Όταν οι σωτήρες της χώρας τη δανείζουν με τοκογλυφικά επιτόκια, πρόκειται για αλτρουιστική βοήθεια φίλων προς φίλους. Όταν οι διασωζόμενοι διαμαρτύρονται για την απαίτηση των κρατούντων να πληρώσουν αυτοί το μάρμαρο, πρόκειται για εγωκεντρική αχαριστία.
Όταν οι μικτές αποδοχές των εργαζομένων και συνταξιούχων υπερβαίνουν τον κατώτατο μισθό των 740 ευρώ, πρόκειται για δημοσιονομική και επιχειρηματική σπατάλη, καταστροφική για την χρεοφόρο οικονομία της χώρας. Όταν ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος και οι υπουργοί και βουλευτές αμοίβονται ετησίως με εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, συν μια γενναία σύνταξη στο άψε σβήσε, πρόκειται για λελογισμένες και απολύτως αναγκαίες αμοιβές, αντίστοιχες της τεράστιας θεσμικής συνεισφοράς των ανωτέρω ταγών.
Όταν χρωστούν οι τραπεζίτες, οι κυβερνήσεις τις διασώζουν με χρηματικές παροχές δεκάδων δισεκατομμυρίων. Όταν χρωστούν οι κυβερνήσεις, οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι οφείλουν να πράξουν αναλόγως προς αυτές.
Όταν οι πληβείοι έχουν χρέη κάποιων χιλιάδων, οφείλουν να τα αποπληρώσουν επί ποινή απωλείας των περιουσιακών τους στοιχείων. Όταν οι πατρίκιοι έχουν χρέη κάποιων εκατομμυρίων, αυτά ρυθμίζονται (διεκ)περαιωτικώς ή και διαγράφονται ολοσχερώς με αποφάσεις της βουλής.
Όταν μιλούν οι επιτηρητές, οι υπουργοί και οι μεγαλοδημοσιογράφοι, εκφράζουν το αυτονόητο των δύσκολων καιρών. Όταν μιλούν οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι οι άνεργοι και οι νέοι, εκφράζουν τον συμφεροντολογισμό και την αναισθησία τους απέναντι στα πρωτοφανή δεινά της εθνικής οικονομίας.
Όταν οι πληβείοι διαμαρτύρονται πως αδυνατούν να επιβιώσουν χωρίς αποδοχές, οι πατρίκιοι τους υπενθυμίζουν πως όλοι μαζί – πατρίκιοι και πληβείοι- συμμετείχαν στο μεγάλο φαγοπότι των τελευταίων δεκαετιών, πράγμα ασφαλώς αδιαμφισβήτητο: οι πατρίκιοι μετείχαν ως συμποσιαζόμενοι και οι πληβείοι ως σκύλοι, καταναλωτές των εναπομεινόντων ινών, λιπών και οστών.
Όταν οι φοιτητές συνωστίζονται στα αμφιθέατρα και τους άλλους χώρους που καλύπτονται από το άσυλο, αποφασίζοντας να αντισταθούν στην κατάργηση της δημόσιας εκπαίδευσης, πρόκειται για ανεύθυνα κωλόπαιδα που αντιμάχονται την ανάγκη μιας σύγχρονης κι αναβαθμισμένης εκπαίδευσης. Όταν το άσυλο καταπατείται βιαίως από τα τάγματα εφόδου του Προστάτη του Πολίτη, πρώην προέδρου της ΕΦΕΕ (και αδιάλλακτου, τότε, υπερασπιστή του ασύλου), πρόκειται για πράξη υπεράσπισης των θεσμών της δημοκρατίας.
Υ. Γ. Στους καιρούς της κρίσης, οι πατρίκιοι απαιτούν: Θυσιαστείτε για να σωθούμε! Και οι πληβείοι απαντούν: Καμία ειρήνη, χωρίς δικαιοσύνη!
Του Νίκου Κουνενή - Σχολιαστές χωρίς Σύνορα
Δημοσίευση σχολίου