Ζητούμενο η λαϊκή απάντηση

 Κάποια στιγμή αρχίζει να γίνεται πια κουραστικό να παρακολουθείς τις διαδικασίες ανάμεσα στα αστικά κόμματα για την συγκρότηση της νέας κυβέρνησης που θα αναλάβει να υλοποιήσει τις απαιτήσεις ντόπιων και ξένων καπιταλιστών. Αν και λογικά σήμερα θα ξέρουμε ποιον επέλεξαν να ηγείται αυτού του σχήματος το δεδομένο είναι ότι αυτή η κυβέρνηση θα κληθεί να επιβάλλει μέτρα απίστευτης βαρβαρότητας στα λαϊκά στρώματα.

Αν και έχει μικρή σημασία ας αναφέρουμε ότι το Mega μετέδωσε ότι το τελευταίο όνομα που ακούγεται για τη θέση του πρωθυπουργού είναι αυτό του Φίλιππου Πετσάλνικου, ενώ η ιστοσελίδα του «Πρώτου Θέματος» λέει ότι  εάν επιλεγεί πολιτικό πρόσωπο ως επικεφαλής της κυβέρνησης αυτός θα είναι ο υπουργός των Οικονομικών κ. Ευάγγελος Βενιζέλος. Επίσης ο Α. Κακλαμάνης δήλωσε στην βουλή ότι του έγινε πρόταση από Παπανδρέου-Σαμαρά να είναι αυτός πρωθυπουργός κάτι που δεν ευοδώθηκε γιατί υπήρξαν αντιδράσεις στο εσωτερικό των δυο αυτών κομμάτων.

Οι μέρες που έρχονται είναι «θερμές» και αυτό το γνωρίζει το πολιτικό προσωπικό των καπιταλιστών. Το σάπιο αστικό σύστημα προχωράει σ’ αυτή την λύση γιατί πιστεύει ότι η συγκυβέρνηση των δυο μεγάλων αστικών κομμάτων –με την στήριξη που θα έχει από τους «πρόθυμους»- θα μπορέσει να τσακίσει κάθε λαϊκή αντίσταση που θα εκδηλωθεί στην επέλαση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Σε λίγες μέρες έρχεται η 38η επέτειος από την εξέγερση του Πολυτεχνείου και αν εκραγεί η αγανάκτηση και η οργή που έχει συσσωρευτεί σε πλατιές εργατικές μάζες τότε η κατάσταση που θα διαμορφωθεί μπορεί να πάρει ανεξέλεγκτες –για τους μηχανισμούς του συστήματος- διαστάσεις και να πάνε περίπατο τα όσα εκβιαστικά ακούμε για «κρίσιμες ώρες για την πατρίδα μας», «κίνδυνο πτώχευσης του κράτους» κλπ.

Το παραμύθι στης «εθνικής ενότητας» «μπροστά στους κινδύνους που αντιμετωπίζει η πατρίδα» -το επιχείρημα δηλαδή με το οποίο πάνε να παρουσιάσουν σαν αναγκαιότητα τον σχηματισμό της κυβέρνησης συνεργασίας ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ- έχει εξαντλήσει την δυναμικότητα του και ένας λαός στην ουσία πτωχευμένος δεν πρέπει να πέσει σε τέτοιες παγίδες. Το ζητούμενο φυσικά είναι να δούμε την απάντηση που θα δώσει –και αν την δώσει- ο λαός στους δρόμους.