Η πολιτική γραμμή γράφει την ιστορία
(κατά το «η ιστορία γράφεται απ’ τους νικητές»)
(κατά το «η ιστορία γράφεται απ’ τους νικητές»)
Στη δεκαετία του ’80, οι οργανώσεις της ΚΝΕ, πηγαίναμε να περιφρουρήσουμε απ’ το βράδυ το χώρο της εκδήλωσης, στο Κιλερέρ. Τότε, σε μία απ’ τις βραδιές της περιφρούρησης, περισσότερο για να προκαλέσω συζήτηση αλλά και από πεποίθηση, σιγοτραγούδησα το γνωστό «ζήτω ο Λένιν, ζήτω ο Στάλιν, ζήτω ο κόκκινος στρατός, ζήτω κι ο Ζαχαριάδης της Ελλάδας αρχηγός».
Οι παραβρισκόμενοι σύντροφοι διαφώνησαν, διότι «…αυτά τα ζητήματα έχουν λυθεί. Ο Ζαχαριάδης ήταν σεχταριστής και ο Στάλιν ευθύνεται για την προσωπολατρία».
Αυτή ήταν τότε η γραμμή. Η γραμμή αυτή, επί Αλέκας Παπαρήγα, άλλαξε, μαζί με τη συνολική πολιτική γραμμή του ΚΚΕ. H ηγεσία του, είχε… δίκιο και τότε, με τη γραμμή που προανέφερα, δίκιο έχει και σήμερα, με την αλλαγμένη γραμμή! Οι ίδιοι καθοδηγητές, που τότε καυτηρίαζαν κάθε αναφορά στο Στάλιν και το Ζαχαριάδη, τώρα πράττουν τα αντίθετα, δείχνοντας ότι είναι διατεθειμένοι να υπηρετήσουν οποιαδήποτε γραμμή. Οποία αξιοπιστία!
Με τη συνολική αλλαγή της πολιτικής γραμμής έπρεπε όμως να εναρμονιστεί η ιστορία (!), άρα έπρεπε να γίνει εκ νέου αποτίμηση και αποκατάσταση των προσώπων που εκπροσωπούσαν μια αντίστοιχη γραμμή στο παρελθόν. Σ’ αυτή την ανάγκη υποτάσσεται η πολιτική και κομματική αποκατάσταση του Ζαχαριάδη.
Για μια ακόμα φορά η βέργα λύγισε απ την αντίθετη πλευρά.
Σε κάθε περίπτωση η πολιτική του ενιαίου μετώπου αλλά και η επεξεργασία επαναστατικής ταχτικής, απουσιάζουν παντελώς και στη θέση τους έχουμε, αυτή τη φορά, ένα μείγμα ρεφορμισμού-οπορτουνισμού και σεχταρισμού.
Δημοσίευση σχολίου