Σήμερα με τη διαδικασία του fast track όχι μόνο το αεροδρόμιο του Ελληνικού αλλά και άλλοι πολύτιμοι χώροι για τους κατοίκους της Αθήνας μπαίνουν στο στόχαστρο, όπως το παραλιακό μέτωπο του Σαρωνικού, τα «μπαρουτάδικα» στο Αιγάλεω, οι «αναξιοποίητες ολυμπιακές εγκαταστάσεις», ο χώρος της ΠΥΡΚΑΛ σε Δάφνη-Υμηττό καθώς και δεκάδες περιοχές ανά την Ελλάδα που κινδυνεύουν να αποδοθούν σε κάθε είδους τουριστική και κατασκευαστική «αξιοποίηση». Το fast track κλιμακώνει επικίνδυνα τις σκληρές αντιλαϊκές πολιτικές των τελευταίων δύο δεκαετιών σε σχέση με τη χωρική οργάνωση των οικονομικών δραστηριοτήτων, τη λειτουργία των αστικών συγκεντρώσεων και τη διαχείριση του φυσικού περιβάλλοντος.
Αυτή η πολιτική, που ο ελληνικός λαός καλείται να πληρώσει τις συνέπειες της, βρίσκεται σε στενή διαπλοκή τόσο με τις διαδικασίες της καπιταλιστικής διεθνοποίησης στο εσωτερικό της Ο.Ν.Ε. όσο και με την οργάνωση της Ε.Ε. σε περιφερειακό επίπεδο. Είναι η ίδια πολιτική που οδηγεί στην ερήμωση της υπαίθρου με την καταστροφή της αγροτικής γης και την άνευ όρων παράδοση σε τουριστικές επενδύσεις (Π.Ο.Τ.Α., γήπεδα golf κ.α.). Στην καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, είτε με τη σταδιακή τσιμεντοποίηση, είτε με τις πυρκαγιές. Στην επιδείνωση των όρων ζωής των λαϊκών στρωμάτων στα αστικά κέντρα, με την παράδοση κάθε μικρού και μεγάλου ελεύθερου χώρου σε κάθε είδους εμπορική και κατασκευαστική δραστηριότητα. Στην ανταποδοτικότητα και την επιχειρηματικοποίηση κοινωνικών παροχών στην εκπαίδευση, στην υγεία, στη διαχείριση των απορριμμάτων κ.α. που επιβάλλει ο Καλλικράτης.
Δεν είναι τυχαίο ότι η Αττική βρίσκεται στην «πρώτη γραμμή» της επίθεσης του κεφαλαίου. Ήδη από την περίοδο των ολυμπιακών αγώνων, η απόπειρα μετατροπής της σε ανταγωνιστική μητρόπολη και η ανάγκη ενίσχυσης της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας κυρίως του κατασκευαστικού, αλλά και συνολικά του κεφαλαίου, οδήγησε σε καταστροφικές επιλογές για τις συνθήκες ζωής των κατοίκων. Τεράστια οδικά έργα αποψίλωσαν τις εναπομείνασες δασικές εκτάσεις και όξυναν τα προβλήματα μετακίνησης. Η αστική διάχυση ιδιαίτερα προς την περιοχή των Μεσογείων, με τη χωροθέτηση του αεροδρομίου «Ελ. Βενιζέλος» στην πεδιάδα, όξυνε τα περιβαλλοντικά προβλήματα. Παράλληλα, στον υφιστάμενο οικιστικό ιστό, η δημιουργία νέων οδικών αξόνων, η μετατροπή ελεύθερων χώρων σε ολυμπιακές εγκαταστάσεις και η σταδιακή «εκκαθάριση» εκτεταμένων περιοχών με τη βοήθεια της αγοράς ακινήτων, συνέβαλαν στην όξυνση των κοινωνικών αντιθέσεων και την υποβάθμιση της ζωής των λαϊκών στρωμάτων. Αυτά αποτέλεσαν μια από τις αιτίες της όξυνσης του χρέους και των ελλειμμάτων, αλλά και της κρίσης που ακολούθησε την αποκαθήλωση του οράματος της «ισχυρής Ελλάδας» των τελευταίων 20 ετών. Οράματος που βασίστηκε στη συντριβή των κοινωνικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, στην πλήρη προσαρμογή στην ΕΕ, στην «ανάπτυξη» με βάση το ισχυρό τραπεζικό σύστημα, τα μεγάλα έργα και το τερατούργημα της Ολυμπιάδας. Της συμβολικής «κορωνίδας» της γραμμής της «ισχυρής Ελλάδας», που πέταξε πάνω από 30 δισ. € στη μαύρη τρύπα των άχρηστων ολυμπιακών έργων και της ρεμούλας των κατασκευαστικών εταιρειών.
