Προετοιμάζεται στρατιωτική εμέμβαση του ΝΑΤΟ στην Λιβύη

Η είδηση μας λέει ότι «Με ψήφους 10 υπέρ έναντι 5 αποχών, συμπεριλαμβανομένων της Γερμανίας, της Ρωσίας και της Κίνας, το συμβούλιο ασφαλείας του ΟΗΕ αποφάσισε την επιβολή ζώνης απαγόρευσης πτήσης στη Λιβύη. Σύμφωνα με την σχετική ανακοίνωση του ΟΗΕ, όλα τα απαραίτητα μέτρα θα ληφθούν για την προστασία του λαού της χώρας».

  Ο Δρούστας εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης χαρακτήρισε σωστή την απόφαση του ΟΗΕ συμπληρώνοντας ότι η Ελλάδα είναι αποφασισμένη να συνδράμει, στην υλοποίηση της. (Σωστή απόφαση την χαρακτήρισε και η Ν.Δ).  Ολη αυτή η εξέλιξη μας δείχνει ότι θα υπάρξει στρατιωτική επέμβαση του ΝΑΤΟ στην Λιβύη με εμπλοκή της Ελλάδας με ότι αυτό σημαίνει. (Θυμηθείτε κι αυτή την ανάρτησή μας)


Πέρα απ' την εμπλοκή της Ελλάδας σε μια τέτοια κατάσταση,  είναι σίγουρο ότι αυτή η ενέργεια του ΟΗΕ είναι σε βάρος του καθεστώτος Καντάφι; Εδώ οι απόψεις διίστανται.
Σε περασμένη ανάρτησή μας γράφαμε εκτιμήσεις ξένων πολιτικών αναλυτών τι εξελίξεις σ' αυτή την χώρα μπορεί να έχει μια τέτοια απόφαση, αν υλοποιηθεί.
Στο ίδιο θέμα αναφέρετε και στην Guardian, (10/3) άρθρο που υπογράφει ο Τζον Χίλαρι και έχει ενδιαφέρον να παραθέσουμε κάποια αποσπάσματα του:

«Μια ζώνη απαγόρευσης πτήσεων θα οδηγούσε σε ακόμη πιο βαθιά ανάμειξη του ΝΑΤΟ στη Λιβύη, αντικαθιστώντας τη δράση του λιβυκού λαού με τον έλεγχο εκείνων των κυβερνήσεων που έδειξαν ελάχιστο σεβασμό για την ευημερία του. Όσο το πετρέλαιο συνέχιζε να ρέει, οι δυτικές κυβερνήσεις υποστήριζαν μετά χαράς δικτάτορες που καταπατούσαν την ελευθερία του λαού τους. Οι Λίβυοι είναι απίθανο να νιώσουν ευγνώμονες όταν θα βομβαρδίζονται από εκείνους που θα επιχειρήσουν να επιβάλουν τη ζώνη απαγόρευσης πτήσεων. Στην πραγματικότητα, μια τέτοια ενέργεια θα βοηθούσε τον Μ. Καντάφι δικαιώνοντας τη ρητορική του για την ξένη επέμβαση, για να μην αναφέρουμε ότι θα επιδρούσε ανασταλτικά στις επαναστάσεις που ξεσπούν σε όλη την περιοχή.
Βέβαια, μια ζώνη απαγόρευσης πτήσεων κάνει την ξένη επέμβαση να ακούγεται μάλλον ανθρωπιστική δίνοντας έμφαση στην παύση των βομβαρδισμών, ακόμη κι αν αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει κάλλιστα στην κλιμάκωση της βίας.
Δεν είναι απορίας άξιο που τα γεράκια και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού καλούν για την επιβολή μιας τέτοιας ζώνης απαγόρευσης πτήσεων. Η στρατιωτική ιεραρχία, που αντιμετωπίζει περικοπή των προϋπολογισμών της λόγω της μείωσης των κρατικών δαπανών, δεν πιστεύει στην τύχη της –εκείνοι που συνήθως εναντιώνονται στους πολέμους, τώρα κάνουν καμπάνια για μεγαλύτερη στρατιωτική ανάμειξη».