Για την επερχόμενη σύγκρουση ανάμεσα στον παλιό και το νέο κόσμο

Από τη στιγμή που το καπιταλιστικό σύστημα ρημάζει τις ζωές των εργατών σε τεράστιο βαθμό, ειδικά από το ξέσπασμα της κρίσης και μετά, είναι λογικό οι εργάτες να σκέφτονται το πως θα το ανατρέψουν.

Όμως, το καπιταλιστικό σύστημα δε θέλει να ανατραπεί - ποιος ολιγάρχης θέλει να χάσει την εξουσία του;

Στην προσπάθεια του λοιπόν να διατηρήσει το στάτους κβο, θα χτυπήσει τους εργάτες - και αν τυχόν διαπιστώσει ότι οι εργάτες συνεχίζουν και δε δέχονται την εκμετάλλευση τους, τότε θα ενισχύσει ακόμα περισσότερο την επίθεση του.

Δείτε το matrix - στο τέλος, οι "μηχανές" απλά έχουν βγει εκτός ελέγχου. Πλέον, όχι απλά εκμεταλλεύονται τους ανθρώπους, αλλά χάνουν τον έλεγχο του ίδιου του matrix, καθώς πλέον αναλαμβάνει ο Smith, που μετά την αναμέτρηση με το Neo "αναβαθμίζεται", ώστε να μπορεί να τον αντιμετωπίσει, αποκτώντας την ιδιότητα του "εκφασισμού της κοινωνίας" (που απεικονίζεται στην ταινία ως...μετατροπή όλων των ανθρώπων που είναι συνδεδεμένοι με το υπάρχων σύστημα του matrix σε Smith, με όλους πλέον να έχουν κοινό στόχο την κυριαρχία σε ένα εντελώς εκμεταλλευτικό σύστημα, αφού πρώτα βέβαια τσακίσουν το Neo (που εκπροσωπεί την πλευρά των επαναστατών)).

Μην έχετε καμία αμφιβολία - στην προσπάθεια του συστήματος να παραμείνει στη θέση του, θα στήσει στρατόπεδα συγκέντρωσης ανθρώπων, θα κάνει βασανιστήρια και δολοφονίες ανθρώπων, κτλ. Τουλάχιστον αυτό θα προσπαθήσει, αν νοιώσει ότι κινδυνεύει η εξουσία των τραπεζιτών, των εφοπλιστών, των βιομήχανων, που ξέρουν ότι έχουν ένα "δύσκολο έργο", την "κινεζοποίηση" των εργατών να επιτελέσουν.

Ξέρουν ότι αυτό δε θα είναι και τόσο εύκολο, θα χρειαστεί πολλά χρόνια, πολλοί άνθρωποι θα πεινάσουν, μερικοί απλά θα πεθάνουν από την πείνα, κτλ. Πρόκειται για μαραθώνιο. Εμείς θα πρέπει να πολεμήσουμε, να μην τους επιτρέψουμε να μας διασπάσουν ("διαίρει και βασίλευε"), αλλά ενωμένοι οι εργάτες να χτυπήσουν αυτούς που έχουν μαζέψει όλο το χρήμα και την εξουσία, και απλά συνεχίζουν να το κάνουν χωρίς όρια. Και βέβαια, θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι για ακραία αντίδραση από την πλευρά τους, καθώς είναι σίγουρο ότι δεν πρόκειται να κάνουν πίσω "με το καλό' - αντίθετα, όπως κάνουν πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις "ακραίου κινδύνου" για αυτούς, θα καταφύγουν σε αυταρχικές λύσεις ώστε να δημιουργήσουν τον κόσμο όπως τον ονειρεύονται, μια έκδοση αρκετά κοντά σε αυτό που τώρα πχ βλέπουμε στην Κίνα, με μια χούφτα ολιγάρχες και τους εργάτες να ψομολυσσάνε.

