Του Ιουλιανού -"ΠαραλληλοΓράφος"
Σίγουρα όλοι οι εμείς, ως ανθρώπινο είδος καταγόμαστε από τον πίθηκο.
Όμως μερικοί εξακολουθούν να ανάγονται σε αυτόν.
Απόσπασμα από την χθεσινή ομιλία Λοβέρδου στην Βουλή:
«το ένα εκατομμύριο δημοσίων υπαλλήλων που ταλαιπωρούν 10 εκατομμύρια πολίτες, με τη βεβαιότητα ότι ο δημόσιος τομέας είναι ισόβιος, μας έφτασαν εδώ που μας έφτασαν».
«το ισχύον σύνταγμα αποτελεί την πρώτη γραμμή Μαζινό υπέρ της γραφειοκρατίας…»
«σας θυμίζω τον τραγικό θάνατο των τριών προσώπων στην Μαρφίν. Σας θυμίζω ότι με το που πέθαναν αυτοί οι άνθρωποι, σα να μην ήταν άνθρωποι, επειδή δεν ανήκαν στην Αριστερά, το θέμα ξεπετάχτηκε σε δέκα λεπτά άντε σε ένα βραδινό δελτίο ή στις κηδείες τους. Διότι, στη μεταπολιτευτική Ελλάδα, η αξία της ζωής είναι μόνο εάν είσαι αριστερός. Εάν δεν είσαι αριστερός, σε πεθαίνουν σε δύο ημέρες. Ό,τι γινόταν μετά τον εμφύλιο, αντεστράφη μετά τη μεταπολίτευση».
Ο έτερος συνταγματολόγος της κυβέρνησης, εξ αποκαλύψεως ανακαλύπτει πως εχθρός των 10 εκατομμύριων πολιτών είναι το 1.000.000 δημοσίων υπαλλήλων.
Και ως επιστημονική αυθεντία που είναι μας ενημερώνει πως εχθρός του μέλλοντος μας είναι το Σύνταγμα παραλληλίζοντας το μάλιστα με την γελοία αμυντική γραμμή των Γάλλων που σε καμία περίπτωση δεν στάθηκε εμπόδιο στην επέλαση των Γερμανών.
«Λογική» και καίρια η μεταφορά από το αχυράνθρωπο Λοβέρδο. Διότι αυτός που επενδύσει τα λεφτά του, που προέρχονται από επιδοτήσεις, δανεισμό, και εντάξεις σε διάφορα επιχειρηματικά προγράμματα φυσικό είναι να έχει και φωνή και απαίτηση και κύρια μέριμνα από την κυβέρνηση ώστε να μην χάσει τα λεφτά του.
Εχθρός τώρα όλων είναι η αριστερά την οποία εμμέσως την δείχνει και ως υπεύθυνη των θανάτων στην Μαρφίν.
Ο Απατεώνας Λοβέρδος
Σύμφωνα με την απογραφή ο συνολικός αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων έφθασε μόλις τους 768 χιλιάδες. Από αυτούς οι μόνιμοι είναι 625.738 και αντιπροσωπεύουν μόνο το 15% του ενεργού δυναμικού της χώρας το όποιο για πρώτη φορά στην νεότερη ιστορία της χώρας είναι λιγότερο από το μη ενεργό.
Μέσα σε αυτούς τους 768 χιλιάδες περιλαμβάνονται και αστυνομικοί, στρατιωτικοί, παπάδες δικαστικοί, πανεπιστημιακοί δάσκαλοι.
Η καταβρόχθιση του δημοσίου όμως είναι η στόφα της ιδεολογίας τους την οποία την εφαρμόζουν άριστα προκειμένου να ανοίξουν τον δρόμο στις πολυεθνικές .
Στις 23-09-2010 Economic Club ο προϊστάμενος του Λοβέρδου, ΓΑΠ, δήλωσε: «Για το λόγο αυτό, ξεκινούμε ένα φιλόδοξο πρόγραμμα, που εφαρμόζεται σε ένα ευρύτατο φάσμα τομέων, όπως μεταφορές, ενέργεια, τηλεπικοινωνίες, ακίνητα, ΔΕΚΟ και τράπεζες, μέσω απευθείας πώλησης, υπογραφής σύμβασης παραχώρησης, δημοσίου διαγωνισμού, ιδιωτικοποιήσεων, στρατηγικών συνεργασιών ή χρηματοοικονομικών εταιρειών συμμετοχικού κεφαλαίου – εταιρειών «holding».
Το παραπάνω «φιλόδοξο πρόγραμμα» ανατίθενται σε εταιρείες συμβούλων, οι οποίες πλέον αναλαμβάνουν έργο το οποίο παλαιότερα ανετίθετο βάση της νομοθεσίας σε επιτελικές υπηρεσίες του Δημοσίου. Ο παπατζής ΓΑΠ όμως αντιμετωπίζει με ευελιξία τα νομικά προβλήματα μια και έχει στις σοσιαλιστικές τάξης του το επιστημονικό κύρος Συνταγματολόγων του μεγέθους ενός Βενιζέλου και ενός Λοβέρδου.Ετσι ο ΓΑΠ φρόντισε και πέρασε μια διάταξη μέσα σε ένα άσχετο νομοσχέδιο (όπως προβλέπετε άλλωστε από τους δημοκρατικούς θεσμούς) με τίτλο “Σύστημα επιλογής προϊσταμένων οργανικών μονάδων με αντικειμενικά και αξιοκρατικά κριτήρια − Σύσταση Ειδικού Συμβουλίου Επιλογής Προϊσταμένων (ΕΙ.Σ.Ε.Π.) και λοιπές διατάξεις.”
Μέσα σε αυτόν τον νόμο για τον τρόπο επιλογής προϊσταμένων περιέχετε προς το τέλος του η διάταξη άσχετη ως προς το νομοσχέδιο όπως πάντα που προβλέπει.
