Έρχεται "η ώρα της αλήθειας" - πλέον η κρίση εξωθεί όλες τις πλευρές να δείξουν το "πραγματικό τους πρόσωπο":
Εκτέλεση αστέγων προτείνει δήμαρχος ρωσικής πόλης
 | Σάλο προκάλεσαν οι δηλώσεις του δημάρχου της ρωσικής πόλης Τσίτα, Ανατόλι Μιχάλεφ, ότι λυπάται που δεν μπορεί να εκτελεί αστέγους. Ο Ανατόλι Μιχάλεφ, σε ερώτηση των τοπικών βουλευτών για τα μέτρα που σκέφτεται να πάρει προκειμένου να βρεθεί λύση στον μεγάλο αριθμό των αστέγων στην Τσίτα, απάντησε: «Δυστυχώς δεν έχουμε τη δυνατότητα να πυροβολούμε τους αστέγους και δεν έχουμε τα νομικά μέσα για να το επιτύχουμε». Πολλές ήταν οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις που αντέδρασαν αρνητικά αλλά και ο ρωσικός τύπος άσκησε έντονη κριτική. Ο Μιχάλεφ, που είναι στέλεχος του κόμματος Ηνωμένη Ρωσία του πρωθυπουργού Βλαντίμιρ Πούτιν, προσπάθησε να δικαιολογηθεί λέγοντας πως επρόκειτο για έναν «αστεϊσμό». Ωστόσο, σε δηλώσεις του τόνισε πως οι άστεγοι, «οι οποίοι διάγουν έναν ακοινώνητο βίο και δεν πληρώνουν ούτε ένα ρούβλι για την ανάπτυξη του κράτους, χρησιμοποιούν συχνά τα ίδια κοινωνικά αγαθά με τους άλλους κατοίκους. Τα νοσοκομεία είναι γεμάτα από αστέγους και η νοσηλεία τους είναι πανάκριβη». |  |
Σαφώς βέβαια και θα πρέπει να επιτεθούμε στον κρατικό αυτό αξιωματούχο, καθώς θέλει να αποδεκατίσει αυτούς από τους οποίους θέλει να βγάλει κέρδος ο καπιταλισμός και του "περισσεύουν".
Ωστόσο, θα πρέπει να διαφοροποιηθούμε από την κριτική των "ουμανιστών", που όταν ακούν για αποδεκατισμό πληθυσμών αμέσως βγαίνουν και δηλώνουν τον "αποντροπιασμό" τους.
Όπως λέγαμε και σε μια προηγούμενη ανάρτηση μας:
| | Ο αποδεκατισμός πληθυσμών είναι κάτι που ποτέ δε σταμάτησε στην ανθρώπινη ιστορία - και όσο υπάρχουν αντικρουόμενα συμφέροντα ανάμεσα στις εκάστοτε αντίπαλες τάξεις, ποτέ δε θα σταματήσει. Αυτή η απλή αλήθεια παίρνει διαστάσεις παροξυσμού σε περιόδους κρίσης. Πχ οι επαναστατημένοι πρέπει να αποδεκατίσουν τον πληθυσμό που ανήκει στην άρχουσα τάξη, ώστε κατόπιν να εγκαθιδρύσουν τη δική τους εξουσία, αντίθετα η άρχουσα τάξη πρέπει να συνεχίσει με πολύ πιο εντατικούς ρυθμούς απ' ότι πριν τον αποδεκατισμό των πολιτικών της αντιπάλων, πχ σήμερα πολλών εργατών, καθώς πολύ απλά αδυνατεί να βγάλει κέρδος αν όλοι αυτοί υπάρχουν. ή τέλος πάντων ίσως και να βγάζει κέρδος, όχι όμως σε ικανοποιητικό βαθμό. Άρα, πολλοί απλά πρέπει να ψοφήσουν. Αυτό βέβαια ίσχυε πάντα - και αφορούσε βέβαια κυρίως πληθυσμούς που βρίσκονταν "εκτός Δύσης". Αυτό