Τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ και ... το ζητούμενο

Το κόλπο τόσο παλιό όσο και οι λάσπες. Βασίζετε στο δόγμα: Αν δεν μας αρέσει η πραγματικότητα, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα, φτιάχνουμε μια εικονική. Ο λόγος για τα ΜΜΕ και τα δημοσιοκαφρικά παπαγαλάκια που εφαρμόζουν στο ακέραιο –και με το αζημίωτο εννοείται- τα όσα διδάχτηκαν από τα «ιδιαίτερα μαθήματα που τους έκαναν το ΔΝΤ και η εταιρία Civitas.

Και δεν χρειάζεται να ψάξει κανείς πολύ για να τους εντοπίσει. Είναι ένας ολόκληρος στρατός καλαμαράδων και μαρκουτσοφόρων που αποτελούν την ομάδα κρούσης στην τυφλή υποστήριξη παράδοσης και καθυπόταξης της χώρας και της ελληνικής κοινωνίας στις εντολές της ντόπιας αστικής τάξης, της Ε.Ε και του Δ.Ν.Τ., και γίνεται ορατός από την πρώτη στιγμή για όποιον/α έχει στοιχειώδη επαφή με την πολιτική πραγματικότητα.

Και δυστυχώς σ’ αυτό το συμφερτό δημοσιοκάφρων συστρατεύτηκαν πένες που για μας ήταν πολύ δυσάρεστες εκπλήξεις. (Οι λόγοι ευνόητοι). Όπως η Ιωάννα Σωτήρχου στην «Ελευθεροτυπία» της Πέμπτης που με ένα κατάπτυστο άρθρο, πήγαινε να μας παρουσιάσει το μαύρο-άσπρο.

Κάνουμε αναφορά στο κείμενο της γιατί είναι κατανοητό, ξέροντας τον ρόλο της εφημερίδας, να  διαβάζεις στα «ΝΕΑ» π.χ καταιγισμό άρθρων του τύπου: "«Εντυπωσιακή πρόοδο» στην Ελλάδα διαπιστώνουν οι ξένοι".

Είναι αναμενόμενο η «Καθημερινή» του εφοπλιστή Αλαφούζου να προτείνει «Τα στελέχη του κυβερνώντος κόμματος έχουν το καθήκον να στηρίξουν τις αναγκαίες και χρήσιμες μεταρρυθμίσεις και τους υπουργούς που τις φέρνουν εις πέρας».

Όπως επίσης και η φυλλάδα του «εθνικού μας κατασκευαστή» -πρόσφατα και εφοπλιστή- Μπόμπολα, «Ημερησία» να μας λέει ότι: «Oι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών εθελοτυφλούσαν σε μία σειρά από θέματα λειτουργίας των αγορών, συμβιβαζόντουσαν με συντεχνίες, έκαναν πίσω προτάσσοντας το μικροκομματικό συμφέρον μπροστά στο κοινωνικό όφελος (...) H κυβέρνηση έχει μία "χρυσή ευκαιρία" να διορθώσει παθογένειες 10ετιών».
Είναι διαφορετικό όμως να βλέπεις και μια δημοσιογράφο όπως η Ιωάννα Σωτήρχου, με τέτοιο παρελθόν, να γράφει παρόμοια κατάπτυστα κείμενα θέτοντας τον εαυτό της και τις υπηρεσίες της στην διάθεση της κατοχικής κυβέρνησης Τσολάκογλου και των ξένων κηδεμόνων της.
 Εντάξει, όλοι/ες έχουν δικαίωμα να επιλέξουν με ποιον θα πάνε και ποιον θα αφήσουν. Αν έγινε ιδιαίτερη αναφορά στην Ιωάννα Σωτήρχου είναι γιατί στην περίπτωσή της ισχύει το «που είσαι νιότη που ‘λεγες…».

Επανερχόμαστε στο θέμα μας. Είναι πάγια τακτική των ντόπιων αστικών ΜΜΕ τα συμφέροντα της αστικής τάξης να τα παρουσιάζουν σαν συμφέροντα του ελληνικού λαού.
 Όμως στις σημερινή καπιταλιστική κρίση οι εξελίξεις είναι τόσο καταιγιστικές που δεν κρύβονται. Τι να μας πει ο Καψής του Mega π.χ; Ότι οι 1.000.000 άνεργοι που προβλέπονται σύντομα είναι προς όφελος του ελληνικού λαού;
Τι να ισχυριστεί ο Κώνστας του Alter; Οτι τα λουκέτα στα μαγαζιά που διαδέχονται το ένα το άλλο είναι προς το συμφέρον της «εθνικής οικονομίας»;

Δεν αρκεί όπως η απαξίωση δημοσιοκάφρων και ΜΜΕ που έτσι κι αλλιώς είναι γεγονός. Ούτε γενικά η καταδίκη των πολιτικών κομμάτων που στήριξαν το πολιτικό σύστημα και μας έφεραν σ’ αυτή την κατάσταση. (Είναι οι ίδιοι αφού έφεραν το βιοτικό επίπεδο της εργαζόμενης κοινωνίας, των λαϊκών στρωμάτων, δεκαετίες πίσω τώρα μας υπόσχονται «καλύτερες μέρες»).

Το ζητούμενο είναι η νεολαία, ο εργαζόμενος λαός, τα λαϊκά στρώματα να βρεθούν στους δρόμους. Στους δρόμους της συλλογικότητας, των αναζητήσεων, των πολιτικών αντιπαραθέσεων, στους δρόμους της αντίστασης και του αγώνα. Αν απ’ το φθινόπωρο αυτό δεν γίνει κατορθωτό τότε ….