1. Ενεργώντας στο πλαίσιο των κατά το Σύνταγμα και τους νόμους αρμοδιοτήτων του ο Πρωθυπουργός με απόφασή του, που δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, σε θέματα κατεπείγοντος και μείζονος για το εθνικό συμφέρον σημασίας, δύναται, κατά παρέκκλιση (!!!) κάθε γενικής ή ειδικής διάταξης και τηρουμένων των γενικών αρχών του κοινοτικού δικαίου:
•να αναθέσει απευθείας σε φυσικά ή νομικά πρόσωπα την εκπόνηση μελετών ή την παροχή υπηρεσιών και να καθορίζει το αντικείμενο, το χρόνο παροχής της μελέτης ή της υπηρεσίας,
• να συνιστά επιτροπές και ομάδες εργασίας για τη μελέτη, αξιολόγηση και διατύπωση προτάσεων, να ορίζει τη διάρκεια λειτουργίας τους, το αντικείμενό τους και τα μέλη τους.
2. Όλες οι υπηρεσίες του δημόσιου τομέα έχουν την υποχρέωση να παρέχουν στους κατά τα ανωτέρω μελετητές, τις επιτροπές και τις ομάδες εργασίας κάθε πληροφορία και στοιχείο που τους ζητείται. Αν το θέμα χαρακτηρίζεται κρατικό απόρρητο ή εμπιστευτικό, η κατά τα ανωτέρω υποχρέωση εξαρτάται από την προηγούμενη γραπτή έγκριση του Πρωθυπουργού.
Οι εταιρίες που ανέλαβαν το παραπάνω έργο είναι: KPMG, Priest, Deloitte, Ernst & Young, Grant Thorton, Sony, έχουν αναλάβει (χωρίς κανενός είδους διαγωνισμό) εδώ και μήνες την «κατάρτιση του προγράμματος Δημοσιονομικής Στρατηγικής». Νόμος που αποδείχτηκε εξαιρετικά κρίσιμης σημασίας αφού στην αγορά-λοταρία της χώρας εμπλέκονται ισχυρά ιδιωτικά συμφέροντα υπερεθνικών εταιριών. Να υπενθυμίσω ότι ο νόμος φέρνει και την υπογραφή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Διότι όλα σε αυτήν την χώρα πρέπει να είναι και να φαίνονται νόμιμα. Να διευκρινίσω πως όλες οι παραπάνω εταιρίες δεν αναλαμβάνουν τα «deals». Αυτές πληρώνονται (από που;) μόνο για «το πρόγραμμα αναμόρφωσης των ΔΕΚΟ και την κατάρτιση του προγράμματος αποκρατικοποίησης»
Στην διεκπεραίωση τώρα των «deals» ξεχωρίζουν τα ονόματα των Morgan Stanley Goldman Sachs των οποίον ο πρώην υψηλόβαθμος υπάλληλος τους Πέτρος Χριστοδούλου διορίστηκε από τον Πρωθυπουργό ΓΑΠ ως Γενικός διευθυντής στον οργανισμό διαχείρισης του χρέους, Παραλογισμός;;
Οι άλλες εταιρίες που συμμετέχουν στο μεγάλο ξεπούλημα είναι Deutsche Bank AG London Branch και Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος ΑΕ. Credit Suisse και Eurobank EFG Equities. Εμπορική Τράπεζα της Ελλάδος ΑΕ και Credit Agricole CIB. Societe Generale – Γενική Finance AE. Ernst & Young, Rothschild & Sons LTD και Barclays Bank PLC. HSBC Bank PLC Analysys Mason Limited και Aegis Systems LTD.
Τώρα αν η οικονομική βάση των μελλοντικών «επενδυτών» των υπερεθνικών εταιριών που θα τρέξουν να αγοράσουν την χώρα στηρίζεται από τις ίδιες εταιρίες που διεκπεραιώνουν ταυτόχρονα και την πώληση δεν έχει καμία αξία μπροστά στο ότι ιδιωτικές εταιρίες θα υποκαθιστούν το δημόσιο σύμφωνα με τα συμφέροντα των μετόχων τους.
Για την ιστορία η προμήθεια που θα εισπράξουν οι «σύμβουλοι» αποκρατικοποιήσεων είναι 4% επί της πώλησης.
Στις 18-05-2011 ο ΓΑΠ θριαμβολογούσε από το βήμα του Economic Club:
«θα ανακοινώσουμε και θα προωθήσουμε τα επόμενα βήματα στο φιλόδοξο σχέδιο ιδιωτικοποίησης και στρατηγικής διαχείρισης των περιουσιακών στοιχείων. Στοχεύουμε σε αύξηση των εσόδων κατά 50 δις ευρώ, που μπορεί να μειώσει κατά 20 ποσοστιαίες μονάδες το δημόσιο χρέος.»
Ακολουθούν μερικά από τα επιτεύγματα του Παπατζή όπως ο ίδιος τα παρουσίασε στο συνέδριο του Economist με τίτλο «In the aftermath of the global economic crisis: What next?»
Σε ό,τι αφορά τις περικοπές δαπανών, είχαμε μείωση των συμβάσεων ορισμένου χρόνου στο Δημόσιο κατά 38%, δηλαδή 29.500 άτομα το 2010. Σημαντική μείωση της απασχόλησης στο δημόσιο τομέα, με καθαρή μείωση 82.400 ατόμων το 2010 ή 10% συνολικώς.
Καταργήθηκαν 30.000 θέσεις εργασίας, με μείωση 50% των συμβασιούχων.
Στην εκπαίδευση, 1.976 σχολεία συγχωνεύτηκαν, ήτοι καθαρή μείωση 2.000 θέσεων εκπαιδευτικών.
Για ότι αφόρα το 2011και 2012 είπε:
Σε ό,τι αφορά τις δαπάνες, το σχέδιο περιλαμβάνει μείωση της απασχόλησης στο δημόσιο τομέα κατά 150.000 άτομα την περίοδο αυτή, ή 20% συνολική μείωση, που θα επιτευχθεί κατά κύριο λόγο με τη μη αντικατάσταση όλων όσοι συνταξιοδοτούνται, αλλά επίσης και με εθελούσιες εξόδους από το δημόσιο τομέα, όπου είναι απαραίτητο.
Τα παραπάνω σημαίνουν πως και με την παράδοση των κοινωνικών παροχών όπως είναι η εκπαίδευση η υγεία η ενέργεια η πρόσβαση στο νερό, σε πολυεθνικές εταιρίες .μόνο μια μικρή μειονότητα θα έχει πρόσβαση σε αυτές ,οι άλλοι ας προσφύγουν σε ένα κουτσουρεμένο και εξαθλιωμένο δημόσιο. Έχεις λεφτά;; Πλήρωσε και οι καλές μας εταιρίες θα σου καλύψουν όλες τις ανάγκες σου.