όμως πλέον ενισχύεται πολύ, και πλέον αφορά άμεσα και μεγάλους πληθυσμούς ΚΑΙ στη Δύση. Μπροστά λοιπόν στα φάσμα του αφανισμού, και της αναπόφευκτης μεγάλης αιματοχυσίας, οι λαοί της Δύσης πρέπει να αποφασίσουν αν θα συμμαχήσουν και με πληθυσμούς μεταναστών εργατών εναντίον της άρχουσας τάξης, που ξεκάθαρα σκοπεύει να αφανίσει μεγάλη μερίδα από αυτούς, ή αν θα συμμαχήσουν με την άρχουσα τάξη, στην προσπάθεια της να εξοντώσει μερικούς εργάτες (μετανάστες αλλά και ντόπιους), ελπίζοντας ότι θα σταθούν "τυχεροί", και δε θα είναι οι ίδιοι τα θύματα αυτής της επίθεσης, αλλά θα είναι ο γείτονας, ο ξάδερφος,ο άγνωστος τυχαίος περαστικός που συναντούν στο δρόμο, κάποιος άλλος τέλος πάντων, "όχι εγώ". | |
Επίσης, σε άλλη ανάρτηση μας λέγαμε τα εξής:
| | Βλέπετε, είναι εύκολο να θλίβεσαι για το δράμα κάποιων θυμάτων του σεισμού, ειδικά αν είναι και σε κάποιο μακρινό μέρος όπως η Νέα Ζηλανδία. Κάτι παραπάνω: Είναι κοινωνική επιταγή το να θλίβεσαι για τα θύματα ενός σεισμού ή μιας άλλης φυσικής καταστροφής. Πρέπει να θλίβεσαι για αυτούς, και μάλιστα αν δεν είσαι αρκετά θλιμμένος, αν δε βγεις να πεις ότι στενοχωρήθηκες, θα αντιμετωπίσεις σημαντική κοινωνική κατακραυγή. Και δικαίως βέβαια, διότι δε σου φταίνε σε τίποτα οι άνθρωποι που τους πλάκωσε ο σεισμός, ή που έχασαν κάποιον δικό τους, ή που έχασαν τα σπίτια τους, κτλ. Γιατί λοιπόν να μη θλίβεσαι; Και εγώ θλίβομαι (και το εννοώ, δεν το λέω ειρωνικά). Και θεωρώ και αντικοινωνικό το να χαίρεται κάποιος (υπάρχουν και τέτοιοι) Το ενδιαφέρον όμως είναι το γιατί θλίβεται ο καθένας. Θλίβονταν πχ οι μεγαλοδημοσιογράφοι των καναλιών διότι τάχα "πέθαιναν άνθρωποι", ή "έμεναν στο δρόμο", κτλ. Έτσι τουλάχιστον ισχυρίζονταν. Αν όμως ο θάνατος ανθρώπων, ή το να μένουν άνθρωποι στο δρόμο είναι κάτι που τους θλίβει και απεύχονται να συμβαίνουν αυτά τα πράγματα, τότε γιατί στηρίζουν το θάνατο και το πέταγμα στο δρόμο ανθρώπων που ζουν μάλιστα εδώ, κοντά τους, ακι όχι κάπου μακρυά, όπως στη Νέα Ζηλανδία; Γιατί προβάλλουν ελάχιστες εικόνες ανθρώπινης δυστυχίας ανθρώπων που ζουν ακόμα και δίπλα τους; Κάποιο λάκο έχει η φάβα. Αυτό λοιπόν που βλέπω εγώ είναι ότι ο σεισμός είναι μια θαυμάσια ευκαιρία να δείξουν όλοι πόσοι φιλεύσπλαχνοι είναι: Το μόνο άλλωστε που έχεις να κάνεις είναι να πεις ότι "συμπάσχεις" και έχεις καθαρίσει. Ο σεισμός άλλωστε είναι φυσικό φαινόμενο, και άρα τα θύματα του δεν είναι "θύματα του καπιταλισμού", ή οποιουδήποτε άλλου συστήματος. Δεν έπρεπε να