Στις ΗΠΑ, το κυρίαρχο γεγονός των τελευταίων ημερών ήταν η ανακοίνωση του νέου προϋπολογισμού από την κυβέρνηση του Ομπάμα. Η οικονομική, και όχι μόνο, πραγματικότητα αλλάζει, και από τη στιγμή που οι τράπεζες θέλουν "πακέτα σωτηρίας" για να αποφύγουν τη χρεωκοπία από τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια που έχουν δώσει, και οι βιομήχανοι θέλουν "κινεζοποιημένους" εργάτες, αλλιώς πάνε στην Κίνα, το ''άρμεγμα" των εργατών έχει πάρει ιστορικές διαστάσεις-ρεκόρ.
Έτσι, ο Ομπάμα ανακοίνωσε περικοπές σε κάθε πιθανό και απίθανο κοινωνικό πρόγραμμα που έχει κάποιο όφελος για το λαό, στον οποίο έχουν φορτώσει όλα τα βάρη, προκειμένου να ανακουφιστούν οι κακόμοιροι οι κεφαλαιοκράτες, που άλλωστε ελέγχουν σε τεράστιο βαθμό την κυβέρνηση μέσω λόμπι, κτλ. Αυτό είναι το "περιβάλλον" που αρέσει στην άρχουσα τάξη. Ένα "κινεζοποιημένο" περιβάλλον, με μια χούφτα ολιγάρχες να ελέγχουν τους μοντέρνους κολίγους. Και αν δεν υπάρχει αυτό το περιβάλλον σε μια χώρα, αφήνουν το λαό να ψοφήσει από την πείνα, μέχρι να "συμμορφωθεί", και πηγαίνουν αλλού, όπου υπάρχουν αυτές οι συνθήκες.
Ο Ομπάμα προτείνει να κοπούν προγράμματα για βοηθήματα θέρμανσης των φτωχών, την ίδια ώρα που τα 1.1 τρις $ που θέλει και καλά να εξοικονομήσει είναι...λιγότερα από τον πλούτο που έχουν συσσωρεύσει οι 400 πλουσιότεροι Αμερικάνοι (που όχι μόνο δε χτυπιούνται, αλλά, άμα λάχει, παίρνουν και κανά "πακετάκι σωτηρίας").
Οι Ρεπουμπλικάνοι μάλιστα, ως αντιπολίτευση, γκρινιάζουν ότι ο Ομπάμα δεν έκανε αρκετές περικοπές, και ζητούν κι άλλες(!), καθώς παραδοσιακά είναι ακόμα πιο ωμοί από τους Δημοκρατικούς. Ο John Boehner, εκπρόσωπος των Ρεπουμπλικάνων, δήλωσε μάλιστα ότι "δεν υπάρχει όριο στο πόσες περικοπές θα ζητήσουμε" (“There’s no limit to the amount we’re willing to cut.”)! Η αλήθεια είναι βέβαια, για να μην τους αδικούμε, ότι υπάρχουν όρια στις περικοπές - πχ ποτέ δε ζητούν περικοπές στα ποσά που δαπανιούνται για τις εκστρατείες στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, κτλ, που μάλιστα καταλαμβάνουν "τη μερίδα του λέοντος" πλέον στον προϋπολογισμό της στρατιωτικής αυτοκρατορίας των ΗΠΑ. Άλλωστε, πλέον οι ΗΠΑ δεν έχουν και τίποτα άλλο που να τους κρατά στην κορυφή, εκτός του στρατού. Πολιτικά, ιδεολογικά, οικονομικά, κοινωνικά, είναι χρεωκοπημένες, και άρα είναι "λογικό" να δίνουν λεφτά στο στρατό, προκειμένου να επιβάλλονται στον κόσμο με τη "δύναμη των όπλων", την τελευταία δύναμη που τους έχει απομείνει. Αλλά και αυτή ακόμα εξασθενεί, και τα αποτελέσματα φαίνονται και στον ξεσηκωμό στον αραβικό κόσμο.
Σε μια ακόμα είδηση που θα φανεί επίσης "γνώριμη" εδώ στην Ελλάδα, ο Matt Taibbi, δημοσιογράφος στο Rolling Stone, έγραψε ένα άρθρο που συζητήθηκε αρκετά στις ΗΠΑ, με τίτλο "Why Isn't Wall Street in Jail?" ("Γιατί η Wall Street δεν πάει φυλακή;").