Ειδικά ο χώρος του πρώην αεροδρομίου βρίσκεται, εδώ και χρόνια, στο επίκεντρο αντιδραστικών σχεδιασμών του κράτους. Η διεξαγωγή των ολυμπιακών αγώνων το μετέτρεψε στην κορωνίδα της εκσυγχρονιστικής προπαγάνδας, αποτελώντας το «Δούρειο Ίππο» ώστε τόσο οι ολυμπιακές εγκαταστάσεις, όσο και συνολικά ο χώρος του πρώην αεροδρομίου να ενταχθούν σε ένα συνολικότερο «αναπτυξιακό» σχέδιο με στόχο την επιχειρηματική αξιοποίηση του χώρου κυρίως με τουριστικές και εμπορικές χρήσεις αλλά και την οικοπεδοποίησή του προς όφελος του κατασκευαστικού κεφαλαίου. Σε αυτό το πλαίσιο κινήθηκε τόσο το σχέδιο «αξιοποίησης» του αεροδρομίου που προέκυψε από το διεθνή αρχιτεκτονικό διαγωνισμό το 2007 όσο και η απόπειρα κατασκευής των «νέων αυτοκινητόδρομων» στην ευρύτερη περιοχή της νότιας Αθήνας.
Σήμερα, λοιπόν, το πρώην αεροδρόμιο του ελληνικού, με τη διαδικασία του fast track, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των απαιτούμενων θυσιών, από την πολιτική της κυβέρνησης, ΕΕ και ΔΝΤ για την «ανάγκη» εξεύρεσης 50δις € και την κάλυψη των αναγκών ρευστότητας του ελληνικού κεφαλαίου, ενώ αύριο θα έρθει η σειρά κάθε μικρού και μεγάλου ελεύθερου χώρου, που μαζί με τα σχολεία, την υγεία, την κοινωνική ασφάλιση, τα εργατικά και δημοκρατικά δικαιώματα θα θυσιαστούν, όπως οι εργαζόμενοι και η κοινωνική πλειοψηφία, για τις ανάγκες της αστικής τάξης.
Οι πραγματικές όμως λαϊκές ανάγκες δεν μπορούν να μπουν στο περιθώριο όσο και αν προσπαθούν οι «τσαμπατζήδες» της πολιτικής να πείσουν το λαό ότι το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας είναι «αναπτυξιακό μέτρο». Αυτοί που θεωρούν τους εργαζόμενους, τη νεολαία, τους κατοίκους «εχθρό», είναι οι ίδιοι που ονομάζουν το εργατικό κίνημα «συντεχνία», τη διάλυση των σχολείων «παιδαγωγικό μέτρο» και την ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων «φυσικό φαινόμενο», τη μείωση των μισθών «αποτελεσματική διαχείριση», τη μείωση των προσλήψεων «εξορθολογισμό» και τους φόρους «κοινωνική αλληλεγγύη».