Neo Vs. Smith (μη μείνετε στα εφέ και στα κουνγκ φου - ακούστε τι λέει αρχικά ο Smith για το "σκοπό"(purpose), για το ότι "είναι εδώ εξαιτίας του Neo", επίσης δείτε το πως "εκφασίζει" ακόμα και τους "απλούς" agents του μέχρι τώρα συστήματος, κτλ, κτλ, κτλ)

The Matrix Reloaded - Neo Vs. Smith - The most amazing home videos are here

ΥΓ: Δείτε και ένα αρκετά ενδιαφέρον άρθρο της "Καθημερινής"- δείτε πως το σύστημα κινείται προκειμένου να θωρακ΄ζσει την κυριαρχία του με κάθε πιθανό και απίθανο νόμο-τροπολογία, και βέβαια δείτε το πως αντίστοιχα με την πλευρά της επανάστασης, το σύστημα θα προσπαθήσει να ενισχύσει τους παρακρατικούς της Χρυσής Αυγής, ως ύστατη προσπάθεια να διατηρήσει τους καπιταλιστές στην εξουσία, θανατώνοντας στη θέση τους μετανάστες, απλούς εργάτες που θέλουν να παλέψουν εναντίον της τυραννίας του εργοδότη, κτλ:

Αυτοδυναμία και με ποσοστό 35,5%
Tι προβλέπει ο εκλογικός νόμος Παυλόπουλου που δίνει στο πρώτο κόμμα πριμ 50 εδρών
Εν μέσω του κλίματος συναίνεσης που επιδιώκει να καλλιεργήσει η κυβέρνηση ενόψει των συναντήσεων των αρχηγών την Τρίτη, αλλά και του γενικότερου κλίματος που προκαλούν οι δημοσκοπήσεις και θέλουν ενδεχομένως το πρώτο κόμμα να μη συγκεντρώνει το απαιτούμενο ποσοστό για να εξασφαλίσει την αυτοδυναμία, παραδόξως έχει λησμονηθεί μια σημαντική παράμετρος. Οτι αν γίνουν εντέλει πρόωρες εκλογές, αυτές θα διεξαχθούν για πρώτη φορά με τον περιβόητο νόμο του κ. Πρ. Παυλόπουλου. Τι σημαίνει αυτό με απλά λόγια; Οτι ο νικητής των εκλογών μπορεί κάλλιστα να κατακτήσει τις πολυπόθητες 151 έδρες ακόμη και αν ψηφισθεί από μόλις το 35,5% των έγκυρων ψηφοδελτίων.

Το σενάριο αυτό δεν είναι καθόλου απίθανο υπό τις παρούσες συνθήκες. Διότι με την ίδρυση των κομμάτων της κ. Ντόρας Μπακογιάννη και του κ. Φώτη Κουβέλη, αλλά και τη διαφαινόμενη σαφή ενίσχυση των ακόμη μικρότερων σχηματισμών, ο περιβόητος πήχυς της αυτοδυναμίας μπορεί για πρώτη φορά να υποχωρήσει σε ποσοστά πρωτοφανή για τα εκλογικά δεδομένα της χώρας.

Καθώς μετά την καθολική επικράτηση του ΠΑΣΟΚ το 2009 ελάχιστοι ασχολήθηκαν με τον νέο εκλογικό νόμο, χρήσιμο είναι να υπενθυμίσουμε ότι αυξάνει το περιβόητο μπόνους του πρώτου κόμματος σε 50 από 40 έδρες. Ο εκλογικός νόμος Παυλόπουλου, δηλαδή, βοηθά ακόμη περισσότερο την αυτοδυναμία του πρώτου κόμματος, καθώς εξακολουθεί να μην προσδίδει καμία σημασία στη διαφορά που αυτό θα έχει από το δεύτερο κόμμα. Με μία ωστόσο προϋπόθεση: Να εξασφαλίσει ο νικητής ένα συγκεκριμένο ποσοστό το οποίο αυξομειώνεται από μια καθ’ όλα απρόβλεπτη παράμετρο που δεν είναι άλλη από τις λεγόμενες «αδιάθετες έδρες». Αυτές δηλαδή που θα αναλογούσαν στα πολύ μικρά κόμματα τα οποία δεν θα πιάσουν το 3% και θα μείνουν εκτός Βουλής.