πεθάνουν σύμφωνα με τους κανόνες της αγοράς, δεν απαίτησε ποτέ κανένας οι συγκεκριμένοι άνθρωποι να γίνουν "θυσία στο βωμό". Αντίθετα, οι άλλοι πρέπει να πεθάνουν, ή να μείνουν στο δρόμο: Είναι κάπως σαν τις πρωτόγονες φυλές που κάνουν ανθρωποθυσίες στο θεό της βροχής, ώστε να σταματήσει η ξηρασία. Έτσι και εδώ, παρότι κανένας δε θα παραδεχτεί δημοσίως την ομοιότητα αυτή, μερικοί άνθρωποι πρέπει να θυσιαστούν για να μπορέσει να "κινηθεί η αγορά" και η άρχουσα τάξη να συνεχίσει να αρπάζει ότι μπορεί. Τι να κάνουμε, "έτσι έχουν τα πράγματα". Και αφού πρέπει να πεθάνουν σύμφωνα με αυτούς που πιστεύουν στους θεούς αυτούς της βροχής, όλοι αυτοί δέχονται τις ανθρωποθυσίες αυτές, το θάνατο ανθρώπων, το ρήμαγμα των ζωών πολλών άλλων, κτλ, κτλ, κτλ. ... Όπως και να έχει, "για ένα κούτελο ζούμε", και τα θύματα μιας φυσικής καταστροφής, θύματα δηλαδή για τα οποία η άρχουσα τάξη δεν έχει ευθύνη, πρέπει να τα βλέπουμε με συμπόνια, αλλιώς τι σόι άνθρωποι είμαστε; Ανώμαλοι; Αντίθετα, τα θύματα της άρχουσας τάξης πρέπει λίγο να τα βλέπουμε "αποστασιοποιημένα", αλλιώς...είμαστε και λίγο "κοινωνικά ανώμαλοι", έτσι δεν είναι; "Απροσάρμοστοι" πιστεύω είναι η λέξη που συχνά χρησιμοποιείται σε τέτοιες περιστάσεις. | |
Κλείνουμε με ένα σύντομο βίντεο από μια τηλεοπτική σειρά που παρακολουθούσα όταν ήμουν πιτσιρικάς. Η σειρά λεγόταν "Babylon 5", και ήταν επιστημονικής φαντασίας, διαδραματιζόταν γύρω από ένα διαστημικό σταθμό. Ωστόσο είχε καλό περιεχόμενο, κεντροαριστερής κατεύθυνσης, εκτός βέβαια από τις μάχες, τα κοστούμια και τα γραφικά, κτλ.
Στο συγκεκριμένο επεισόδιο, υπήρχε μεταξύ άλλων και μια εξωγήινη φυλή με την οποία το πλήρωμα του Babylon 5 ήθελε να συνάψει συμμαχία, μόνο που η φυλή αυτή όχι απλά δε δεχόταν, αλλά ούτε καν καταδεχόταν να μιλήσει στους ανθρώπους απευθείας (χρησιμοποιούσε έναν αντιπρόσωπο), διότι δεν ήταν πεισμένοι ότι οι άνθρωποι είναι ιδιαίτερα αξιόλογοι, και δεν καταδέχονταν να μιλούν σε κατώτερες φυλές.
Όλα αυτά όμως αλλάζουν μόλις βλέπουν το κατώτερο επίπεδο του διαστημικού σταθμού, όπου ζούσαν άστεγοι, άνεργοι και διάφοροι άλλοι τέτοιοι. Με το που το βλέπουν αυτό, ενθουσιάζονται, διότι αντιλαμβάνονται πως η όλη κατάσταση δεν είναι παρά ένας αθόρυβος -αλλά πολύ αποτελεσματικός- μηχανισμός για την εξόντωση όσων είναι "κατώτεροι". Όπως λέει και ο εξωγήινος, "δεν σας είχα ικανούς για τόσο φονική ικανότητα εξόντωσης των πιο αδύναμων". Δείτε το βιντεάκι και θα καταλάβετε:
Δημοσίευση σχολίου