Δεν χρειαζόμαστε όμως «παπαγαλάκια» για να πείσουν ή όχι για το αυτονόητο. Αυτή η πολιτική που διεκδικεί να καταργήσει κάθε είδος εργατικού δικαιώματος και λαϊκής κατάκτησης θα ηττηθεί στο δρόμο του αγώνα, από τους ανυποχώρητους αγώνες του λαϊκού κινήματος, από τους κατοίκους, τους εργαζόμενους και τη νεολαία.
Σήμερα ο αγώνας για το αεροδρόμιο δε μπορεί παρά να:
► διεκδικήσει το κατοχυρωμένο στη συνείδηση του λαού αίτημα για μετατροπή του πρώην αεροδρομίου σε πάρκο υψηλού πρασίνου, χωρίς επιχειρηματικές δραστηριότητες, χωρίς οικοπεδοποίηση και οικιστική ανάπτυξη, απέναντι σε διαχειριστικές λογικές «αυτοχρηματοδότησης του πάρκου», «άλλης αξιοποίησης» ή ακόμα και «πράσινης ανάπτυξης» που επαναφέρουν από την πίσω πόρτα την κυρίαρχη πολιτική.
► ακολουθήσει το ισχυρό χνάρι της λαϊκής αυτοοργάνωσης, των λαϊκών επιτροπών και συνελεύσεων, τις νέες μορφές κοινωνικής αντίστασης που γεννά η διογκούμενη κοινωνική οργή. Μόνο αν οι κάτοικοι πάρουν τον αγώνα στα χέρια τους θα δημιουργηθούν οι όροι πραγματικής αντιπαράθεσης και ρήξης, θα δημιουργηθεί αυτή η δυναμική που απαιτείται για να δοθεί αυτή η μάχη με νικηφόρα προοπτική. Για αυτό και ο αγώνας δεν πρέπει να εγκλωβιστεί στο πλαίσιο ενός πολιτικού μετώπου διαμαρτυρίας ετερόκλητων πολιτικών ή/και θεσμικών φορέων, παρέχοντας άλλοθι σε όσους στηρίζουν ή και υλοποιούν την κυρίαρχη πολιτική όλα αυτά τα χρόνια.
► συναντήσει τον άκαμπτο αγώνα των κατοίκων της Κερατέας, το κίνημα της ανυπακοής για τα εισιτήρια και τα διόδια, το κίνημα ενάντια στους αυτοκινητόδρομους αλλά και τους αγώνες για δημόσια δωρεάν εκπαίδευση και υγεία και την εντεινόμενη πάλη των εργαζομένων και της νεολαίας για τα δικαιώματά τους, ενάντια στην κυρίαρχη πολιτική.
► αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα και σημαντικό σταθμό της πάλης του λαού ενάντια στο μνημόνιο, που η επιτυχημένη της έκβαση θα συμβάλλει στην ανατροπή της κυβέρνησης και την ρήξη με την κυρίαρχη πολιτική, ΕΕ και ΔΝΤ.
Το τι θα γίνει τελικά ο χώρος του αεροδρομίου εξαρτάται από το αν θα δώσουμε με όλες μας τις δυνάμεις την μάχη απέναντι σε όλα τα συμφέροντα που ετοιμάζονται να το «αξιοποιήσουν», απέναντι τελικά στους σχεδιασμούς που υπό το καθεστώς του μνημονίου, της κυβέρνησης και του κεφαλαίου προβλέπονται για όλη την Αθήνα και όχι από τυχόν «μελέτες» και εναλλακτικές προτάσεις διαχείρισης, που τα «αποτελέσματα» τους φαίνονται από τα φουγάρα του Θριασίου, στα κατεστραμμένα Μεσόγεια, στη «διπλή ανάπλαση» του Ελαιώνα, στο «Μητροπολιτικό Πάρκο» στο Γουδί…
Να απαιτήσουμε:
• Το πρώην Αεροδρόμιο του Ελληνικού να γίνει Πάρκο Φυσικού Πρασίνου, πάρκο του λαού και όχι του κεφαλαίου. Οι υπάρχουσες ή άλλες υποδομές να αποδοθούν στις πραγματικές ανάγκες των κατοίκων της Αθήνας (μαζικό αθλητισμό, πολιτιστικές δραστηριότητες κ.α.).
