αλαφούζου

«Γεννήθηκα στην Αθήνα, όπου τελείωσα τις βασικές οικονομικές σπουδές στο Pierce College. Συνέχισα τις μεταπτυχιακές μου σπουδές στο University of Pennsylvania των Ηνωμένων Πολιτειών, όπου ολοκλήρωσα την διδακτορική διατριβή μου το 1979 μελετώντας τις εκπτώσεις στις εισαγωγές βιομηχανικών προϊόντων από την συμφωνία συνδέσεως με την Ευρωπαϊκή Κοινότητα.

Από το 1980 μέχρι τον Απρίλιο του 1991 εργάστηκα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) στην Washington, όπου ασχολήθηκα με τον σχεδιασμό και την παρακολούθηση σταθεροποιητικών προγραμμάτων, κυρίως στη Λατινική Αμερική.

Από τον Μάιο του 1991 μέχρι τον Οκτώβριο του 1993 εργάστηκα στην Αθήνα, με άδεια από το ΔΝΤ, ως οικονομικός σύμβουλος του Πρωθυπουργού, κ. Κων/νου Μητσοτάκη.

Εν συνεχεία εργάστηκα στην επενδυτική τράπεζα Salomon Brothers στο Λονδίνο, αρχικά ως οικονομολόγος και από το 1997 ως global currency strategist για τις αναδυόμενες αγορές».

Αυτό είναι το βιογραφικό της Μιράντας Ξαφά, όπως το παρουσιάζει η ίδια μέσα από την προσωπική της ιστοσελίδα.

Αυτό το πρόσωπο επιστράτευσε σήμερα η φυλλάδα του Αλαφούζου για να μας εξωραΐσει την οικονομική, πολιτική και κοινωνική κατοχή που φέρνει στον τόπο μας η έλευση των λήσταρχων του ΔΝΤ. "Προσφεύγοντας στον μηχανισμό στήριξης του ΔΝΤ, που υποστηρίζεται και με κεφάλαια της Ε.Ε., η Ελλάδα μπορεί να «αγοράσει» τον χρόνο που χρειάζεται για να εφαρμόσει τις απαραίτητες διαρθρωτικές αλλαγές για να μπει τάξη στο δημοσιονομικό χάος και να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα", γράφει ανάμεσα στα άλλα, η κυρία που αναφέραμε.

Επειδή έχουμε αναφερθεί τόσες φορές γιατί συμφέρει ντόπια και ξένη πλουτοκρατία να πέσει ο ελληνικός λαός στα νύχια του ΔΝΤ και τι το περιμένει τα λαϊκά στρώματα, είναι πλεονασμός να τα επαναλάβουμε.

Σ’ αυτή την ανάρτηση και με αφορμή και τα σημερινά δημοσιεύματα του ημιεπίσημου δημοσιογραφικού οργάνου των ντόπιων καπιταλιστών, της «Καθημερινής» ενάντια στο ΚΚΕ θα πούμε μερικά πράγματα.

Αρχικά να υπογραμμίσουμε δυο πράγματα για τους επιχειρηματίες-εκδότες-καναλάρχες που είναι πίσω απ’ την «Καθημερινή» όπως επίσης ελέγχουν τηλεοπτικό και ραδιοφωνικό Σκάι.
Όταν είχε ξεσπάσει μια επιχειρηματική κόντρα μεταξύ Αλαφούζου-Κουρή είχαν γραφτεί ενδιαφέροντα πράγματα.
(Ασχετα και αν, ως συνήθως, οι καπιταλιστές αυτοί τα βρήκαν μεταξύ τους και μπήκε ταφόπλακα σε όσα απειλήθηκαν να ρθουν στον αφρό. Να αναφέρουμε επίσης ότι ο Αλαφούζος είναι ο μόνος καπιταλιστής που δημόσια παραδέχτηκε ότι λάδωνε τον Μητσοτάκη).
Είναι και η φύση της επιχειρηματικής του δουλειάς τέτοιας που χωρίς λάδι … Η «εφοπλιστική οικογένεια» είναι ότι πιο αισχρό, βρόμικο και εγκληματικό έχει να επιδείξει η ελληνική πλουτοκρατία. Χωμένοι μέχρι τον λαιμό στο λαθρεμπόριο ναρκωτικών, στην διακίνηση όπλων, στο δουλεμπόριο, οι εφοπλιστές και με την ολόπλευρη διαχρονική συμπαράσταση των αστικών κυβερνήσεων –θαλλασοδάνεια, επιδοτήσεις, απαλλαγή από την φορολογία κ.λ.π- έχουν δει την περιουσία τους να αυξάνετε με αστρονομικούς ρυθμούς.

Επανερχόμαστε, λοιπόν, στην επίθεση που κάνει το συγκρότημα Αλαφούζου ενάντια στο ΚΚΕ.

Είχαμε σχολιάσει την θέση του διευθυντή του Σκάι Μπάμπη Παπαδημητρίου να επιβάλει εμπάργκο στις ανακοινώσεις του ΚΚΕ, ενώ τον ακολούθησε ο δημοσιοκάφρος της «Καθημερινής» Πάσχου Mανδραβέλη που λίγο ακόμα και θα ζητούσε απ’ την κυβέρνηση να θέσει το ΚΚΕ στην παρανομία.
Εγραψε λοιπόν την Παρασκευή: "Εφτασε η στιγμή να πούμε όλοι «ώς εδώ!» Δεν μπορεί το 8% να κυβερνά τη χώρα. Δεν μπορούν δέκα άτομα να κλείνουν τα ξενοδοχεία και κανείς να μη διαμαρτύρεται. Δεν μπορεί να παραβιάζονται κατάφωρα οι νόμοι και να μην κάθεται κανένας στο σκαμνί. Δεν μπορεί μια χούφτα στελεχών του ΚΚΕ να μασκαρεύονται ναυτεργάτες και να σταματούν την ακτοπολοΐα. Αυτό που το ΚΚΕ ονομάζει «αντικομμουνισμό» δεν είναι μόνο εθνική ανάγκη. Είναι κοινωνικό καθήκον. Είναι αντίσταση στον φασισμό με κόκκινη λεοντή."

