Ολες οι εξουσίες στην "υπερκυβέρνηση συμβούλων"

Του Χρήστου Καραμάνου-"Δρόμος της Αριστεράς"

Εκ των πραγμάτων αποδεικνύεται ότι στη νέα καθεστωτική φάση, που έχουμε μπει με την υπογραφή του Μνημονίου, το πολιτικό σύστημα μεταλλάσσεται προς ένα μείγμα υπερσυγκεντρωτισμού της πολιτικής εξουσίας και καταρράκωσης κάθε έννοιας δημοκρατίας.
Αφού πλέον η οικονομική και κοινωνική πολιτική καθορίζονται με βάση το τι επιβάλλει το (στην αγγλική γλώσσα συνταχθέν) Μνημόνιο, αφού ο υπουργός Οικονομικών έχει εξουσιοδοτηθεί να υπογράφει οποιαδήποτε σύμβαση με τους πιστωτές εν ονόματι του ελληνικού κράτους χωρίς καν να κυρώνεται από τη Βουλή, αφού πλέον η Βουλή έχει απεκδυθεί ακόμη και από τις τυπικές αρμοδιότητες της, να ελέγχει, δηλαδή, την κυβέρνηση, αφού ακόμη και η ίδια η κυβέρνηση ελέγχεται ουσιαστικά από τα κλιμάκια της τρόικας -ε, τότε το μόνο που απέμενε ήταν αυτό που προώθησε εν μέσω θερινής ραστώνης ο πρωθυπουργός της νεοαποικίας Ελλάδας: Η αναδόμηση του συστήματος διακυβέρνησης με τη συγκέντρωση «όλης της εξουσίας» στο πρωθυπουργικό γραφείο και τον ταυτόχρονο έλεγχο του τελευταίου από το ΔΝΤ και την Ε.Ε., μέσω των διαβόητων πρωθυπουργικών συμβούλων, που καθόλου τυχαία διαπλέκονται με τις μεγαλύτερες πολυεθνικές.

Αμερικανοποίηση, ολιγαρχοποίηση και νεοαποικιοποίηση -αυτός είναι ο αυτόματος πιλότος που κατευθύνει τη χώρα προς ένα τραγικό αδιέξοδο. Ελάχιστοι ίσως θυμούνται ότι ένα από τα πρώτα μέτρα της νέας διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ ήταν η νομοθετική ρύθμιση που έδινε στον πρωθυπουργό τη δυνατότητα να προσλαμβάνει διεθνείς συμβούλους χωρίς αξιολογήσεις, διαγωνισμούς και «γραφειοκρατικές αγκυλώσεις», κατά παρέκκλιση όλωντων διαδικασιών που έχουν θεσμοθετηθεί -ο Ισπανός πολεοδόμος Αθεμπίγιο που μας είχε επισκεφθεί ακριβώς τις πρώτες μέρες μετά την ορκωμοσία του Γ. Παπανδρέου και με «σοφές» προτάσεις του θα αναμόρφωνε την Αθήνα (...δεν υπάρχει ως γνωστόν κατάλληλο επιστημονικό δυναμικό στη χώρα) ήταν η πρώτη σχετική περίπτωση. Όμως, τέτοιες πρωτοβουλίες και γενικότερα μεγάλες μπίζνες συχνά δεν προχωράνε γιατί σκοντάφτουν σε αντιδράσεις, σκοντάφτουν σε ανταγωνιστικά συμφέροντα, ενίοτε δε, εμπλέκεται ο λαϊκός παράγοντας, ακόμη και το Συμβούλιο της Επικρατείας, που τόσες επενδύσεις έχει σταματήσει, ενώ μέχρι και για αυτό το Μνημόνιο έχει λόγο και μπορεί να το βγάλει αντισυνταγματικό.