Για να το πούμε ακόμη πιο απλά: Οσο μεγαλύτερο είναι το συνολικό ποσοστό των κομμάτων που θα μείνουν εκτός βουλής τόσο μειώνεται ο πήχυς της αυτοδυναμίας, ο οποίος, όπως φαίνεται και στον πίνακα, μπορεί με τον νόμο Παυλόπουλου να περιορισθεί στο 37%, το 36% ή ακόμη και το 35,5%. Το σενάριο αυτό δεν είναι καθόλου ακραίο αν λάβει κανείς υπόψη του μια επισήμανση των ειδικών που μελετούν τις τελευταίες δημοσκοπήσεις.

Σε όλες τις εθνικές εκλογές τα λεγόμενα πολύ μικρά κόμματα ουδέποτε έχουν υποχωρήσει αθροιστικά κάτω από ένα ποσοστό της τάξεως του 4 - 5%. Σημειωτέον δε ότι σε όλες τις πρόσφατες έρευνες καταγράφεται μια σαφής τάση ενίσχυσης των εν λόγω κομμάτων διαμαρτυρίας -κυρίως της Χρυσής Αυγής και της Ανταρσίας- γεγονός που προεξοφλεί την αύξηση του εν λόγω ποσοστού. Αν λοιπόν σε αυτό προστεθεί μια ενδεχόμενη εκλογική αποτυχία των νέων κομμάτων της κ. Ντόρας Μπακογιάννη του κ. Φ. Κουβέλη ή ακόμη και του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι διόλου απίθανο το συνολικό ποσοστό των εκτός Βουλής σχηματισμών να φτάσει ή και να υπερβεί για πρώτη φορά το 10, το 11 ή ακόμη και το 12%! Με συνέπεια ο πήχυς της αυτοδυναμίας να υποχωρήσει στο 36 ή και το 35,5%.

Το πολιτικώς οξύμωρο του εν λόγω σεναρίου είναι προφανές. Τυχόν πολυδιάσπαση των ψήφων σε κόμματα που δεν θα κατορθώσουν να μπουν στη Βουλή, καίτοι υποτίθεται ότι στρέφονται κατά του δικομματισμού, επί της ουσίας διευκολύνουν το πρώτο κόμμα να σχηματίσει κυβέρνηση. Το αντίθετο βέβαια θα συμβεί αν τα κόμματα αυτά εισέλθουν στη Βουλή, οπότε και η αυτοδυναμία θα καταστεί σχεδόν αδύνατη, με παρεπόμενη συνέπεια τη μετεκλογική συνεργασία του νικητή με κάποιο από αυτά.

Ας σημειωθεί, τέλος, ότι ο νόμος Παυλόπουλου ουδόλως επιτρέπει το πολυσυζητημένο σενάριο προεκλογικής συνεργασίας της Ν. Δ. με τον ΛΑΟΣ. Και τούτο, διότι ο πρώην υπουργός όταν συνέταξε τον συγκεκριμένο νόμο κατ ουσίαν απαγόρευσε τις συμμαχίες κομμάτων. Ξέρετε πού δίνει το μπόνους; Στον πρώτο μονοκομματικό σχηματισμό. Αυτός είναι και ο λόγος που εσχάτως γράφεται ότι η μόνη περίπτωση να ανατρέψει η Ν. Δ. τις εις βάρος της δημοσκοπήσεις είναι κατά κυριολεξία να… καταπιεί τον ΛΑΟΣ προκειμένου, τύποις, να κατέλθει μόνη της στις εκλογές,