Στο σημερινό Κυριακάτικο φύλο της η φυλλάδα του Αλαφούζου δίνει την σκυτάλη στον Alexi Παπαχελά και στον Π. Μανδραβέλη να ξεράσουν πάλι τα εμέσματα τους ενάντια στο ΚΚΕ.

«Ο επόμενος κίνδυνος είναι να αφήσουμε εκείνους που ωφελούνται πολιτικά από τη φτώχεια και τη μιζέρια να την επιδεινώσουν. Ο λόγος για την Αριστερά, που πιστεύει πως έχει το δικαίωμα να κάνει ό, τι μπορεί για να μην πατήσει τουρίστας το καλοκαίρι. Η δημοκρατία όμως έχει νόμους και όρια, που πρέπει επιτέλους να τα θέσει πριν ξεκινήσει ένα μεγάλο πάρτι αυτοκαταστροφής», γράφει ο πρώτος εγκαλώντας ουσιαστικά τον Χρυσοχοϊδη γιατί δεν αντιμετώπισε με τις κρατικές δυνάμεις καταστολής τις κινητοποιήσεις του ΠΑΜΕ.
«Το ΚΚΕ κάνει την επαναστατική του γυμναστική κλείνοντας ξενοδοχεία και απαγορεύοντας τα πλοία να αποπλεύσουν» συμπληρώνει ο δεύτερος.

Εντάξει, η φυλλάδα του Αλαφούζου την δουλειά της κάνει. Πάντα με τους επικυρίαρχους ήταν, φτάνοντας στο σημείο να συνταχτεί με τα Γερμανικά κατοχικά στρατεύματα στο παρελθόν.

Εδώ όμως προκύπτει και ένα άλλο βασικό ζήτημα που έχει να κάνει με την κομμουνιστική ηθική.
Στο συγκρότημα Αλαφούζου εργάζονται δημοσιογράφοι που είναι μέλη του ΚΚΕ. (Κάποιοι μάλιστα εκτέθηκαν υποψήφιοι στο ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ στην ΕΣΗΕΑ, ένας μάλιστα που ξέρουμε εμείς επιδεικνύει με καμάρι το κομματικό του βιβλιάριο). Δεν πρέπει να παραιτηθούν καταγγέλλοντας μάλιστα την ελεεινή επίθεση που κάνει το συγκρότημα Αλαφούζου στο κόμμα τους;

Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τα στελέχη του ΝΑΡ που αρθρογραφούν εκεί. Γιατί η επίθεση που κάνει το συγκρότημα Αλαφούζου δεν αφορούν αποκλειστικά το ΚΚΕ αλλά τις μεθόδους κινητοποίησης που επιλέγονται και το σημερινό «Πριν» κυκλοφορεί πρωτοσέλιδα προτρέποντας τον κόσμο σε «Εργατικό αντάρτικο στην νέα Κατοχή».

Ολοκληρώνοντας την ανάρτησή μας να θυμίσουμε και κάτι άλλο. Μέχρι το 2007 και για πολλά χρόνια στην «Καθημερινή» εργαζόταν και ο Γ. Δελαστίκ που τότε και μέχρι σήμερα διευθύνει το «Πριν».
Η απόλυση του από εκεί συνοδεύτηκε από άρθρο της «Καθημερινής» όπου ο τότε διευθυντής της Αντώνης Καρκαγιάννης έγραφε μεταξύ άλλων:.
"Ο Γιώργος Δελαστίκ εκτός από τη δουλειά του στην «Κ» εκδίδει και διευθύνει μια μικρή εφημερίδα, το «Πριν», όπου αυτός και οι φίλοι του αναπτύσσουν τις απόψεις τους, σεβαστές πάντοτε και παντελώς αδιάφορες για την «Κ».
Στο φύλλο όμως της εβδομάδας πριν από το Πάσχα δημοσιεύθηκε ανώνυμο σχόλιο (το έγραψε καθ’ ομολογία του ο Γιώργος Δελαστίκ), όπου η «Κ», χωρίς να κατονομάζεται αλλά σαφέστατα να υπονοείται, περιγραφόταν περίπου ως εκτροφείο ξένων πρακτόρων, που και αυτοί δεν κατονομάζονταν αλλά σαφώς υπονοούνταν ή «φωτογραφίζονταν»".

Δεν νομίζει ο Γ. Δελαστίκ ότι ήρθε η ώρα να πει κάποια πράγματα με το όνομα τους;

Και μια υπενθύμιση για τον ρόλο που παίζουν τα ΜΜΕ.

«Ως τώρα πιστεύαμε ότι η εξάπλωση των χριστιανικών μύθων στα χρόνια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας οφειλόταν αποκλειστικά στο ότι δεν είχε εφευρεθεί ακόμη η τυπογραφία. Το αντίθετο ακριβώς συμβαίνει. Ο καθημερινός Τύπος και ο τηλέγραφος, που μέσα σε μια στιγμή διαχέει τις επινοήσεις του σε όλη τη γη, κατασκευάζει περισσότερους μύθους μέσα σε μια μέρα (και το αστικό κοπάδι τους πιστεύει και τους διαδίδει ακόμα παραπέρα) από όσους θα μπορούσαν να παραχθούν παλιότερα μέσα σε έναν αιώνα».

Καρλ Μαρξ («Απαντα», τόμος 44, σελ. 176).