Και άντε πες ότι τα καταφέρατε και ιδιωτικοποιήσατε το κράτος ,μετατρέψατε την παιδεία σε επιχειρησιακό όργανο, τους εργάτες σε δουλοπάροικους του ενός πιάτου φαί την ημέρα, και «απελευθερώσατε» από τα δεσμά του κράτους το εμπόριο σε όλες τις βαθμίδες του… τελείωσε η «κρίση»; Και αν τελείωσε, με τι κόστος επιτεύχθηκε; Με πόσες ζωές χαμένες; Και ποιοι οι κερδισμένοι;; Και πόσο το κέρδος στο χρηματιστήριο που απέφερε το αίμα;
Είπαμε όμως. Σύμφωνα με τον Λοβέρδο, Εχθρός του λαού είναι το Δημόσιο και αυτό φταίει που ο εργαζόμενος υπέστη κτηνώδεις περικοπές οι συνταξιούχοι έχασαν τα δώρα τους οι εργασιακές σχέσεις ελαστικοποιήθικαν και που στην εφιαλτική λίστα των ανέργων είναι εγγεγραμμένα 811.340 άτομα .
Πολύ σωστά λοιπόν ο πανεπιστημιακός δάσκαλος Μαργαρίτης σε ανύποπτο χρόνο έθεσε το παρακάτω ερώτημα:
Ποιος είναι αυτός που μέσα στη γενική και απόλυτη κρίσης ΜΑΣ, βρέθηκε σε θέση διαφορετική από τους πολλούς και εκεί όπου οι τελευταίοι πωλούν, αυτός μπορεί να αγοράζει;
Οι μάσκες πέφτουν
Ο Συνταγματολόγος Λοβερδος όμως δεν σταματά στο δημόσιο. Επιτίθεται και στο Σύνταγμα αποδεικνύοντας πως η πολιτική και οικονομική χούντα δεν είναι μόνο λεκτικός προσδιορισμός. Τα λόγια τους βέβαια έχουν ξεπεράσει εδώ και καιρό τα όρια της διαστροφής. Η κοινωνικοοικονομική και η ψυχοπνευματική τους θέση και συγκρότηση καθορίζετε από την ποσότητα του ανθρώπινου κρέατος που είναι έτοιμοι να προσφέρουν στις αγορές. Για να σωθεί η πατρίδα….
Με αφορμή όμως την επίθεση του στο σύνταγμα να του υπενθυμίσω πως:
Με πραξικοπηματική τροπολογία, που κατέθεσε στις 11 Μαΐου το ΠΑΣΟΚ και όχι η Τρόικα,και με την στήριξη του ΛΑΟΣ αποφασίσατε ότι ο εκάστοτε υπουργός σας επί της Οικονομίας «νομιμοποιείται» να προχωρά σε όποια συμφωνία θέλει με το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και τα ξένα κράτη της ΕΕ, για την οποία συμφωνία το κοινοβούλιο απλώς και μόνο θα «ενημερώνεται» (!), αφού αφαιρείται από τη Βουλή ακόμα και η στοιχειώδης αρμοδιότητα να την επικυρώνει ή να την απορρίπτει!
«Τα μνημόνια, οι συμφωνίες και οι συμβάσεις εισάγονται στη Βουλή για συζήτηση και ενημέρωση. Ισχύουν και εκτελούνται από της υπογραφής τους», λέει ο νόμος σας!
Ο τότε υπουργός οικονομικών Παπακωνσταντίνου όμως έχει υπογράψει την δανειακή σύμβαση με το ΔΝΤ στις 8 Μαΐου.
Τρεις μέρες δηλαδή πριν τεθεί σε ισχύ η παραπάνω νομοθετική ρύθμιση που του έδινε δικαίωμα υπογραφής. Ο «νόμος» έπεται της υπογραφής του! Άρα;
Πρωθυπουργός ΓΑΠ και ο υπουργός οικονομικών Παπακωνσταντίνου υποσχέθηκαν να καταθέσουν την δανειακή σύμβαση με το ΔΝΤ και την τρόικα στη Βουλή που υπέγραψαν χωρίς να ενημερώσουν κανέναν ,για να ψηφιστεί.
Το νομοσχέδιο για την ξεχωριστή δανειακή σύμβαση το κατατέθηκε προς συζήτηση στις 4 Ιουνίου 2010. Η αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου που κατέθεσε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έλεγε «Με το προτεινόμενο Σχέδιο Νόμου, πραγματοποιείται η πολιτική δέσμευση της Κυβέρνησης να φέρει για συζήτηση και κύρωση στην Εθνική Αντιπροσωπεία όλα τα συμβατικά κείμενα, μαζί με τα παραρτήματα και προσαρτήματά τους με τα οποία η ελληνική κυβέρνηση εξασφάλισε τη χρηματοδότηση της χώρας από τα υπόλοιπα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης με δανειακά κεφάλαια ύψους 80 δις ευρώ και από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο με δανειακά κεφάλαια ύψους 30 δις ευρώ». Το νομοσχέδιο όμως ουδέποτε συζητήθηκε στην βουλή, ουδέποτε κυρώθηκε ουδέποτε ψηφίστηκε και ουδέποτε έλαβε ισχύ νόμου…
Οπότε ο λαός ως προς το Σύνταγμα έχει δικαιώματος αντίστασης στην βαρβαρότητα των αποφάσεων που παίρνει ο κάθε Βενιζέλος ο κάθε Παπακωνσταντίνου ο κάθε Λοβερδος βοηθούμενος από την εφαρμοζόμενη πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση του;
Σε ποιο στάδιο η αντίσταση του λαού θεωρείτε νόμιμη μέσα στα πλαίσια ακόμα και αυτού του αστικού συστήματος;;
Μπορεί ο λαός να κάνει χρήση βίας όπως το Σύνταγμα επιτρέπει στο άρθρο 120 αν εκείνος θεωρήσει πως «δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία»;
Οι αποφάσεις πέρυσι και φέτος της κυβέρνησης περιέχουν βία;
Είναι βία οι 900.000 άνεργοι;
Το μηνιάτικο των 590 ευρώ συνιστά βία;