Στην αρχή-αρχή του κειμένου, ο δημοσιογράφος αναφέρει τα εξής:
 | Over drinks at a bar on a dreary, snowy night in Washington this past month, a former Senate investigator laughed as he polished off his beer. "Everything's fucked up, and nobody goes to jail," he said. "That's your whole story right there. Hell, you don't even have to write the rest of it. Just write that." I put down my notebook. "Just that?" "That's right," he said, signaling to the waitress for the check. "Everything's fucked up, and nobody goes to jail. You can end the piece right there." |  |
Αυτή η ατάκα μας θύμισε "κάτι από τα παλιά" - μια συνέντευξη του αρχιμαφιόζου Αλ Καπόνε, κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Κραχ του 1929:
Ο Αλ Καπόνε
Ακολουθούν μερικά αποσπάσματα από την πολύ ενδιαφέρουσα αυτή συνέντευξη, μαζί με τα δικά μας σχόλια:
| | «Οι διεφθαρμένοι τραπεζίτες δεν μπαίνουν, βλέπετε, στη φυλακή!..» «Θα είναι ένας φρικτός χειμώνας» συνέχισε ο Καπόνε. «Ανθρωποι σαν κι εμάς θα αναγκαστούν να βάλουν το χέρι στην τσέπη, και μάλιστα βαθιά στην τσέπη αν θέλουμε να μείνει τίποτε όρθιο. Δεν μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα κάνει κάτι το Κογκρέσο ούτε ο κύριος Χούβερ ούτε κανείς άλλος. Πρέπει και εμείς με τη σειρά μας να βοηθήσουμε τον κοσμάκη να γεμίσει το στομάχι του και να κρατήσει ζεστό το σπίτι του. Αν δεν το κάνουμε, δεν θα μείνει κανένας ζωντανός. Το γνωρίζετε αλήθεια, κύριέ μου, ότι η Αμερική βρίσκεται αυτή τη στιγμή στα πρόθυρα μιας κοινωνικής επανάστασης; Ο μπολσεβικισμός ήδη χτυπά την πόρτα μας. Και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να του επιτρέψουμε να περάσει μέσα. Πρέπει να οργανώσουμε τη δράση εναντίον του, να ενώσουμε τα χέρια και να αντισταθούμε. Χρειαζόμαστε κεφάλαια για να καταπολεμήσουμε την πείνα». Ακουσα καλά; Μήπως έχω αρχίσει και τρελαίνομαι; Εδώ απέναντί μου σε ένα μεγάλο, μακρύ τραπέζι κάθεται ο πιο τρομερός εγκληματίας του κόσμου. Είναι πολύ πιο ψηλός απ' όσο φανταζόμουν και πολύ πιο εύσωμος• ένας γεροδεμένος άντρας με χέρια αρκούδας, κοιλιά καλοζωισμένου τραπεζίτη και εκείνο το αποπλανητικό μειδίαμα των Λατίνων. Και σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, αντί της συνήθους κενής φλυαρίας στην οποία επιδίδονται οι άνθρωποι του είδους του, με βομβαρδίζει με λόγια που ποτέ πριν δεν είχα την τύχη να ακούσω. | |
Ο δημοσιογράφος εκείνης της εποχής που έπαιρνε τη συνέντευξη από τον Αλ Καπόνε δηλώνει έκπληκτος από τα λόγια του Αλ Καπόνε. Και μάλλον δε θα ήταν ο μόνος, καθώς ακούγεται λίγο περίεργο να ακούς έναν μεγάλο εγκληματία-μαφιόζο να λέει ότι πρέπει οι "άνθρωποι σαν κι εμάς" πρέπει να δώσουμε κεφάλαια...για να καταπολεμήσουμε την πείνα.
Αυτό όμως δεν είναι και τόοοοσο περίεργο: Και οι εγκληματίες τύπου Αλ Καπόνε καπιταλιστές είναι, απλά συσσωρεύουν το κεφάλαιο τους εκμεταλλευόμενοι τις λαϊκές μάζες με "παράνομα", αντί για "νόμιμα" μέσα.
