Ιστορίες φρίκης μέσα από τις φυλακές!

Εχουμε αναφερθεί αρκετές φορές για τα όσα ανατριχιαστικά-απάνθρωπα συμβαίνουν στα κολαστήρια που ονομάζουν «σωφρονιστικά ιδρύματα».
Το σημερινό ρεπορτάζ της Γεωργίας Λινάρδου, στην σημερινή «Ελευθεροτυπία» είναι εξ ίσου αποκαλυπτικό. Το παραθέτουμε:

Ιστορίες φρίκης μέσα από τις φυλακές!

«Με το καλημέρα, βγάλε το σώβρακο, κάτσε κάτω, γύρνα, σκύψε, βήξε, ο απόλυτος εξευτελισμός». Ο κρατούμενος Δ. Προεστός περιγράφει τον τρόπο που γίνεται ο έλεγχος για την εισαγωγή ναρκωτικών στις ελληνικές φυλακές. Ντροπή και φρίκη...

Πρωτομπήκε στη φυλακή το 1984, βγήκε το 1994 και ξαναγύρισε το 1995, οπότε και κρατείται μέχρι σήμερα με ισόβια κάθειρξη. Συνολικά, αυτός ο άνθρωπος έχει κάνει εννέα χρόνια πειθαρχείο: «Πειθαρχείο, βρόμικο κατουρημένο στρώμα, δεν τρως, δεν πίνεις νερό, δεν καπνίζεις. Σε έχουν σε ένα τσιμεντένιο κλουβί δεμένο με χειροπέδες», θυμάται.

«Μου "ξέσκισαν" την ψυχή»

Φυλακή Διαβατών. Τότε «ήμουν δεμένος στο πειθαρχείο για ενάμιση μήνα. Είχα φάει πολύ ξύλο. Κατούραγα και έκανα την ανάγκη μου στο στρώμα που κοιμόμουν. Εβγαλα την χρυσή και αρρώστησα από ηπατίτιδα. Αρχιφύλακας Μήτσιος και διευθυντής Ευτυχίδης, αφού με είχαν σκοτώσει στο ξύλο, θυμάμαι να με παρακαλούν να βγω από το πειθαρχείο και να με πάνε στο Λοιμωδών στη Θεσσαλονίκη, για να μην πεθάνω».

Για τον Προεστό υπάρχουν περιστατικά που του έχουν «ξεσκίσει» την ψυχή, όπως λέει χαρακτηριστικά. «Ακραία περιστατικά μόνον με κάποιους υπαλλήλους υπάρχουν στο μυαλό μου και συνέβαιναν εκεί που δεν υπήρχε "τρίτο μάτι"... απομόνωση, μποντρούμια, καθηλώσεις, σταυρός, βασανιστήρια, εξευτελισμός»...

Ενας άλλος κρατούμενος, ο Γ. Μάκης, καταγγέλλει: «Μπροστά σε οκτώ υπαλλήλους μού ζητήθηκε να γυρίσω, να σκύψω και να βήξω (γυμνός). Εγώ το αρνήθηκα γιατί ένιωσα ότι προσβάλλεται και θίγεται η αξιοπρέπειά μου και, με βάση τον σωφρονιστικό κώδικα, είναι δικαίωμα του κάθε κρατούμενου να αρνηθεί οτιδήποτε μειώνει και θίγει την αξιοπρέπειά του». Ψιλά γράμματα για κάποιους...

Δεκάδες είναι οι επιστολές που έχουμε λάβει από κρατούμενους σε όλες τις φυλακές της χώρας. Ανθρώπινες ιστορίες αραδιασμένες σε τέσσερις κόλλες χαρτιού με μπλε στυλό. Ανθρωποι που για τον οποιονδήποτε λόγο καταδικάστηκαν και σήμερα κρατούνται. Φαίνεται, όμως, πως η απόδοση ευθυνών σταματάει με το που ακουστεί ο ήχος και η σιδερένια πόρτα της φυλακής ανοίξει. Μετά, δεν υπάρχει απόδοση ευθυνών παρά μόνον για τους κρατούμενους.

Και όταν δεν κρατείται ισορροπία, με δεδομένο ότι πολλές κοινωνικές υπηρεσίες είναι διαλυμένες, το παιχνίδι γίνεται επικίνδυνο και ξαναγυρνά ζητώντας εκδίκηση στην ίδια την κοινωνία. Γι' αυτό το θέμα των φυλακών πρέπει να μας αφορά όλους.

Αρκετοί κρατούμενοι μας καταγγέλλουν ότι ακόμη και το ευεργέτημα των ημερομισθίων παρέχεται «για να εξυπηρετούνται κάποιες ιδιαίτερες ισορροπίες μέσα στις φυλακές».

Μάλιστα, σε ορισμένες περιπτώσεις ο εσωτερικός μηχανισμός της κάθε φυλακής ξεπερνά ακόμη και την ισχύ του αρμόδιου υπουργείου. «Η γραμματεία της φυλακής επηρεάζει ακόμη και τα συμβούλια εφετών με τον τρόπο που παρουσιάζει τα θέματα και τις υποθέσεις και όλα αυτά δημιουργούν μια περίεργη και πολλές φορές άνομη συμπεριφορά και σχέση», μας λένε.

«Ρουσφέτι», όμως, φαίνεται πως θεωρείται ακόμη και η μεταγωγή στις αγροτικές φυλακές. Κυριολεκτικά άπιαστο όνειρο για κάποιους. Ενώ στα περισσότερα σωφρονιστικά καταστήματα επικρατεί υπερπληθυσμός, υπάρχουν αγροτικές φυλακές που είναι «άδειες» και θα μπορούσαν να δεχθούν κρατούμενους.

«Και αυτή η κατάσταση διαιωνίζεται διότι κανείς υπουργός Δικαιοσύνης μέχρι σήμερα, ακόμη και να έχει τη βούληση -που είναι σπάνιο- δεν έχει τη δύναμη να τα βάλει με το κατεστημένο των φυλακών», επισημαίνει κρατούμενος τα στοιχεία του οποίου είναι στη διάθεση της εφημερίδας.