Οι διατάξεις αυτές τα προηγούμενα χρόνια θα ήταν αδιανόητο να θεσπιστούν ακόμη και υπό καθεστώς χούντας....
Ειδικότερα, με το ν. 3875/ 2010 που δημοσιεύτηκε στις 20/9/2010, αφού προηγουμένως ψηφίστηκε στα μουλωχτά μέσα στον Αύγουστο, η Κυβέρνηση θέσπισε ουσιαστικά ένα τρίτο τρομονόμο, έχουν προηγηθεί ο 2928/2001 του ΠΑΣΟΚ και ο 3251/2004 της Νέας Δημοκρατίας ο οποίος: Καταργεί την παράγραφο 8 του άρθρου 187Α του Ποινικού Κώδικα όπως είχε θεσπιστεί με τον ν.3251/2004, ο οποίος εξαιρούσε από την υπαγωγή στην έννοια των τρομοκρατικών αδικημάτων εκείνες τις αξιόποινες πράξεις, οι οποίες «εκδηλώνονται ως προσπάθεια εγκαθίδρυσης δημοκρατικού πολιτεύματος, διαφύλαξης ή αποκατάστασης αυτού ή ως δράση υπέρ της ελευθερίας ή αποσκοπεί στην άσκηση θεμελιώδους ατομικής, πολιτικής ή συνδικαλιστικής ελευθερίας ή άλλου δικαιώματος προβλεπόμενου από το Σύνταγμα και την ΕΣΔΑ»,
Επρόκειτο για μια διάταξη που τότε είχε τεθεί στο νόμο για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις από την αυθαίρετη αναβάθμιση ορισμένων αξιόποινων πράξεων και την υπαγωγή τους στο πεδίο των τρομοκρατικών ενεργειών και είχε ονομαστεί «διάταξη - φερετζές», η οποία αποπροσανατολίζει και συγκαλύπτει τις αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις των τρομονόμων.
Σήμερα η κυβέρνηση αισθάνεται την ανάγκη να απελευθερώσει τους κατασταλτικούς και δικαστικούς μηχανισμούς από τα προσχήματα. Ακόμη και πλημμελήματα χαρακτηρίζονται τρομοκρατικές πράξεις και υπάγονται στις ίδιες ρυθμίσεις π.χ. διακεκριμένη φθορά ξένης ιδιοκτησίας κ.λπ.
Επίσης, ενισχύεται ακόμη περισσότερο η ανωνυμία μαρτύρων κατηγορίας σε δίκες τρομοκρατίας αφού καταργείται η υποχρέωση του δικαστηρίου να γνωστοποιεί τουλάχιστον στον κατηγορούμενο και τους παράγοντες της δίκης τα στοιχεία του ανώνυμου μάρτυρα και δίνεται η δυνατότητα στο δικαστήριο να μην προβαίνει ούτε σε αυτή τη δημοσιοποίηση έτσι ώστε κάποιος να καταδικάζεται χωρίς να ξέρει από ποιου τη μαρτυρία ενοχοποιήθηκε.
Και τέλος, θεσπίζεται ποινή κάθειρξης μέχρι δέκα ετών σε όποιον παρέχει ουσιώδεις πληροφορίες για την υποβοήθηση οργανώσεων ή για τη διάπραξη κακουργημάτων, καθώς επίσης και ποινή φυλάκισης τουλάχιστον 2 ετών για όποιον απειλεί σοβαρά την τέλεση τρομοκρατικών αδικμάτων - ποινές που και οι δύο μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε βάρος αυτών που εξαγγέλλουν κινητοποιήσεις ή διευκολύνουν τους διαδηλωτές στην καταδίωξη τους από την αστυνομία κλπ.
Με την επίταξη οχημάτων και υπηρεσιών που αποφασίστηκε τον Ιούλιο 2010 ως μέσο αντιμετώπισης της απεργίας των αυτοκινητιστών, διευρύνθηκε και διαστρεβλώθηκε η έννοια του όρου, που στη συγκεκριμένη περίπτωση χρησίμευσε απροκάλυπτα και μόνο ως μόνιμο μέτρο προληπτικής και κατασταλτικής αντιμετώπισης απεργιακών κινητοποιήσεων, ως μέσο αποκατάστασης της λειτουργίας της αγοράς. Ακόμη, με την τροπολογία που ψηφίστηκε μόλις προχθές θεσπίζεται ελάχιστο όριο ποινής φυλάκισης 3 χρόνια σε όποιον αρνείται να συμμορφωθεί ή παραλείπει να εκτελέσει τις υποχρεώσεις που απορρέουν από την επίταξη.
Η διάταξη αυτή της οποίας το ελάχιστο όριο είναι επίτηδες τόσο ψηλό έτσι ώστε να μην επιτρέπεται ούτε εξαγορά ούτε αναστολή αλλά να πηγαίνει κατευθείαν ο παραβάτης στη φυλακή -τη στιγμή που το ελάχιστο για ανθρωποκτονία από αμέλεια είναι φυλάκιση τριών μηνών- δεν αφορά μόνο στους αυτοκινητιστές αλλά αποτελεί προίκα για ολόκληρη την κοινωνία ιδίως μάλιστα όσο η επίταξη αποφασίζεται (ούτε καν από τη Βουλή) και διατηρείται σε τέτοια έκταση.
Με τη χρήση της διάταξης αυτής και με την κατάχρηση της επίταξης η κυβέρνηση θα μπορεί να αντιμετωπίζει κάθε κλάδο απεργών. Όταν όμως η άρνηση αυτή γίνεται κατ' εξακολούθηση ή με παρακώλυση συγκοινωνιών ή «μη εκτέλεση έργου κατά τον συνήθη τρόπο λειτουργίας της οικονομίας» κ.ά., τότε τιμωρείται με ποινή κάθειρξης, δηλαδή από 5 χρόνια και πάνω. Οι διατάξεις αυτές τα προηγούμενα χρόνια θα ήταν αδιανόητο να θεσπιστούν ακόμη και υπό καθεστώς χούντας....
Μάλιστα ο υπουργός «Δικαιοσύνης» Χ. Κα¬στανίδής, πολιτικός τόσο αξιόπιστος, που εί¬χε δημόσια εξαγγείλει πομπωδώς την κατάρ¬γηση του κουκουλονόμου μόλις ανέλαβε, και σήμερα ψηφίζει στα μουλωχτά τρομονόμους, δήλωσε ξεκάθαρα ότι το νομικό πλαίσιο της χούντας ήταν δυσκίνητο σε σχέση με το δικό του. Βγάλτε συμπεράσματα!
Την προηγούμενη δεκαετία ήταν σχετικά ευπρόσωπη η δικαιολογία ότι η συνεχής διεύρυνση καταργήσεων και περιορισμών συνταγματικών και δικονομικών δικαιωμάτων γινόταν στο βωμό του κυνηγιού της τρομοκρατίας. Σήμερα η συγκυρία έχει αλλάξει. Τώρα, ευθέως ποινικοποιούν τις κινηματικές συμπεριφορές, απαγορεύουν τις απεργίες, βάζουν στο γύψο δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες και οργανώνουν την καταστολή της κοινωνίας από τη ρίζα, διαμορφώνοντας αντίστοιχα τις κοινωνικές συνειδήσεις.
* Ο Κώστας Παπαδάκης είναι δικηγόρος και το κείμενο του δημοσιεύεται στην εφημερίδα "ΠΡΙΝ".
Δημοσίευση σχολίου