Κατά τα άλλα όμως, τα φράγκα κυνηγά και ο Αλ Καπόνε, που πλούτισε κυρίως πουλώντας παράνομο αλκοόλ στα χρόνια της ποτοαπαγόρευσης. Εμπόριο είναι και αυτό, και ο Αλ Καπόνε εκφράζει, ως ένας πραγματικά πανέξυπνος και εύστροφος καπιταλιστής την ανησυχία και την αγωνία του για το αν η άρχουσα τάξη θα καταφέρει να διατηρήσει την εξουσία της, ή αν ο λαός θα επαναστατήσει (τότε ήταν και υπαρκτή η λύση μιας επανάστασης α λα Ρωσίας, που ήταν σχετικά πρόσφατη και επιτυχημένη).
| | «Είναι καθήκον μας να διατηρήσουμε μια Αμερική ακέραιη, μακριά από κάθε κίνδυνο, ελεύθερη από κάθε διαφθορά. Αν οι μηχανές κλέψουν τις δουλειές του εργάτη, πρέπει να του βρούμε έναν άλλο τρόπο να βγάζει το ψωμί του. Ισως να αρχίσει να καλλιεργεί ξανά τη γη και είναι καθήκον μας να τον φροντίσουμε στη διάρκεια αυτής της μεταβατικής περιόδου. Είναι χρέος μας να τον κρατήσουμε μακριά από τη λογοτεχνία και τα τεχνάσματα των "κόκκινων", διατηρώντας το μυαλό του καθαρό και υγιές. Διότι, όπου και να έχει γεννηθεί, τώρα είναι Αμερικανός». | |
"Όλοι μαζί για το καλό της χώρας" ως..."Αμερικάνοι". Αυτό μας λέει ο Αλ Καπόνε, και αυτό μας λένε πάντα οι καπιταλιστές, ειδικά σε περιόδους κρίσης, όπου οχυρώνονται πίσω από τον "πατριωτισμό" (πατριδοκαπηλία). Όσο για το ότι μερικοί "Αμερικάνοι" πλουτίζουν εις βάρος μερικών άλλων "Αμερικάνων", ε εντάξει, τι να κάνουμε, αφού είναι "Αμερικάνοι" όπως εσείς, ας μην επαναστατήσουμε κιόλας εναντίον τους, αλλοίμονο.
Όσο για το λόγο για τον οποίο δεν υπάρχουν θέσεις εργασίας, "φταίνε οι μηχανές" που "κλέβουν τις δουλειές του εργάτη". Βέβαια, κάποιος θα μπορούσε να πει πως η τεχνολογική πρόοδος θα έπρεπε να συνδυάζεται με μείωση των ωραρίων, ώστε να διατηρούνται οι θέσεις εργασίας, καθώς αν οι εργάτες δούλευαν λιγότερες ώρες, τότε θα χρειάζονταν περισσότεροι εργάτες, θα άνοιγαν δηλαδή θέσεις εργασίας. Αλλά έτσι θα μειώνονταν διαρκώς τα κέρδη των εργοδοτών, οπότε αυτές οι προτάσεις ούτε καν αναφέρονται ποτέ - είναι άλλωστε "λογοτεχνία και τεχνάσματα των κόκκινων" όπως το θέτει και ο Αλ Καπόνε.
| | «Είχαμε στη διάθεσή μας σχεδόν 12 χρόνια για να ανορθώσουμε την οικονομία και δείτε σε τι χάος καταφέραμε να μετατρέψουμε ολόκληρη τη ζωή μας. Στη διάρκεια του πολέμου οι νομοθέτες ενέκριναν την 18η Τροπολογία (σ.σ.: περί ποτοαπαγόρευσης). Σήμερα είναι πολύ περισσότεροι αυτοί που πίνουν στα διάφορα παράνομα ποτοποιεία από όσους κατανάλωναν αλκοόλ μέσα σε πέντε χρόνια την περίοδο πριν από το 1917. Τέτοιος είναι ο σεβασμός που δείχνουν στον εν λόγω νόμο. Ακόμη και έτσι βέβαια στην πλειονότητά τους αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι κακοί. Δεν μπορείς να τους αποκαλέσεις εγκληματίες παρ' ότι είναι με τη στενή έννοια του όρου». | |
Σε αυτό το απόσπασμα ο Αλ Καπόνε έχει δίκιο, και το βάζουμε μιας και σήμερα έχουμε μια παρόμοια τακτική με την "τσιγαροαπαγόρευση". Εννοείται βέβαια πως ο Αλ Καπόνε δε βγάζει τσιμουδιά για τα φράγκα που βγάζει ο ίδιος από την εμπορία παράνομου αλκοόλ, αλλά τέλος πάντων, κατά τα άλλα έχει δίκιο.
