Οι πολιτικοί υπηρέτες "διαπραγματεύονται"

Διαβαίνουμε με γοργά βήματα τον «Ρουβίκωνα». Ακόμα κι εκείνοι που υποστήριξαν με φανατισμό το Μνημόνιο και τη χρησιμότητα επιβολής αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας ομολογούν σήμερα το καταστροφικό αδιέξοδο στο οποίο οδηγήθηκε η χώρα.

Πράγματι, το Μνημόνιο, η φτωχοποίηση του πληθυσμού, η διάλυση του παραγωγικού ιστού, των κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων, δεν αποτέλεσε ένα «λάθος» που προήλθε από τον ιδεοληπτικό φανατισμό των δανειστών μας, από τη θρησκευτικού τύπου πίστη τους στο νεοφιλελεύθερο πρότυπο. Αντίθετα, συνιστά την εκδίπλωση μιας ΣΥΝΕΙΔΗΤΗΣ ΚΑΙ ΣΧΕΔΙΑΣΜΕΝΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ ΠΛΗΡΟΥΣ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΗ ΚΑΤΑΜΕΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗ ΤΗΣ ΣΤΟΥΣ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΣΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΑ.
Αντίθετα από όσα υποστηρίζουν η τρόικα και οι δανειστές, το Μνημόνιο εφαρμόστηκε στο μέγιστο δυνατό βαθμό και ΠΕΤΥΧΕ ΤΟ ΣΤΟΧΟ ΤΟΥ. Είκοσι μήνες μετά, η χώρα μας έχει μεταβληθεί σε ΚΡΑΝΙΟΥ ΤΟΠΟ. Και επειδή ακριβώς το σχέδιο θα πρέπει να ολοκληρωθεί, επιβάλλονται βιαίως νέα επαχθή μέτρα, που ανήκουν στον ίδιο «λογικό πυρήνα» του Μνημονίου...
Το χειρότερο: Η άρχουσα οικονομικο- πολιτική ελίτ, που οδήγησε στο σημερινό κατάντημα, με αποτέλεσμα να διαχειρίζονται τις τύχες και το μέλλον της χώρας ένας δοτός πρωθυπουργός -εκλεκτός των δανειστών- και ένα κυβερνητικό συνονθύλευμα, έχει αποδεχτεί και υιοθετήσει το επιχείρημα των δανειστών μας, ότι το Μνημόνιο απέτυχε λόγω της ανεπιτυχούς εφαρμογής του από τις κυβερνήσεις Παπανδρέου - Παπαδήμου. Η «πειθάρχηση» και «συμμόρφωση» (γερμανικοί όροι), συνεπώς, στα νέα εξοντωτικά μέτρα και στην πολιτική και οικονομική υποδούλωση της χώρας συνιστούν ένα είδος μεταμέλειας και «αυτοκάθαρσης», σύμφωνα με τη νοοτροπία και την αντίληψη των εντολοδόχων που μας κυβερνούν.

Γιατί, άραγε, οι δανειστές μας έχουν εγκαταλείψει εντελώς τα προσχήματα και απειλούν, εκβιάζουν, προσβάλλουν ακόμα και ευθέως υπουργούς της σημερινής κυβέρνησης; Διότι οι ίδιοι αντιλαμβάνονται ότι η χώρα δεν διαθέτει πολιτική ηγεσία με κύρος και αποφασιστικότητα, δεν διαθέτει πολιτικούς με αξιοπρέπεια κο συνείδηση του εθνικού τους χρέους αλλά ότι έχουν απέναντι τους ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΑΣΠΑΛΑΚΕΣ που υποτάσσονται άνευ όρων, ψελλίζοντας ενί οτε κάποιες δικαιολογίες για άλλοθι...

Οταν έχεις να αντιμετωπίσεις μια πολιτική ηγεσία που χειραγωγείται, υποτάσσεται άνευ όρων και αυτο-ενοχοποιείται, τότε δεν έχεις κανένα δισταγμό να προτείνεις και να εκβιάζεις ακόμα και για την εγκατάσταση επιτρόπου - υπερπρωθυπουργού, που θα αποφασίζε για τον εθνικό προϋπολογισμό και, μάλιστα θα μπορεί να ασκεί βέτο, όταν διαφωνεί στη\ εκτέλεσή του...

Η διεθνής πατρωνία θέλει στην πράξη να επιβάλει ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΣΤΑΣΗΣ ΠΛΗΡΩΜΩΝ, αφού ο επίτροπος-τοποτηρητής θα φροντίζει ώστε τα έσοδα του προϋπολογισμού να διοχετεύονται στην πληρωμή του χρέους κι αν κάτι «περισσεύει» αυτό θα πηγαίνει σε μισθούς και κοινωνικές παροχές...

Υπό τις συνθήκες αυτές, η περίφημη «συμφωνία» των αρχηγών που στηρίζουν την κυβέρνηση του Λουκά Παπαδήμου και οι περιλάλητες «κόκκινες γραμμές» και τα βέτο δεν αποτελούν παρά εκδηλώσεις μιας κακοστη μένης παράστασης. Μιας θεατρικής - πολιτικής παράστασης, που επιδιώκει να δημιουργήσει την εντύπωση στον ελληνικό λαό ότι το πολιτικό προσωπικό διαθέτει αντοχές και δίνει μάχες, γιατί, βεβαίως, έρχονται εκλογές και πρέπει να τηρηθούν τα «προσχήματα»... Εάν πράγματι οι πολιτικές - κομματικές «ελίτ» μπορούσαν να εκφράσουν τα κοινωνικά και εθνικά συμφέροντα, τότε θα είχαν ήδη ζητήσει τη γνώμη και τη βούληση του λαού, θα είχαν υψώσει διαπραγματευτικό τείχος με πραγματικές «κόκκινες γραμμές», ώστε να ανασχεθεί η πορεία καταστροφής της χώρας.

Δυστυχώς, το σημερινό κυβερνητικό «κουαρτέτο» ούτε τον ελληνικό λαό μπορεί να εκφράσει ούτε να σταθεί αποφασιστικά απέναντι στο Δ Ράιχ και στη διεθνή κερδοσκοπία... Και μοιάζει κωμικό εκείνοι που οδήγησαν τη χώρα στο «κολαστήριο», εκείνοι που ταπείνωσαν και απαξίωσαν έναν ολόκληρο λαό, εκείνοι που δέχτηκαν το ρόλο του υποτελούς, του υπηρέτη των ξένων συμφερόντων, να παριστάνουν σήμερα τους «αντιστασιακούς», τους «μετανοημένους», τους «παλικαράδες»...  

Πηγή: Μενέλαιος Γκίβαλος - "Επίκαιρα"