Οταν υποτιμάς τον ρατσιστικό-φασιστικό κίνδυνο

Ισως δεν θα έπρεπε να είναι έκπληξη που η ναζιστική συμμορία της "Χρυσής Αυγής" έλαβε ένα τόσο υψηλό ποσοστό στις εκλογές για τον δήμο της Αθήνας.
Ηταν κάτι το αναμενόμενο αφού εδώ και χρόνια τα κόμματα της αριστεράς υποτίμησαν και υποβάθμισαν τον φασιστικό κίνδυνο αφήνοντας τα ασπόνδυλα χρυσαύγουλα να εκμεταλλευτούν υπαρκτά προβλήματα των κατοίκων ειδικά σε υποβαθμισμένες περιοχές τα οποία προκαλούνται απ' την ανυπαρξία κρατικής μεταναστευτικής πολιτικής. Γι' αυτό και είναι χαρακτηριστικό ότι σε ορισμένα εκλογικά τμήματα πέριξ του Α. Παντελεήμονα τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής ξεπέρασαν το 15%.

Πριν προχωρήσουμε στην αναφορά μας για την συγκεκριμένη περιοχή να θέσουμε ένα ερώτημα: Υπάρχει ρατσισμός σήμερα σε ένα πολύ μεγάλο μέρος της Ελληνικής κοινωνίας;
Δυστυχώς η απάντηση είναι καταφατική. Και αυτό δεν είναι σημερινό φαινόμενο.

Οποιος διαβάσει το καταπληκτικό βιβλίο του Νέαρχου Γεωργιάδη «Ρεμπέτικο και πολιτική» -κυκλοφορεί απ’ τις εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή- θα δει τι αντιμετώπιση είχαν οι πρόσφυγες από τον ντόπιο πληθυσμό όταν ήρθαν στην Ελλάδα μετά την Μικρασιατική καταστροφή.

Ο ρεμπέτης Μάρκος Βαμβακάρης, Σκυριανός στην καταγωγή, είχε αναφερθεί πολύ περιγραφικά την κατάσταση που συνάντησαν οι πρόσφυγες: "Έμενε ο κόσμος στα βαγόνια των σιδηροδρόμων. Έμενε εκεί που είχε καμιά αποθήκη εγκαταλειμμένη. Τσαντίρια κάνανε. Καταστροφή, μεγάλη καταστροφή. Να μην ξαναδούν τα μάτια μας τέτοια πράγματα. Το τι τραβήξανε αυτοί οι άνθρωποι δεν λέγεται. Ατιμαστήκανε. Γίνανε χάλια, χάλια, χάλια. Ασε που ήταν ατιμασμένοι από κει με τους Τούρκους που τους καταδιώκανε. Και κατόπιν εδώ που ήρθανε τα ίδια. Προσπαθήσανε, κάνανε χίλια δυό να βρίσκουνε το ψωμί τους, μέχρι να βρουν ένα σπίτι να κάτσουνε. Αν ένας πατέρας είχε πέντε-έξη παιδιά και κορίτσια, άλλα άρπαγε ο ένας από δω, άλλα ο άλλος από κει. Καταστροφή μάνα μου... Και οι ντόπιοι δεν τους έβλεπαν με καλό μάτι. Αλλά τους βρίζανε. Χίλια δυό. Φύγετε από δω ρε! Πηγαίνετε παρά πέρα. Δεν τους κοιτάζανε. Δεν είχαν την αγάπη να πουν για στάσου, συγγενείς μας είναι, Έλληνες πραγματικοί. Να τους αγκαλιάσουμε. Δεν έγινε αυτό το πράμα, ήθελαν να τους κλέψουνε οι κλεφταράδες που ήταν εδώ πέρα. Ν' αρπάξουν ό,τι είχαν. Να τους κλέψουνε, να τους γελάσουνε. Απατεώνες."

Αλλά και η αντιμετώπιση που είχαν απ’ τον κρατικό μηχανισμό στην ίδια κατεύθυνση κινούνταν. Ο τότε εισαγγελέας Βαζούρας έγραψε: "Η βρισιά τουρκόσπορος μαζί με σωρό ανάλογες βρισιές, όπως σκατοουγλούδες, παληοαούτηδες κ.λπ. ήταν στην ημερήσια διάταξη, από ανώτερα και κατώτερα κυβερνητικά όργανα...".

Αναφέραμε τα παραπάνω για να δείξουμε ότι πάντα ένα μεγάλο μέρος του Ελληνικού πληθυσμού είχε πρόβλημα με την έλευση προσφύγων στην χώρα μας. Και αν είχαν τέτοια αντιμετώπιση Ελληνες πρόσφυγες, όπως αναφέραμε παραπάνω, σκεφτείτε πώς αντιμετωπίζονται οι ξένοι μετανάστες.

Είναι αλήθεια ότι το θέμα των οικονομικών μεταναστών ειδικά με την μεγάλη συσσώρευση τους σε ορισμένες περιοχές αποτελεί αφετηρία προβλημάτων. Οταν μάλιστα το κράτος δεν έχει και ούτε επιδιώκει να δημιουργήσει τους αναγκαίους εκείνους μηχανισμούς που με τρόπο ομαλό θα κατάφερναν να ενσωματώσουν τους μετανάστες στην ελληνική κοινωνία, φασιστικές περιθωριακές ομάδες θα βρίσκουν πρόσφορο έδαφος να αναπτύσσονται. Αυτή είναι και η πηγή που δίνει τα περιθώρια στα φασιστόμουτρα του Μιχαλολιάκου να πανηγυρίζουν για το "ποσοστό έκπληξη" που πήραν.

Μ' αυτό το πρίσμα πρέπει να δούμε το 5,2% που πήρε η Χρυσή Αυγή στην Αθήνα. Κι αυτό με δεδομένο ότι όπου αλλού έκανε την εκλογική του παρουσία αυτό το φασιστικό-ρατσιστικό μόρφωμα δεν είχε καμιά απήχηση. (Στην Θεσσαλονίκη πήρε κάτω από 1% ενώ στην Πελοπόννησο 1,4%).