Οι ελαστικές σχέσεις εργασίας σε καθιστούν δούλο και έρμαιο των διαθέσεων του εργοδότη; Είναι βία;
Όταν μια κυβέρνηση δίνει δικαίωμα υπογραφής σε υπουργό ακυρώνοντας το νομοθετικό έργο της βουλής, δεν προπαρασκευάζει την κατάλυση του συντάγματος; Αυτό είναι βία;
Και αν αυτός ο υπουργός έχει παραδώσει με την υπογραφή του, την χώρα μέρες πριν η πλειοψηφούσα στην βουλή κυβέρνηση του δώσει δικαίωμα υπογραφής μήπως σημαίνει ότι η συνταγματική τάξη έχει ήδη ανατραπεί; Είναι αυτό πράξη βίας της κυβέρνησης;
Και όταν η υπογραφή του υπουργού που δεσμεύει την χώρα σε μια σύμβαση θεωρείτε από την κυβέρνηση νόμος και υποχρέωση απέναντι σε τρίτους, και ας μην συζητήθηκε στην βουλή, και ας μην κυρώθηκε και ας μην ψηφίστηκε και ας μην έλαβε ισχύ νόμου μήπως αυτό είναι απόπειρα κατάλυσης κάθε έννομης τάξης; Άρα βία;
Όταν μια κυβέρνηση ακυρώνει κάθε θεσμική νομική εξουσία της χώρας και εντάσσει τις τυχών διαφορές που μπορεί να προκύψουν σε μια σύμβαση με τρίτους στο Βρετανικό ιδιωτικό δίκαιο σημαίνει σφετερισμός της λαϊκής κυριαρχίας της χώρας από τρίτους; Αυτό χαρακτηρίζεται πράξη βίας;
Όταν μέτρα που καθορίζουν τις ζωές μας παίρνονται πρώτα από υπερεθνικά όργανα (ΔΝΤ) παραδίνονται έπειτα σε εσάς και εσείς τα παρουσιάζει στην βουλή ως απλό νομοσχέδιο «Προϋπολογισμού για τα επόμενα 3 χρόνια», καταλύοντας έτσι κάθε νομική υπόσταση του Προϋπολογισμού που έτσι και αλλιώς μόνο διετής προβλέπετε, και μάλιστα προς υποχρεωτική θετικής ψήφου, αυτό συνιστά κυβερνητικό καταναγκασμό απέναντι στον λαό άρα και επιχειρούμενη κατάλυση του Συντάγματος; Είναι βία;
Όταν ο πρωθυπουργός ΓΑΠ και εσυ ως υπουργός προαναγγέλλετε δημοψήφισμα-γι αυτό και η επίθεση- με σκοπό την αναθεώρηση συνταγματικών διατάξεων, παρακάμπτοντας Άρθρο 110 του Συντάγματος, που οι διατάξεις του προβλέπουν αυστηρές διαδικαστικές και προϋποθέσεις για την διαδικασία αναθεώρησης, πέρα το ότι απαιτεί και τη σύμπραξη δύο Βουλών για να προχωρήσουν οι διαδικασίες, συνιστά βίαιη εκτροπή;
Κάτι που επιβεβαιώνεται και από τον Μπενίτο Βενιζέλο στο βιβλίο του «Μαθήματα Συνταγματικού Δικαίου» όπου στην σελ 86 αναφέρει: «Η διαδικασία της αναθεώρησης του Συντάγματος, όπως προσδιορίζεται στο άρθρο 110 παρ. 2-6 Σ., είναι αποκλειστική στο Σύνταγμα δεν προβλέπεται άλλη εναλλακτική διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος. Επομένως αναθεώρηση του Συντάγματος δεν μπορεί να συντελεστεί ούτε με δημοψήφισμα (άρθρο 44 παρ. 2)».
Αν όλα τα παραπάνω ερωτήματα στέκουν και είναι βίαια απέναντι στο λαό και το σύνταγμα τότε πρέπει να γίνει χρήση του δικαιώματος μας όπως προβλέπει το άρθρο 120. Ε;
Όσο αφορά την επίθεση στην αριστερά, ακόμα και το φτύσιμο στην μούρη του θα ήταν επιβράβευση.
Υ.Γ. Και όσο αφορά το Δημόσιο και τα επιδόματα σε εργαζόμενους εκεί αυτά δίνονταν για να κρατιέται χαμηλά ο βασικός μισθός μια και θα έπρεπε να επακολουθήσουν ισες αυξήσεις και στο ιδιωτικό τομέα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την αλλοτρίωση των δημόσιων υπαλλήλων και τον διχασμό μεταξύ των εργαζομένων ιδιωτικού και δημόσιου φορέα. Η μεγάλη αυτή επιτυχία του αστικού κράτους ιδιαίτερα στους εργαζόμενους του δημοσίου μόνο φασισμό συνιστά μια και επέτυχε την πλήρη παθητικοποίηση των εργαζομένων εκεί και για αυτήν τους την πρόσφορα ορισμένους τους αντάμειψε πλουσιοπάροχα. Και χειρότερα τους έμαθε να ακολουθουν τον Μεσσία, τους που δες κάτι πράγματα , ο μεσσίας προερχόταν πάντα από το ΠΑΣΟΚ. Η κατάσταση αυτή είναι ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ των άρρηκτων δεσμών των συνδικαλιστικών παρατάξεων κυρίως του ΠΑΣΟΚ συνεπικουρούμενες αυτών της ΝΔ που αποτελούν τον κορμό του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού
Όμως.
Διαφέρει αυτό από την αδιαντροπιά και το παραμύθιασμα, ότι λόγο αυτού θα πρέπει να παραδοθούν στον φασισμό του κέρδους των εταιριών, η αρμοδιότητα του Κράτους ως προς την προστασία του λαού μέσω τον κοινωνικών παροχών και των ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ του (λαού) ως προς την παροχή πρόνοιας, περίθαλψης , δημόσιας υγείας, κοινωνικής ασφάλισης , σύνταξης, ενέργεια, νερό κτλ. Και προπαντός όλες οι βαθμίδες της δωρεάν παιδείας, και τόσα άλλα…
Σίγουρα όλοι οι εμείς, ως ανθρώπινο είδος καταγόμαστε από τον πίθηκο.