Έτσι δεν μπορεί να κυβερνηθεί η χώρα, έτσι δεν μπορούν να έρθουν ξένες επενδύσεις, έτσι δεν μπορούν να γίνουν μεγάλα χρηματοπιστωτικά κόλπα με το δημόσιο χρέος (μέχρι και οι βρομιές της Coldman Sachs βγήκαν στη δημοσιότητα), έτσι δεν μπορεί να πωληθεί η δημόσια γη (που είναι το φιλέτο που έχουν βάλει στο μάτι οι πιστωτές).
Μόνη λύση για να εμπεδωθεί ολοκληρωτικά η νέα καθεστωτική φάση: Μια ουσιαστικά και τυπικά και θεσμικά ανεξέλεγκτη «υπερκυβέρνηση συμβούλων» εγκατεστημένη στο Μαξίμου, πέρα φυσικά από οποιοδήποτε δημοκρατικό και λαϊκό έλεγχο. Το ίδιο το Μαξίμου αλλάζει, δεν θα είναι απλά το γνωστό κέντρο εξουσίας που γνωρίζαμε, αλλά ένα κέντρο πολύ πιο ελεγχόμενο από το διεθνές μονοπωλιακό κεφάλαιο.
Υποσημείωση: σε ένα τέτοιο κέντρο ο ρόλος της οικογένειας είναι ατύπως αλλά ουσιωδώς κατοχυρωμένος -η Χίλαρι Κλίντον μόνο απλή σύζυγος προέδρου δεν ήταν όπως αποδείχθηκε αργότερα. Σε μας, ο πρωθυπουργικός αδελφός, προβαλλόμενος δημοσίως ως μποέμ συγγραφέας, κρίνει υπουργούς και στήνει μπίζνες, όπως αυτό το θανατηφόρο εργοστάσιο παραγωγής ρεύματος από προπάνιο του Κατάρ στον Αστακό κ.λπ.

Το σχέδιο ήδη επεξεργάζεται μια «επιτροπή σοφών» που σύστησε ο Γ. Παπανδρέου, αποτελούμενη από τους Kevin Featherstone, Richard Parker, Roger Wilkins, Leif Pagrotsky, Jeoff Mulgan.
 Αντικείμενο της, σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση: Η «δομική αναμόρφωση των υπηρεσιών του Γραφείου του Πρωθυπουργού και της Κυβέρνησης, αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου για τη λειτουργία της Κυβέρνησης, αλλαγή της διαδικασίας λήψης αποφάσεων, εισαγωγή ενός μεταβατικού μοντέλου στη διαδοχή των Κυβερνήσεων, αλλαγή κανονισμού του Υπουργικού Συμβουλίου κ.λπ.».

Παράλληλα, η κοροϊδία πάει σύννεφο, με ένα εκ των «σοφών» , τον Kevin Featherstone , να απαντά στις αιτιάσεις για ακόμη μεγαλύτερη αμερικανοποίηση του συστήματος διακυβέρνησης, λέγοντας ότι «αναζητούμε να διαμορφώσουμε το ελληνικό μοντέλο». Παράλληλα, προωθείται η στελέχωση του «νέου Μαξίμου», με 20 νέους πρωθυπουργικούς συμβούλους - ενώ ένας εξ αυτών, ο Παντόα Σκιόπα, ήδη έχει πιάσει δουλειά. (Διαβάστε στο τέλος της ανάρτησης ένα ανδιαφέρον άρθρο απ' την ίδια εφημερίδα γ' αυτόν τον "πρωθυπουργικό σύμβουλο")

Ορισμένοι της τωρινής κυβέρνησης φαίνεται να μην κατανοούν τη νέα κατάσταση, όπου ο «πρωθυπουργικός σύμβουλος» είναι πιο ισχυρός από τον εκάστοτε υπουργό. Και έρχεται το Κυριακάτικο Βήμα, η «φωνή του καθεστώτος», μαζί με το Mega, να τους υπενθυμίσει το παράδειγμα του Λευκού Οίκου επί Νίξον, όπου ο τότε προεδρικός σύμβουλος Χένρι Κίσινγκερ, «έφαγε» τον υπουργό Εξωτερικών και τον αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων.
Την ίδια στιγμή ο αντιπρόεδρος Θ. Πάγκαλος διαγκωνίζεται με το Γ. Ραγκούση για το ποιος θα μεταφέρει τις εντολές του «νέου Μαξίμου» στα πιονάκια της κυβέρνησης. Η σαπίλα και η εξαχρείωση στο απόγειο, καταρράκωση κάθε έννοιας δημοκρατίας επίσης -πολλοστή επιβεβαίωση του Λένιν. Το κρίσιμο και υπερεπείγον παραμένει να περάσουμε από τις διαπιστώσεις στη δράση. Με τη δράση μας να ξηλώσουμε το Μνημόνιο, την κυβέρνηση, το νέο καθεστώς.