• Να κατοχυρωθεί άμεσα η ελεύθερη και δωρεάν πρόσβαση στο χώρο του πρώην αεροδρομίου, στις ολυμπιακές εγκαταστάσεις και την παραλία του Αγίου Κοσμά.
• Καμία οικοπεδοποίηση και οικιστική ανάπτυξη. Καμία εκχώρηση όλου ή τμήματος του χώρου σε ιδιώτες επιχειρηματίες για κανένα λόγο και με καμιά μορφή. Το κράτος – κεντρικό, περιφερειακό και τοπικό - να αναλάβει το κόστος για την κατασκευή και τη συντήρηση του πάρκου, χωρίς καμία αύξηση τελών και φορολογίας. Οι εργαζόμενοι δεν θα πληρώσουν!
• Να απομακρυνθούν όλες οι χρήσεις και να απαγορευτούν όλες οι δραστηριότητες (πίστες αυτοκινήτων, εκθέσεις, εγκαταστάσεις κινηματογραφήσεων, στρατιωτικές και αστυνομικές εγκαταστάσεις, κάμερες κλπ), που υπονομεύουν τη μετατροπή του σε Πάρκο Φυσικού Πρασίνου.
• Καμία νέα λεωφόρος στην περιοχή. Δωρεάν μαζικές μεταφορές για τους κατοίκους. Απομάκρυνση των ξενυχτάδικων και κάθε ιδιωτικής εγκατάστασης από την παραλία.
Εμείς ως κινήσεις πόλεις, σχήματα γειτονιάς, παρεμβάσεις σε εργατικούς και κοινωνικούς χώρους θα συμβάλλουμε με όλες τις δυνάμεις μας σε αυτή την κατεύθυνση. Θεωρούμε επίσης κρίσιμη, κυρίως για το ζήτημα του αεροδρομίου αλλά και για τις μάχες που θα δοθούν ενάντια στην υλοποίηση του fast track όχι μόνο την κοινή δράση αλλά και την εν δυνάμει κοινή πολιτική συνεύρεση και συμπόρευση μας, θεωρώντας ότι αυτό θα συνεισφέρει τόσο στην ενίσχυση των λαϊκών διεκδικήσεων όσο και στην οικοδόμηση σε κάθε γειτονιά, σε κάθε περιοχή των αναγκαίων μορφών λαϊκής αυτοοργάνωσης και αγώνα, των αναγκαίων κοινωνικών όρων για την αποτροπή του fast track και του ξεπουλήματος της δημόσια περιουσίας, αλλά και γενικότερα για ένα κίνημα ρήξης και ανατροπής με τις αντιλαϊκές πολιτικές κυβέρνησης/ΕΕ/ΔΝΤ.
Στο πλαίσιο αυτό, καλούμε σε ανοιχτή εκδήλωση – συζήτηση
την Παρασκευή 8/4, 6:00μ.μ., στη Νομική
κυρίως όμως καλούμε το λαό της Αθήνας να πάρει την υπόθεση στα χέρια του!
Αμαρουσίου Εκτός των Τειχών–Αριστερή Ριζοσπαστική Δημοτική Κίνηση,
Βύρωνα Αριστερή Παρέμβαση Πολιτών Βύρωνα,
Γλυφάδας Πρωτοβουλία Κατοίκων (ΠΡΩΚΑΤ),
Νέας Ιωνίας Εκτός Σχεδίου – Αριστερή Ριζοσπαστική Κίνηση στη Νέα Ιωνία,
Νέας Σμύρνης Μια Πόλη Ανάποδα – Αριστερή Παρέμβαση στους δρόμους της Νέας Σμύρνης,
Περιστερίου, Αριστερή Κίνηση,
Πετρούπολης Ανυπότακτη Πετρούπολη
Δημοσίευση σχολίου