| | «Δεν υπάρχει αμφιβολία, ο νόμος θα καταργηθεί. Δεν θα χρειάζεται πλέον να δρω υπογείως και θα εξοικονομήσω πολλά λεφτά για τους μισθούς των ανθρώπων που δουλεύουν για μένα. (...) Ο φόβος είναι ο καλύτερος δάσκαλος γι' αυτούς που δεν σέβονται τίποτε. Αυτός είναι άλλωστε ο λόγος που έχω βασίσει πάνω στον φόβο τη δομή ολόκληρης της οργάνωσής μου. Αυτοί που δουλεύουν μαζί μου δεν έχουν τίποτε να φοβηθούν. Αυτοί που δουλεύουν για μένα είναι πιστοί σ' εμένα, όχι τόσο για τα φράγκα που βγάζουν αλλά κυρίως γιατί ξέρουν καλά τι μπορούν να πάθουν αν με προδώσουν. Η απειλή που θέτει η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών σε αυτούς που παραβαίνουν τον νόμο δεν είναι τόσο ισχυρή, περιορίζεται στην απλή φυλάκιση. Οι παραβάτες ξεκαρδίζονται στα γέλια και απλά τρέχουν να "κλείσουν" κανένα καλό δικηγόρο. Οσοι από δαύτους δεν έχουν αρκετά λεφτά, την "πατάνε" και μπαίνουν στη στενή. Οταν γίνεται επιδρομή των μπάτσων σε κανένα παράνομο κατώγι, μερικοί τα κάνουν πάνω τους από τον φόβο τους, οι περισσότεροι όμως το παίρνουν στην πλάκα. Ωστόσο γνωρίζετε κανέναν που να χαίρεται στην ιδέα ότι θα έρθουν να τον πάρουν για ένα μικρό περίπατο ως το Τμήμα;». | |
Βασικά και οι σημερινοί καπιταλιστές γελάνε βλέποντας το άρμεγμα των εργατών στο οποίο επιδίδονται να συνεχίζεται χωρίς να τους κάνει κανείς τίποτα. Και γ΄' αυτό πρέπει ο κόσμος να εξεγερθεί - διότι "αν δε μας σέβονται, ας μας φοβηθούν". Αλλιώς, απλά θα μας ρημάξουν.
| | «Οι διεφθαρμένοι τραπεζίτες που παίρνουν τα χρήματα των πελατών τους, χρήματα που έχουν κερδηθεί με τον ιδρώτα του προσώπου τους, δίνοντάς τους μετοχές χωρίς πραγματική αξία είναι πιο κατάλληλοι τρόφιμοι για τα σωφρονιστικά ιδρύματα από το φτωχαδάκι που κλέβει για να δώσει να φάει στη γυναίκα του και στα παιδιά του». | |
Αυτό είναι λίγο γελοίο να το λέει ο Αλ Καπόνε, αλλά παρόλα αυτά θα πρέπει να το σχολιάσουμε, καθώς από τη μία οι τραπεζίτες απλά "βγάζουν χρήμα" (όπως και ο Αλ Καπόνε δηλαδή), αλλά από την άλλη αξίζει να δούμε το πως και πολλοί καπιταλιστές, ειδικά αυτοί που δεν ανήκουν στο χρηματοπιστωτικό κλάδο, αντιλαμβάνονται ότι οι τραπεζίτες είναι το πιο παρασιτικό τμήμα του κεφαλαίου και το λένε ξεκάθαρα
| | «Τη χρονιά που ήμουν στη Φλόριδα γνώρισα έναν απατεώνα ιδιοκτήτη τραπέζης, φίλο ενός εκδότη. Είχε πουλήσει έναν τόνο μετοχές χωρίς αξία σε διάφορους ανυποψίαστους. Μια μέρα η τράπεζά του κήρυξε πτώχευση. Ευχαριστούσα τον Θεό γιατί έπαθε αυτό που άξιζε ώσπου πληροφορήθηκα την άλλη κομπίνα που είχε στηθεί. Ο διεφθαρμένος εκδότης και ο τραπεζίτης ενθάρρυναν τους χρεοκοπημένους καταθέτες να τοποθετήσουν τα λεφτά τους στην τράπεζα ενός άλλου "φίλου". Αρκετοί έσπευσαν να ακολουθήσουν τη συμβουλή τους και μερικές ημέρες αργότερα η εν λόγω τράπεζα κατέρρευσε σαν πύργος από τραπουλόχαρτα». | |