Ο Σκιόπα στην Κίνα!

Ο εκτελών χρέη συμβούλου του πρωθυπουργού για θέματα χάραξης οικονομική πολιτικής σε ό,τι αφορά στην εφαρμογή του Μνημονίου, Τομάζο Πάντοα Σκιόπα, βρέθηκε στα τέλη Αυγούστου στην Κίνα και είχε συνάντηση με τον επικεφαλής της κεντρικής τράπεζας της Κίνας Τσου Ξιαο τσουάν. Η είδηση έγινε τυχαία γνωστή, όταν από διάφορα ΜΜΕ κυκλοφόρησε η φήμη ότι ο επικεφαλής της κινεζικής τράπεζας μάλλον διέφυγε στο εξωτερικό για να αποφύγει κυρώσεις από την κινεζική κυβέρνηση, για τις ζημίες 430 δισ. που προκάλεσαν διάφορες τοποθετήσεις σε αμερικανικά ομόλογα, ειδικά στις κραυγαλέες περιπτώσεις της Fannie Mae και Freddy Mac. Για να διαψεύσουν τη φήμη, οι Κινέζοι έδωσαν στη δημοσιότητα τη φωτογραφία του «δικού μας» Σκιόπα μαζί με τον πρόεδρο της κεντρικής τράπεζας της Κίνας.

Πολλά λέγονται και γράφονται για την «εξαφάνιση» του Τσου Ξιαοτσουάν που έχει μείνει στην θέση του προέδρου της τραπεζικής υπερδύναμης περισσότερο καιρό από όλους τους προκατόχους του. Ούτε γνωρίζουμε τι πρόκειται να γίνει με τις ευθύνες του και τις διασυνδέσεις του με τις δυνάμεις που σήμερα κυβερνούν τη μεγάλη Κίνα. (Λέγεται ότι ο ίδιος ανήκε στην «ομάδα της Σαγκάης», που ήταν κοντά στον πρώην πρόεδρο της Κίνας Γιανγκ Ζεμίν, μπλεγμένοι σε μια σειρά χρηματιστικών σκανδάλων και υποστήριξαν στη μάχη της διαδοχής τον Χου Ζιντάο και τον Βεν Γιαμπάο).

Αυτό που έχει σημασία και προκαλεί ερωτηματικά είναι τι γύρευε, μόλις ανέλαβε και επισήμως τα νέα του καθήκοντα ο κ. Σκιόπα στο Πεκίνο; Τι συζητούσε στη συνάντηση με τον πρόεδρο της κινεζικής κεντρικής τράπεζας; Το πιθανότερο είναι να διαπραγματεύεται εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης την τοποθέτηση κινεζικών κεφαλαίων σε ελληνικά ομόλογα, ώστε να ξαναμπεί η χώρα στη διεθνή αγορά το 2012. Λέγεται ότι μια τέτοια κινεζική τοποθέτηση θα ήταν αρκετή για να γίνουν «ανάρπαστα» τα ελληνικά ομόλογα το 2011, ακριβώς τη στιγμή που θα ήθελε η ελληνική κυβέρνηση να έχει διαμορφωθεί ένα θετικό κλίμα.

Το ενδιαφέρον των Κινέζων για την Ελλάδα είναι δεδομένο και οι συμφωνίες για το Λιμάνι του Πειραιά (βλέπε Cosco)) το επιβεβαιώνουν. Επίσης, η Κίνα είναι πλέον μια οικονομική υπερδύναμη και διαθέτει ρευστό, το οποίο πρέπει να τοποθετηθεί. Άρα, ο Σκιόπα (ο... άμισθος σύμβουλος του Παπανδρέου) μόνο τυχαία δεν βρέθηκε στην Κίνα. Κάτι εμπορευόταν...

Φυσικά θα δούμε την τύχη και αυτών των προσπαθειών, αφού και ο Σκιόπα και η τρόικα, και το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης Παπανδρέου αδιαφορούν για την ελληνική οικονομία και λειτουργούν σαν ατζέντηδες για λογαριασμό των δανειστών μας... Το περασμένο φθινόπωρο, όταν πάλι γίνονταν συνομιλίες και διαπραγματεύσεις και με Κινέζους, οδηγήθηκαν σε ένα μεγάλο φιάσκο από την παπανδρεϊκή επιμονή να πάμε στο ΔΝΤ...