Ο ίδιος ο πρωθυπουργός μίλησε στη Νέα Υόρκη για «απ' ευθείας πώληση» ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου, δημοσιοποιώντας τη δέσμευση που ανέλαβε η κυβέρνησή του με την υπογραφή του Μνημονίου... Εδώ η αφετηρία. Εδώ το στίγμα. Στο Μνημόνιο. Παραφράζοντας τη ρήση του βυζαντινού αυτοκράτορα Θεόφιλου: «Διά Μνημονίου ερρύη τα φαύλα» (...Παίζοντας με τις λέξεις, η Ν.Δ. οχυρώνεται πίσω από την «αξιοποίηση» για να αντιδιαστείλει τη συμπεριφορά της από εκείνη της κυβερνήσεως. Αδικος κόπος: είχε προλάβει ο σύμβουλος του κ. Σαμαρά, κ. Χρύσανθος Λαζαρίδης, να ξεχερσώσει τον δρόμο που οδηγεί στην εκποίηση και να μην αφήσει περιθώριο παρανοήσεων...
Με δυο λόγια: δυο κόμματα, μια πολιτική.
Πηγή: Γιάννης Τριάντης - "Ελευθεροτυπία"
Στο ίδιο θέμα αναφέρεται και το σχόλιο του Στάθη στην ίδια εφημερίδα
Βεβαίως, το ίδιο πρόσωπο, ο Παπανδρέου, τον Σεπτέμβριο του 2010 μιλούσε στη Νέα Υόρκη για «απ' ευθείας πώληση» δημόσιας ακίνητης περιουσίας, για «μακροπρόθεσμες συμβάσεις παραχώρησης» και «ιδιωτικοποιήσεις» στις μεταφορές, την ενέργεια, τις τράπεζες, τα νερά και τα ύδατα...
Πότε έλεγε ψέματα ο Ψευτοθόδωρος; τότε ενώπιον των θηρίων της Γουώλ Στρητ ή τώρα ενώπιον των καθημαγμένων Ελλήνων;
..................................
Οσο για τα 50 δισ! «Θα τα βρούμε», δήλωσε ο κ. Πεταλωτής, «πρέπει να τα βρούμε! Είναι δέσμευσή μας μπροστά στον Ελληνικό λαό»!
«Δέσμευση» να του υπεξαιρέσουν περιουσία αξίας 50 δισ.;!!!
Οι άνθρωποι δεν παίζονται.
Παίζουν!
Οπως ο Παπανδρέου όταν υπογράφοντας το Μνημόνιο αναγνώριζε στους δανειστές μας το δικαίωμα της κατάσχεσης. Ναι! της κατάσχεσης!
Να μπορούν δηλαδή να πάρουν απ' την Ελλάδα το (υποθηκευμένο) σπίτι της οι Τοκογλύφοι Βρυξελλών - Βερολίνου - Ουάσινγκτων. Και «σπίτι» της Ελλάδας είναι η γη και οι πόροι της.
Ε, λοιπόν, και να μπορεί να τους πουλάει αυτούς τους πόρους θέλει ο Παπανδρέου και να μπορούν να μας τους κατασχέσουν οι ξένοι επέτρεψε. Τέτοιο νταμπλ ούτε ο Γουλιμής.
Ομως βρίσκουν και τα κάνουν. Διότι όχι λίγοι απ' τους πολίτες τσιμπάνε ακόμα στα τετελεσμένα που δημιουργούν οι Δυνατοί και στα διλήμματα που συνακολούθως θέτουν.
Αφήνουν λοιπόν έναν τομέα να ερημώσει ή τον ρημάζουν οι ίδιοι, κι ύστερα ρωτάνε σαν άλλες ουρσουλίνες τον λαό: τι είναι προτιμότερο; να ρημάζει το ρημάδι ή να μου το δώσεις να το αξιοποιήσω;
Με αυτόν τον τρόπο έφαγαν, τρώνε και θα φάνε άπαν το σώμα της πατρίδας. Κόβουν πρώτα
τους μισθούς κι ύστερα σε ρωτάνε: τι είναι προτιμότερο; να σου κόψω κι άλλο τον μισθό ή να σου φάω τα Ολυμπιακά ακίνητα;
Τα οποία βεβαίως το κράτος τους (των Δυνατών) έχει στο μεταξύ φροντίσει να αφήσει αφρόντιστα, να απαξιώνονται, ώσπου να εκποιηθούν για ένα κομμάτι ψωμί -να αξιοποιηθούν.
Είκοσι χρόνια παίζεται αυτό το παιχνίδι. Τα επόμενα σαράντα μάλλον θα το καταλάβουμε...
Δημοσίευση σχολίου