Όμως μερικοί εξακολουθούν να ανάγονται σε αυτόν.
Απόσπασμα από την χθεσινή ομιλία Λοβέρδου στην Βουλή:
«το ένα εκατομμύριο δημοσίων υπαλλήλων που ταλαιπωρούν 10 εκατομμύρια πολίτες, με τη βεβαιότητα ότι ο δημόσιος τομέας είναι ισόβιος, μας έφτασαν εδώ που μας έφτασαν».
«το ισχύον σύνταγμα αποτελεί την πρώτη γραμμή Μαζινό υπέρ της γραφειοκρατίας…»
«σας θυμίζω τον τραγικό θάνατο των τριών προσώπων στην Μαρφίν. Σας θυμίζω ότι με το που πέθαναν αυτοί οι άνθρωποι, σα να μην ήταν άνθρωποι, επειδή δεν ανήκαν στην Αριστερά, το θέμα ξεπετάχτηκε σε δέκα λεπτά άντε σε ένα βραδινό δελτίο ή στις κηδείες τους. Διότι, στη μεταπολιτευτική Ελλάδα, η αξία της ζωής είναι μόνο εάν είσαι αριστερός. Εάν δεν είσαι αριστερός, σε πεθαίνουν σε δύο ημέρες. Ό,τι γινόταν μετά τον εμφύλιο, αντεστράφη μετά τη μεταπολίτευση».
Ο έτερος συνταγματολόγος της κυβέρνησης, εξ αποκαλύψεως ανακαλύπτει πως εχθρός των 10 εκατομμύριων πολιτών είναι το 1.000.000 δημοσίων υπαλλήλων.
Και ως επιστημονική αυθεντία που είναι μας ενημερώνει πως εχθρός του μέλλοντος μας είναι το Σύνταγμα παραλληλίζοντας το μάλιστα με την γελοία αμυντική γραμμή των Γάλλων που σε καμία περίπτωση δεν στάθηκε εμπόδιο στην επέλαση των Γερμανών.
«Λογική» και καίρια η μεταφορά από το αχυράνθρωπο Λοβέρδο. Διότι αυτός που επενδύσει τα λεφτά του, που προέρχονται από επιδοτήσεις, δανεισμό, και εντάξεις σε διάφορα επιχειρηματικά προγράμματα φυσικό είναι να έχει και φωνή και απαίτηση και κύρια μέριμνα από την κυβέρνηση ώστε να μην χάσει τα λεφτά του.
Εχθρός τώρα όλων είναι η αριστερά την οποία εμμέσως την δείχνει και ως υπεύθυνη των θανάτων στην Μαρφίν.
Ο Απατεώνας Λοβέρδος
Σύμφωνα με την απογραφή ο συνολικός αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων έφθασε μόλις τους 768 χιλιάδες. Από αυτούς οι μόνιμοι είναι 625.738 και αντιπροσωπεύουν μόνο το 15% του ενεργού δυναμικού της χώρας το όποιο για πρώτη φορά στην νεότερη ιστορία της χώρας είναι λιγότερο από το μη ενεργό.
Μέσα σε αυτούς τους 768 χιλιάδες περιλαμβάνονται και αστυνομικοί, στρατιωτικοί, παπάδες δικαστικοί, πανεπιστημιακοί δάσκαλοι.
Η καταβρόχθιση του δημοσίου όμως είναι η στόφα της ιδεολογίας τους την οποία την εφαρμόζουν άριστα προκειμένου να ανοίξουν τον δρόμο στις πολυεθνικές .
Στις 23-09-2010 Economic Club ο προϊστάμενος του Λοβέρδου, ΓΑΠ, δήλωσε: «Για το λόγο αυτό, ξεκινούμε ένα φιλόδοξο πρόγραμμα, που εφαρμόζεται σε ένα ευρύτατο φάσμα τομέων, όπως μεταφορές, ενέργεια, τηλεπικοινωνίες, ακίνητα, ΔΕΚΟ και τράπεζες, μέσω απευθείας πώλησης, υπογραφής σύμβασης παραχώρησης, δημοσίου διαγωνισμού, ιδιωτικοποιήσεων, στρατηγικών συνεργασιών ή χρηματοοικονομικών εταιρειών συμμετοχικού κεφαλαίου – εταιρειών «holding».
Το παραπάνω «φιλόδοξο πρόγραμμα» ανατίθενται σε εταιρείες συμβούλων, οι οποίες πλέον αναλαμβάνουν έργο το οποίο παλαιότερα ανετίθετο βάση της νομοθεσίας σε επιτελικές υπηρεσίες του Δημοσίου. Ο παπατζής ΓΑΠ όμως αντιμετωπίζει με ευελιξία τα νομικά προβλήματα μια και έχει στις σοσιαλιστικές τάξης του το επιστημονικό κύρος Συνταγματολόγων του μεγέθους ενός Βενιζέλου και ενός Λοβέρδου.Ετσι ο ΓΑΠ φρόντισε και πέρασε μια διάταξη μέσα σε ένα άσχετο νομοσχέδιο (όπως προβλέπετε άλλωστε από τους δημοκρατικούς θεσμούς) με τίτλο “Σύστημα επιλογής προϊσταμένων οργανικών μονάδων με αντικειμενικά και αξιοκρατικά κριτήρια − Σύσταση Ειδικού Συμβουλίου Επιλογής Προϊσταμένων (ΕΙ.Σ.Ε.Π.) και λοιπές διατάξεις.”
Μέσα σε αυτόν τον νόμο για τον τρόπο επιλογής προϊσταμένων περιέχετε προς το τέλος του η διάταξη άσχετη ως προς το νομοσχέδιο όπως πάντα που προβλέπει.
1. Ενεργώντας στο πλαίσιο των κατά το Σύνταγμα και τους νόμους αρμοδιοτήτων του ο Πρωθυπουργός με απόφασή του, που δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, σε θέματα κατεπείγοντος και μείζονος για το εθνικό συμφέρον σημασίας, δύναται, κατά παρέκκλιση (!!!) κάθε γενικής ή ειδικής διάταξης και τηρουμένων των γενικών αρχών του κοινοτικού δικαίου:
•να αναθέσει απευθείας σε φυσικά ή νομικά πρόσωπα την εκπόνηση μελετών ή την παροχή υπηρεσιών και να καθορίζει το αντικείμενο, το χρόνο παροχής της μελέτης ή της υπηρεσίας,
• να συνιστά επιτροπές και ομάδες εργασίας για τη μελέτη, αξιολόγηση και διατύπωση προτάσεων, να ορίζει τη διάρκεια λειτουργίας τους, το αντικείμενό τους και τα μέλη τους.
