Είναι γεγονός. Η ζωή μας έχει σκαλώσει σε αυτές τις δύο λέξεις. Δεν το κουνάμε ρούπι. Είμαστε όλοι γύρω από ένα τραπεζάκι (κουζίνας, σαλονιού, καφετέριας, ταβέρνας ή δεν ξέρω τι άλλο) και κοιτάμε τα γεγονότα σαν να συμβαίνουν κάπου αλλού. Δεν υπάρχει όριο στο τι μπορούμε να θεωρήσουμε «θέαμα»
Πατρίδες που πετσοκόβονται και τα κουρέλια τους κρέμονται χαριτωμένα από το νυφικό κάποιας πριγκίπισσας!
Πλανητάρχες στυλ βρώμικος Χάρι προτείνουν το μάγκνουμ στη μούρη μας καθώς καταπίνουμε ένα κομμάτι πίτσα σπέσιαλ!
Λαοί που τσαλαβουτάνε στο αίμα τους, μπερδεύονται με λαούς που ικετεύουν να αγγίξουν το αίμα του καθαγιασθέντος πάπα!
Κοινωνικά δίκτυα, ανώνυμοι μπλόγκερ εκθέτουν, εξευτελίζουν, πετάνε σκουπίδια κι άπλυτα σε εκλεγμένους κυβερνήτες φωνές μιας επανάστασης που δεν κάνει μπαμ αλλά... κλικ!
Κωμικοί που αποκαλύπτουν εσχάτη προδοσία , ξεπούλημα πατρίδας και εμπαιγμό ενός ολόκληρου λαού, ανάμεσα σε βιντεάκια για την αβάσταχτη ταλαιπωρία της δυσκοιλιότητας και τους οργασμούς των απανταχού αγελάδων!!
Και δεν ιδρώνει στάλα κανένα αυτί.
Απέναντι σε όλα αυτά ένας πολίτης που στο διάλειμμα για διαφημίσεις πρέπει γρήγορα να αποφασίσει αν σήμερα θα παραγγείλει πίτσα , σουβλάκια ή μακαρονάδα...
Ένας πολίτης που κοιτώντας το εκκαθαριστικό του σημείωμα και τα βιντεάκια από το ίντερνετ έχει μπερδέψει το αίσχος με τη γκάφα. Του λένε θα σου πιούμε το μεδούλι, θα σε γ..σουμε από όλες τις πάντες, σε έχουμε ξεπουλήσει για κρέας και μάλιστα φτηνιάρικο και κοιτάει γύρω να δει αν υπάρχει καμιά κρυμμένη κάμερα για να γίνει από άσημος μαλάκας...διάσημος μαλάκας!
Δεν είναι γκαφατζήδες αποχαυνωμένε τηλε-πολίτη, δεν είναι κατά λάθος ασελγούντες επάνω σου. Το θεωρούν δικαίωμά τους. Μερικοί δε εξ΄αυτών το θεωρούν κληρονομικό δικαίωμα! Οι παλιές καραβάνες απλά κάνουν καλά αυτό που έχουν μάθει χρόνια να κάνουν, διαπραγματεύονται με τους καλύτερους όρους για τον εαυτό τους. Το θράσος τους δε φτάνει σε τέτοιο σημείο που έχουν σκοπό να ξεκινήσουν αβέρτα μηνύσεις σε όσους τολμήσουν να τους αποκαλέσουν αυτό ακριβώς που είναι! Οι πιο νέες καραβάνες είναι λίγο μεταλλαγμένες. Δεν έχουν στην οπτική τους τη πατρίδα σαν τσιφλίκι (είναι λίγο παλιομοδίτικη η έκφραση) Θεωρούν πως μια πατρίδα κι ένας λαός είναι η παιδική τους χαρά. Μια πίστα που πρέπει να τερματίσουν στο βίντεο-γκέιμ.
Ξέρετε, κάποιος που ζει σε ένα όμορφο σπίτι, που περιτριγυρίζεται από ανέσεις, που έχει εξασφαλίσει τα παιδιά του, τρώει με δέκα μασέλες από διάφορες μεριές, ικανοποιεί και τη ματαιοδοξία του και τα βίτσια του, τις αθώες του τρέλες ή τα παρανοϊκά του σχέδια , κάποιος που παιχνιδίζει μέσα σε μια ζωή πετώντας με το αεροπλάνο του πάνω από τα σκατά και ξεφεύγοντας από ιδιωτικούς δρόμους χωρίς να τον αγγίζει η βρώμα της κοινόβιας χαβούζας, λογικό είναι και να θέλει να παραμείνει στα πούπουλα. Κι ακόμα είναι φυσιολογικό να έχει έμμεση γνώση του τι σημαίνει να είσαι στο πάτο. Τον κοιτάει από ψηλά. Ακόμα κι αυτοί που κάποτε ήταν παξιμαδοκλέφτρες τώρα κοιτάνε από ψηλά. Είναι κοινότυπο το πόσο εύκολα τη ψωνίζει κάποιος. Εδώ την ψωνίζει ο ανώνυμος που θεωρεί τον εαυτό του κυρίαρχο του κόσμου μόλις πάρει ένα σαράβαλο και ξεχυθεί στο δρόμο και δεν θα τη ψωνίσουν εκείνοι που είναι όντως κυρίαρχοι του κόσμου?
Όσο για πατρίδες, αξιοπρέπεια, φιλότιμο και διάφορες άλλες τέτοιες εκτός τόπου και χρόνου λέξεις, αυτές είναι εντελώς ασήμαντες πλην του καιρού της προεκλογικής εκστρατείας όπου εκεί ως γνωστόν είναι αρκετά πιασάρικες και συνοδεύουν ταιριαστά τις κραυγές που βγαίνουν από την αρένα την ώρα που εκστασιάζεται χάβοντας παραμύθια για άλλη μια φορά.
Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι ο επώνυμος έχων, κατέχων και γαμίκουλας. Αυτός προωθεί τα προϊόντα που του εξασφαλίζουν τις ανέσεις του και προωθεί τα κέρδη από το κλεμμένο ιδρώτα του φουκαριάρη σε ένα καλό κλεπταποδόχο του εξωτερικού έτσι ώστε ούτε γάτα ούτε ζημιά. Ο θεατής που δεν έχει καταλάβει πως το προϊόν που έχει βγει σε πλειστηριασμό είναι τελικά η ίδια του η ζωή, είναι το πρόβλημα. Εκεί είναι η ξεφτίλα.
Αναδημοσίευση από vasiliskos2
Δημοσίευση σχολίου