Deja Vu. Αυτό θα συμβαίνει στον καπιταλισμό εις τον αιώνα τον άπαντα, αν δε σταματηθούν. Στη γενιά του Αλ Καπόνε δεν τους ανέτρεψαν, και τα βλέπουμε να συμβαίνουν ξανά και ξανά. Ως πότε;
| | «Ευελπιστείτε ότι όλοι αυτοί οι τραπεζίτες θα καταλήξουν ποτέ στη φυλακή; Ούτε κατά διάνοια. Ισα ίσα αυτοί συγκαταλέγονται στην αφρόκρεμα της Φλόριδας. Είναι τόσο σιχαμένοι όσο και οι διεφθαρμένοι πολιτικοί. Ακούστε με, τους ξέρω καλά. Τους ντύνω και τους ταΐζω εδώ και καιρό. Μέχρι που μπήκα σε αυτές τις μπίζνες δεν φανταζόμουν ποτέ πόσα καθάρματα ντυμένα στην πένα θα απαντούσα στον δρόμο μου (...)». «Για να καταλάβετε τι εννοώ, όταν τις προάλλες με παρέπεμψαν στη Δικαιοσύνη για φοροδιαφυγή ήμουν στο τσακ να μπλέξω άσχημα. Κάποιοι δημόσιοι υπάλληλοι αποπειράθηκαν να τα "βρουν" μαζί μου. Αν, λέει, δήλωνα ένοχος και έμπαινα κανά δυο χρονάκια στη φυλακή, θα απέσυραν τις κατηγορίες εναντίον μου. Προς στιγμήν σκέφτηκα ότι κάτι τέτοιο θα ήταν προτιμότερο από το να περάσω μια χρονοβόρα και εξοντωτική δίκη. Παρ' όλα αυτά προτού πω το ναι στη συμφωνία κάποιος μου σφύριξε ότι θα μπορούσαν να ασκήσουν έφεση και ότι θα κατάφερναν με διάφορα κόλπα να με κλείσουν πάνω από δέκα χρόνια στη φυλακή. Ετσι αποφάσισα να φερθώ και εγώ έξυπνα και δήλωσα αθώος». | |
"Άντε γεια κορόιδα"
| | «Οταν εξαλειφθεί αυτή η τρέλα που έχει σήμερα καταλάβει τον κόσμο μας θα μπορέσουμε να αποκτήσουμε εθνική συνείδηση. Οσο πιο ισχυροί είναι οι οικογενειακοί μας δεσμοί τόσο πιο παντοδύναμο θα είναι το έθνος μας. Κάθε φορά που εισβάλλουν ξένοι στο σπίτι μας οφείλουμε να τους στέλνουμε από εκεί που ήρθαν. Χωρίς έλεγχο των γεννήσεων η Αμερική θα μπορέσει να γίνει δυνατή σαν την Ιταλία. Στα χέρια ενός Αμερικανού Μουσολίνι αυτή η χώρα θα μπορέσει να κατακτήσει όλον τον κόσμο (...)». | |
"Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια", να βρούμε και έναν Μουσολίνι να χτυπήσει τους ξένους (που αυτοί προφανώς φταίνε για όλα), και μετά εμείς "οι Αμερικάνοι" θα κατακτήσουμε "όλοι μαζί" τον κόσμο. Μερικοί βέβαια θα πεινάνε, μερικοί θα ψοφάνε, μερικοί θα πεθάνουν στα χαρακώματα (ποιοι άραγε; ) και μερικοί θα τρώνε με χρυσά κουτάλια. Αλλά εντάξει μωρέ, "όλοι είμαστε Αμερικάνοι"
Δημοσίευση σχολίου