2. Όλες οι υπηρεσίες του δημόσιου τομέα έχουν την υποχρέωση να παρέχουν στους κατά τα ανωτέρω μελετητές, τις επιτροπές και τις ομάδες εργασίας κάθε πληροφορία και στοιχείο που τους ζητείται. Αν το θέμα χαρακτηρίζεται κρατικό απόρρητο ή εμπιστευτικό, η κατά τα ανωτέρω υποχρέωση εξαρτάται από την προηγούμενη γραπτή έγκριση του Πρωθυπουργού.
Οι εταιρίες που ανέλαβαν το παραπάνω έργο είναι: KPMG, Priest, Deloitte, Ernst & Young, Grant Thorton, Sony, έχουν αναλάβει (χωρίς κανενός είδους διαγωνισμό) εδώ και μήνες την «κατάρτιση του προγράμματος Δημοσιονομικής Στρατηγικής». Νόμος που αποδείχτηκε εξαιρετικά κρίσιμης σημασίας αφού στην αγορά-λοταρία της χώρας εμπλέκονται ισχυρά ιδιωτικά συμφέροντα υπερεθνικών εταιριών. Να υπενθυμίσω ότι ο νόμος φέρνει και την υπογραφή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Διότι όλα σε αυτήν την χώρα πρέπει να είναι και να φαίνονται νόμιμα. Να διευκρινίσω πως όλες οι παραπάνω εταιρίες δεν αναλαμβάνουν τα «deals». Αυτές πληρώνονται (από που;) μόνο για «το πρόγραμμα αναμόρφωσης των ΔΕΚΟ και την κατάρτιση του προγράμματος αποκρατικοποίησης»
Στην διεκπεραίωση τώρα των «deals» ξεχωρίζουν τα ονόματα των Morgan Stanley Goldman Sachs των οποίον ο πρώην υψηλόβαθμος υπάλληλος τους Πέτρος Χριστοδούλου διορίστηκε από τον Πρωθυπουργό ΓΑΠ ως Γενικός διευθυντής στον οργανισμό διαχείρισης του χρέους, Παραλογισμός;;
Οι άλλες εταιρίες που συμμετέχουν στο μεγάλο ξεπούλημα είναι Deutsche Bank AG London Branch και Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος ΑΕ. Credit Suisse και Eurobank EFG Equities. Εμπορική Τράπεζα της Ελλάδος ΑΕ και Credit Agricole CIB. Societe Generale – Γενική Finance AE. Ernst & Young, Rothschild & Sons LTD και Barclays Bank PLC. HSBC Bank PLC Analysys Mason Limited και Aegis Systems LTD.
Τώρα αν η οικονομική βάση των μελλοντικών «επενδυτών» των υπερεθνικών εταιριών που θα τρέξουν να αγοράσουν την χώρα στηρίζεται από τις ίδιες εταιρίες που διεκπεραιώνουν ταυτόχρονα και την πώληση δεν έχει καμία αξία μπροστά στο ότι ιδιωτικές εταιρίες θα υποκαθιστούν το δημόσιο σύμφωνα με τα συμφέροντα των μετόχων τους.
Για την ιστορία η προμήθεια που θα εισπράξουν οι «σύμβουλοι» αποκρατικοποιήσεων είναι 4% επί της πώλησης.
Στις 18-05-2011 ο ΓΑΠ θριαμβολογούσε από το βήμα του Economic Club:
«θα ανακοινώσουμε και θα προωθήσουμε τα επόμενα βήματα στο φιλόδοξο σχέδιο ιδιωτικοποίησης και στρατηγικής διαχείρισης των περιουσιακών στοιχείων. Στοχεύουμε σε αύξηση των εσόδων κατά 50 δις ευρώ, που μπορεί να μειώσει κατά 20 ποσοστιαίες μονάδες το δημόσιο χρέος.»
Ακολουθούν μερικά από τα επιτεύγματα του Παπατζή όπως ο ίδιος τα παρουσίασε στο συνέδριο του Economist με τίτλο «In the aftermath of the global economic crisis: What next?»
Σε ό,τι αφορά τις περικοπές δαπανών, είχαμε μείωση των συμβάσεων ορισμένου χρόνου στο Δημόσιο κατά 38%, δηλαδή 29.500 άτομα το 2010. Σημαντική μείωση της απασχόλησης στο δημόσιο τομέα, με καθαρή μείωση 82.400 ατόμων το 2010 ή 10% συνολικώς.
Καταργήθηκαν 30.000 θέσεις εργασίας, με μείωση 50% των συμβασιούχων.
Στην εκπαίδευση, 1.976 σχολεία συγχωνεύτηκαν, ήτοι καθαρή μείωση 2.000 θέσεων εκπαιδευτικών.
Για ότι αφόρα το 2011και 2012 είπε:
Σε ό,τι αφορά τις δαπάνες, το σχέδιο περιλαμβάνει μείωση της απασχόλησης στο δημόσιο τομέα κατά 150.000 άτομα την περίοδο αυτή, ή 20% συνολική μείωση, που θα επιτευχθεί κατά κύριο λόγο με τη μη αντικατάσταση όλων όσοι συνταξιοδοτούνται, αλλά επίσης και με εθελούσιες εξόδους από το δημόσιο τομέα, όπου είναι απαραίτητο.
Τα παραπάνω σημαίνουν πως και με την παράδοση των κοινωνικών παροχών όπως είναι η εκπαίδευση η υγεία η ενέργεια η πρόσβαση στο νερό, σε πολυεθνικές εταιρίες .μόνο μια μικρή μειονότητα θα έχει πρόσβαση σε αυτές ,οι άλλοι ας προσφύγουν σε ένα κουτσουρεμένο και εξαθλιωμένο δημόσιο. Έχεις λεφτά;; Πλήρωσε και οι καλές μας εταιρίες θα σου καλύψουν όλες τις ανάγκες σου.
