Οχι μόνο τον Σαμαρά (που δεν μας κόφτει κιόλας), αλλά και τους δημόσιους υπάλληλους, που αφού τους ανέβασε σε 1.000.000 (ενώ είναι 700.000), απεφάνθη ότι «θα έπρεπε να είναι λιγότεροι από 200.000», διότι «δυο στους τρεις είναι άχρηστοι». Οσο για τη μονιμότητα, «καθιερώθηκε για να εξυπηρετεί αυτούς που θέλουν να στρέφουν το κράτος εις βάρος των πολιτών» (ο ίδιος την κόρη του, πάντως, φρόντισε να τη βολέψει οτο δημόσιο, αφού πρώτα τη δήλωσε συνεργάτιδα του).
Πιστός οτο δόγμα «διαίρει και βασίλευε» και καλός γνώστης της φασιστικής τακτικής, απεφάνθη ότι οι εργαζόμενοι οτο δημόσιο δεν πρέπει να θεωρούνται εργαζόμενοι, διότι δεν παράγουν τίποτα και κατέληξε με το πρόστυχο γλείψιμο: ««Η τεράστια πλειονότητα των πολιτών, αυτοί που μοχθούν από το πρωί ως το βράδυ και αποτελούν τη ραχοκοκαλιά του έθνους είναι ο ιδιωτικός τομέας, όχι οι δημόσιοι υπάλληλοι».
Ας το έχουν υπόψη όσοι υποκύπτουν στη γοητεία αυτής της φασιστικής προπαγάνδας: όταν απομονώνεται ένας κλάδος εργαζόμενων, χωρίς να έχει την απαραίτητη αλληλεγγύη από τους άλλους, ανοίγει ο δρόμος για να έρθει η σειρά και των επόμενων. Αλλωστε, στο ασφαλιστικό η κυβέρνηση τους τσουβάλιασε όλους (εργαζόμενους σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα), ενώ στον τομέα των εργασιακών σχέσεων χτύπησε αλύπητα τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα.
Οποιος ικανοποιείται όταν απολύεται ένας εργαζόμενος στο δημόσιο βγάζει τα μάτια του με τα ίδια του τα χέρια.
+ σχόλια + 2 σχόλια
Είμαι περίεργος ν ακούσω τον χαρακτηρισμό που θα δώσει για τον εαυτό του.
Ο ανεπάγγελτος επι τριακονταετία σιτιζόμενος πλουσιοπάροχα απ το δημόσιο ως βουλευτής και υπουργός, επίσης μη παράγοντας τίποτα (εκτός κι αν θεωρεί παραγωγικό έργο, ενέργειες που μας έκαναν να ντρεπόμαστε, όπως Οτσαλάν και Ελληνική σημαία που παίρνει ο αέρας), διότι αν είναι άχρηστος κι όχι εργαζόμενος ο άλφα δημόσιος υπάλληλος, τότε, πως να χαρακτηρίσουμε τους κάλους?
Η προσαγωγή του σε δίκη για το θέμα Οτσαλαν ακομα εκκρεμεί.
Δημοσίευση σχολίου