Αντικαπιταλιστική αριστερά και συμμετοχή στις αυτοδιοικητικές εκλογές

Του Γ.Γ

Ηρθε ένα μαιλ στο μπλογκ μας για να γνωστοποιήσουμε μια σύσκεψη που πραγματοποιείται με πρωτοβουλία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ την Πέμπτη, 30 Σεπτέμβρη, στις 6.00 μ.μ. στην αίθουσα του Συλλόγου Εργαζομένων στην Τράπεζα της Ελλάδας (Σίνα 16) με στόχο την «ίδρυση κίνησης για την παρέμβαση της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς στην Περιφέρεια Αττικής».

Οι εκτιμήσεις αυτής της οργάνωσης συνοψίζονται στο ότι «ανάγκη της περιόδου είναι η ριζοσπαστικοποίηση των θέσεων και της πρακτικής της Αριστεράς, η πάλη για την ανατροπή της "χούντας" κυβέρνηση - ΕΕ, η απόρριψη του αστικού πολιτικού συστήματος και του "Καλλικράτη" από αντικαπιταλιστικές, αντι-ΕΕ θέσεις. Βλέπουμε δυνάμεις της Αριστεράς να μετατοπίζονται σε σοσιαλδημοκρατικές και διαχειριστικές θέσεις και υποψήφιους, προκειμένου να «συναντήσουν το σοσιαλιστικό χώρο». Αυτό κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ με την υποψηφιότητα Aλ. Μητρόπουλου. Από αυτά τα όρια δεν ξεφεύγει η υποψηφιότητα Aλ. Αλαβάνου. Αυτό εκφράζει με τον τρόπο της και η υποψηφιότητα Γ. Δημαρά στην Αττική. Το ΚΚΕ από την πλευρά του επενδύει κυρίως σε μια "ψήφο διαμαρτυρίας", χωρίς αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα και με λογική κοινοβουλευτικής καταγραφής και όχι ζωντανής διεργασίας μέσα στον αγωνιζόμενο κόσμο».

Σ’ αυτό το θέμα είναι διαμετρικά αντίθετες οι απόψεις των συλλογικοτήτων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς .Αλλες προτρέπουν σε αποχή και άλλες σε συμμετοχή σ’ αυτή την διαδικασία.

Εδώ θα ξεδιπλώσω τις προσωπικές μου σχέσεις.

Εχω δεδομένο, σαν κομμουνιστής, που θέλω να λέγομαι, ότι οι επαναστάτες, οι κομμουνιστές συμμετέχουν σε κάθε εκλογική διαδικασία προκειμένου να βοηθήσουν την ανάπτυξη της ταξικής πάλης του προλεταριάτου όπως λένε οι θεωρητικοί του μαρξισμού-λενινισμού.
Αυτό επίσης συνδυάζεται με την φράση του μπάρμπα Μάρξ ότι πρέπει να κάνουμε «συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης».
Και τίθεται το ερώτημα: η συμμετοχή στις εκλογές στις συγκεκριμένες συνθήκες συντελεί στην ανάπτυξη της ταξικής πάλης;

Για μην τρελαθούμε εντελώς θέλουμε να ρωτήσουμε. Αντιμνημονιακή ψήφο ζητούν οι πάντες. Από τον Μητρόπουλο μέχρι τον Δημαρά. Ακόμα και ο Σγουρός μας παρουσιάστηκε αντίθετος με το μνημόνιο. Ε, και; Θα αλλάξει κάτι αν οι εκλογικοί συνδυασμοί που τάσσονται εναντίον του μνημονίου συγκεντρώσουν πανελλαδικά πάνω από 70%;

«Η καπιταλιστική κρίση και οι συνέπειές της, και κυρίως το πώς θα την αντιμετωπίσουμε, εάν θα υπάρχει αστική (σε βάρος των εργαζομένων) ή εργατική (σε ρήξη με το κεφάλαιο) απάντηση και διέξοδος από την κρίση, θα αποτελέσει το βασικό υπόβαθρο της αντιπαράθεσης των εκλογών», μας λέει στο κείμενο της η ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Είναι τουλάχιστον πολιτική μυωπία στις συγκεκριμένες πολιτικοοικονομικές συνθήκες –και με δεδομένο των συσχετισμό δυνάμεων- να μιλάς ότι πεδίο αντιπαράθεσης με το σύστημα είναι και η συμμετοχή σου στις όποιες εκλογές .

Συμμετέχοντας, στην εκλογική φάρσα, υπ' αυτές τις συνθήκες, το μόνο που κάνεις είναι να λαϊκίζεις με τον πιο χυδαίο τρόπο, να υποκλίνεσαι στην ήττα του κοινωνικού κινήματος, να προσφέρεις άλλοθι όχι μόνο στις δυνάμεις του συστήματος, αλλά και στον ηττημένο κόσμο της δουλειάς.

Άλλοθι για την αδράνεια του, άλλοθι για το χτύπημα της συλλογικής του συνείδησης και δράσης, άλλοθι για την εν γένει συμμετοχή του στο πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι. Οχι μόνο δεν αναπτύσσεις την ταξική πάλη, αλλά αντίθετα τη μπλοκάρεις.

Λειτουργείς ως το αριστερό άλλοθι ενός συστήματος που έχει ξεπεράσει σε αγριότητα κάθε προηγούμενο στα χρόνια μετά την πτώση της χούντας.

Εντελώς συντροφικά, παιδιά της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ο γενικότερος εκλογικός κρετινισμός που σας διακρίνει δεν είναι κομμουνιστική στάση.

ΑΠΟΧΗ από τις κάλπες των αυτοδιοικητικών εκλογών και ραντεβού στους λαϊκούς αγώνες στο πεζοδρόμιο, στους δρόμους του αγώνα, όπου ανθίζει η ελπίδα.