Και άντε πες ότι τα καταφέρατε και ιδιωτικοποιήσατε το κράτος ,μετατρέψατε την παιδεία σε επιχειρησιακό όργανο, τους εργάτες σε δουλοπάροικους του ενός πιάτου φαί την ημέρα, και «απελευθερώσατε» από τα δεσμά του κράτους το εμπόριο σε όλες τις βαθμίδες του… τελείωσε η «κρίση»; Και αν τελείωσε, με τι κόστος επιτεύχθηκε; Με πόσες ζωές χαμένες; Και ποιοι οι κερδισμένοι;; Και πόσο το κέρδος στο χρηματιστήριο που απέφερε το αίμα;
Είπαμε όμως. Σύμφωνα με τον Λοβέρδο, Εχθρός του λαού είναι το Δημόσιο και αυτό φταίει που ο εργαζόμενος υπέστη κτηνώδεις περικοπές οι συνταξιούχοι έχασαν τα δώρα τους οι εργασιακές σχέσεις ελαστικοποιήθικαν και που στην εφιαλτική λίστα των ανέργων είναι εγγεγραμμένα 811.340 άτομα .
Πολύ σωστά λοιπόν ο πανεπιστημιακός δάσκαλος Μαργαρίτης σε ανύποπτο χρόνο έθεσε το παρακάτω ερώτημα:
Ποιος είναι αυτός που μέσα στη γενική και απόλυτη κρίσης ΜΑΣ, βρέθηκε σε θέση διαφορετική από τους πολλούς και εκεί όπου οι τελευταίοι πωλούν, αυτός μπορεί να αγοράζει;
Οι μάσκες πέφτουν
Ο Συνταγματολόγος Λοβερδος όμως δεν σταματά στο δημόσιο. Επιτίθεται και στο Σύνταγμα αποδεικνύοντας πως η πολιτική και οικονομική χούντα δεν είναι μόνο λεκτικός προσδιορισμός. Τα λόγια τους βέβαια έχουν ξεπεράσει εδώ και καιρό τα όρια της διαστροφής. Η κοινωνικοοικονομική και η ψυχοπνευματική τους θέση και συγκρότηση καθορίζετε από την ποσότητα του ανθρώπινου κρέατος που είναι έτοιμοι να προσφέρουν στις αγορές. Για να σωθεί η πατρίδα….
Με αφορμή όμως την επίθεση του στο σύνταγμα να του υπενθυμίσω πως:
Με πραξικοπηματική τροπολογία, που κατέθεσε στις 11 Μαΐου το ΠΑΣΟΚ και όχι η Τρόικα,και με την στήριξη του ΛΑΟΣ αποφασίσατε ότι ο εκάστοτε υπουργός σας επί της Οικονομίας «νομιμοποιείται» να προχωρά σε όποια συμφωνία θέλει με το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και τα ξένα κράτη της ΕΕ, για την οποία συμφωνία το κοινοβούλιο απλώς και μόνο θα «ενημερώνεται» (!), αφού αφαιρείται από τη Βουλή ακόμα και η στοιχειώδης αρμοδιότητα να την επικυρώνει ή να την απορρίπτει!
«Τα μνημόνια, οι συμφωνίες και οι συμβάσεις εισάγονται στη Βουλή για συζήτηση και ενημέρωση. Ισχύουν και εκτελούνται από της υπογραφής τους», λέει ο νόμος σας!
Ο τότε υπουργός οικονομικών Παπακωνσταντίνου όμως έχει υπογράψει την δανειακή σύμβαση με το ΔΝΤ στις 8 Μαΐου.
Τρεις μέρες δηλαδή πριν τεθεί σε ισχύ η παραπάνω νομοθετική ρύθμιση που του έδινε δικαίωμα υπογραφής. Ο «νόμος» έπεται της υπογραφής του! Άρα;
Πρωθυπουργός ΓΑΠ και ο υπουργός οικονομικών Παπακωνσταντίνου υποσχέθηκαν να καταθέσουν την δανειακή σύμβαση με το ΔΝΤ και την τρόικα στη Βουλή που υπέγραψαν χωρίς να ενημερώσουν κανέναν ,για να ψηφιστεί.
Το νομοσχέδιο για την ξεχωριστή δανειακή σύμβαση το κατατέθηκε προς συζήτηση στις 4 Ιουνίου 2010. Η αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου που κατέθεσε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έλεγε «Με το προτεινόμενο Σχέδιο Νόμου, πραγματοποιείται η πολιτική δέσμευση της Κυβέρνησης να φέρει για συζήτηση και κύρωση στην Εθνική Αντιπροσωπεία όλα τα συμβατικά κείμενα, μαζί με τα παραρτήματα και προσαρτήματά τους με τα οποία η ελληνική κυβέρνηση εξασφάλισε τη χρηματοδότηση της χώρας από τα υπόλοιπα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης με δανειακά κεφάλαια ύψους 80 δις ευρώ και από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο με δανειακά κεφάλαια ύψους 30 δις ευρώ». Το νομοσχέδιο όμως ουδέποτε συζητήθηκε στην βουλή, ουδέποτε κυρώθηκε ουδέποτε ψηφίστηκε και ουδέποτε έλαβε ισχύ νόμου…
Οπότε ο λαός ως προς το Σύνταγμα έχει δικαιώματος αντίστασης στην βαρβαρότητα των αποφάσεων που παίρνει ο κάθε Βενιζέλος ο κάθε Παπακωνσταντίνου ο κάθε Λοβερδος βοηθούμενος από την εφαρμοζόμενη πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση του;
Σε ποιο στάδιο η αντίσταση του λαού θεωρείτε νόμιμη μέσα στα πλαίσια ακόμα και αυτού του αστικού συστήματος;;
Μπορεί ο λαός να κάνει χρήση βίας όπως το Σύνταγμα επιτρέπει στο άρθρο 120 αν εκείνος θεωρήσει πως «δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία»;
Οι αποφάσεις πέρυσι και φέτος της κυβέρνησης περιέχουν βία;
Είναι βία οι 900.000 άνεργοι;
Το μηνιάτικο των 590 ευρώ συνιστά βία;
Οι ελαστικές σχέσεις εργασίας σε καθιστούν δούλο και έρμαιο των διαθέσεων του εργοδότη; Είναι βία;
Όταν μια κυβέρνηση δίνει δικαίωμα υπογραφής σε υπουργό ακυρώνοντας το νομοθετικό έργο της βουλής, δεν προπαρασκευάζει την κατάλυση του συντάγματος; Αυτό είναι βία;
Και αν αυτός ο υπουργός έχει παραδώσει με την υπογραφή του, την χώρα μέρες πριν η πλειοψηφούσα στην βουλή κυβέρνηση του δώσει δικαίωμα υπογραφής μήπως σημαίνει ότι η συνταγματική τάξη έχει ήδη ανατραπεί; Είναι αυτό πράξη βίας της κυβέρνησης;
Και όταν η υπογραφή του υπουργού που δεσμεύει την χώρα σε μια σύμβαση θεωρείτε από την κυβέρνηση νόμος και υποχρέωση απέναντι σε τρίτους, και ας μην συζητήθηκε στην βουλή, και ας μην κυρώθηκε και ας μην ψηφίστηκε και ας μην έλαβε ισχύ νόμου μήπως αυτό είναι απόπειρα κατάλυσης κάθε έννομης τάξης; Άρα βία;
Όταν μια κυβέρνηση ακυρώνει κάθε θεσμική νομική εξουσία της χώρας και εντάσσει τις τυχών διαφορές που μπορεί να προκύψουν σε μια σύμβαση με τρίτους στο Βρετανικό ιδιωτικό δίκαιο σημαίνει σφετερισμός της λαϊκής κυριαρχίας της χώρας από τρίτους; Αυτό χαρακτηρίζεται πράξη βίας;
Όταν μέτρα που καθορίζουν τις ζωές μας παίρνονται πρώτα από υπερεθνικά όργανα (ΔΝΤ) παραδίνονται έπειτα σε εσάς και εσείς τα παρουσιάζει στην βουλή ως απλό νομοσχέδιο «Προϋπολογισμού για τα επόμενα 3 χρόνια», καταλύοντας έτσι κάθε νομική υπόσταση του Προϋπολογισμού που έτσι και αλλιώς μόνο διετής προβλέπετε, και μάλιστα προς υποχρεωτική θετικής ψήφου, αυτό συνιστά κυβερνητικό καταναγκασμό απέναντι στον λαό άρα και επιχειρούμενη κατάλυση του Συντάγματος; Είναι βία;
Όταν ο πρωθυπουργός ΓΑΠ και εσυ ως υπουργός προαναγγέλλετε δημοψήφισμα-γι αυτό και η επίθεση- με σκοπό την αναθεώρηση συνταγματικών διατάξεων, παρακάμπτοντας Άρθρο 110 του Συντάγματος, που οι διατάξεις του προβλέπουν αυστηρές διαδικαστικές και προϋποθέσεις για την διαδικασία αναθεώρησης, πέρα το ότι απαιτεί και τη σύμπραξη δύο Βουλών για να προχωρήσουν οι διαδικασίες, συνιστά βίαιη εκτροπή;
Κάτι που επιβεβαιώνεται και από τον Μπενίτο Βενιζέλο στο βιβλίο του «Μαθήματα Συνταγματικού Δικαίου» όπου στην σελ 86 αναφέρει: «Η διαδικασία της αναθεώρησης του Συντάγματος, όπως προσδιορίζεται στο άρθρο 110 παρ. 2-6 Σ., είναι αποκλειστική στο Σύνταγμα δεν προβλέπεται άλλη εναλλακτική διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος. Επομένως αναθεώρηση του Συντάγματος δεν μπορεί να συντελεστεί ούτε με δημοψήφισμα (άρθρο 44 παρ. 2)».
Αν όλα τα παραπάνω ερωτήματα στέκουν και είναι βίαια απέναντι στο λαό και το σύνταγμα τότε πρέπει να γίνει χρήση του δικαιώματος μας όπως προβλέπει το άρθρο 120. Ε;
Όσο αφορά την επίθεση στην αριστερά, ακόμα και το φτύσιμο στην μούρη του θα ήταν επιβράβευση.
Υ.Γ. Και όσο αφορά το Δημόσιο και τα επιδόματα σε εργαζόμενους εκεί αυτά δίνονταν για να κρατιέται χαμηλά ο βασικός μισθός μια και θα έπρεπε να επακολουθήσουν ισες αυξήσεις και στο ιδιωτικό τομέα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την αλλοτρίωση των δημόσιων υπαλλήλων και τον διχασμό μεταξύ των εργαζομένων ιδιωτικού και δημόσιου φορέα. Η μεγάλη αυτή επιτυχία του αστικού κράτους ιδιαίτερα στους εργαζόμενους του δημοσίου μόνο φασισμό συνιστά μια και επέτυχε την πλήρη παθητικοποίηση των εργαζομένων εκεί και για αυτήν τους την πρόσφορα ορισμένους τους αντάμειψε πλουσιοπάροχα. Και χειρότερα τους έμαθε να ακολουθουν τον Μεσσία, τους που δες κάτι πράγματα , ο μεσσίας προερχόταν πάντα από το ΠΑΣΟΚ. Η κατάσταση αυτή είναι ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ των άρρηκτων δεσμών των συνδικαλιστικών παρατάξεων κυρίως του ΠΑΣΟΚ συνεπικουρούμενες αυτών της ΝΔ που αποτελούν τον κορμό του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού
Όμως.
Διαφέρει αυτό από την αδιαντροπιά και το παραμύθιασμα, ότι λόγο αυτού θα πρέπει να παραδοθούν στον φασισμό του κέρδους των εταιριών, η αρμοδιότητα του Κράτους ως προς την προστασία του λαού μέσω τον κοινωνικών παροχών και των ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ του (λαού) ως προς την παροχή πρόνοιας, περίθαλψης , δημόσιας υγείας, κοινωνικής ασφάλισης , σύνταξης, ενέργεια, νερό κτλ. Και προπαντός όλες οι βαθμίδες της δωρεάν παιδείας, και τόσα άλλα…
+ σχόλια + 1 σχόλια
Μόνο ο πραγματικός δολοφόνος μπορεί να λέει με τόση βεβαιότητα ποιος ευθύνεται για τους θανάτους στην μαρφίν.
Δημοσίευση σχολίου