Τη σκυτάλη πήραν στα χέρια τους ο Βενιζέλος και εσχάτος ο Σαμαράς, με την ολόπλευρη δημοσιογραφική "κάλυψη" του συγκροτήματος (τέως) Λαμπράκη και (πια) Ψυχάρη. Οι επιθέσεις στην Αριστερά είναι πλέον ευθείς και απροσχημάτιστες.
Αλλά το έργο έχει, τηρουμένων των αναλογιών, ξαναπαιχτεί. Και χωρίς μεγάλες αλλαγές στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Στην ανάπηρη μεταπολίτευση του 1974, απέναντι στο βαθύ κύμα ριζοσπαστισμού που συνέγειρε την κοινωνία, η αστυνομική βία του καραμανλικού κράτους επενδύθηκε ιδεολογικά με πρωτοστάτη -ποιον άλλον;- το. συγκρότημα Λαμπράκη. Το κίνημα, όταν δεν ήταν κομματικό υποκατάστατο και τελετουργία, αλλά όντως κίνημα που διεκδικούσε και συγκρούονταν (τότε αυτόματα βαφτιζόταν εξτρεμιστικός αριστερισμός που καλλιεργούσε την ανωμαλία), μπορεί ακόμη και να υπέκρυπτε «δάχτυλο» τα υπολειμμάτων της χούντας. Ο πειθαναγκασμός στην κοινοβουλευτική νομιμοφροσύνη με κάθε τρόπο αποτελούσε το προφανή στόχο.
Δύο εβδομάδες τώρα διαβάζουμε στο Βήμα μια παραληρηματική αναπαραγωγή της δοκιμασμένης συνταγής «αριστεροχουντισμού», που δεν μπορεί να κρύψει ένα ανομολόγητο άγχος των εμπνευστών. Από τη μία όσοι θεωρούν το Μνημόνιο ως «ευλογία» κι από την άλλη οι αρνητές, που μας ωθούν στην πτώχευση. Ο ίσιος δρόμος; Η... κοινή λογική: Μνημόνιο ως αναγκαίο κακό! Αυτή είναι η ελαφριά, ας το πούμε έτσι, εκδοχή. Το «βαρύ πυροβολικό» είναι το συνονθύλευμα του χάους: και απεργίες και φωτιές και θιασώτες της δραχμής και ΠΑΜΕ και Χρυσή Αυγή, κόλαση... όσοι αμφισβητούν τη δανειακή σύμβαση, οικονομολόγοι των αγορών τύπου Ρουμπινί είτε αριστεροί τύπου Λαπαβίτσα, οι απεργοί της Χαλυβουργίας και οι φασίστες που "συμπαραστέκονται".
Ο Α. Σαμαράς τέθηκε κορυφαίος στο χορό που επέλεξαν οι δυνάμεις της «ευθύνης». Δεν το είχε αποπειραθεί μέχρι σήμερα. Τώρα ξεσπάθωσε στην αντιαριστερή κινδυνολογία. Επιδιώκει να καθιερωθεί στον ρόλο του «ρυθμιστή» κατά δήλωσή του. Ρυθμιστής τίνος;
Είναι προφανές πού αποσκοπεί η νέα γραμμή της «εθνικοφροσύνης». Καθώς δεν έχει απομείνει πολιτική αναφορά στο τόξο του Μνημονίου, το φαντασιακό «κέντρο», που αναζητιέται διά του αποκλεισμού των «επικίνδυνων» άκρων δεν είναι τίποτε διαφορετικό από το κέντρο, που εξόφθαλμα κανοναρχεί την κοινωνική καταβαράθρωση και την εθνική υποδούλωση. Κι αν στη μεταπολίτευση του '74 ήταν ο «αριστερισμός» ο κατασκευασμένος εχθρός, το καθεστώς σήμερα αναγνωρίζει στην Αριστερά το αντίπαλο δέος.
Το πλέον δημοφιλές σύνθημα «Η χούντα δεν τελείωσε το '73», φωτίζει ακόμη πιο ουσιαστικά. Θα αντιληφθεί η Αριστερά το προφανές πεδίο της πολιτικής αναμέτρησης; Και θα ανταποκριθεί; Γιατί οι δυνάμεις του κατεστημένου, όσοι στηρίζουν τη δοτή συγκυβερνηση, οι χορηγοί και οι συνοδοιπόροι, οι προστάτες και η διαπλοκή, όσο κι αν συνωθούνται μέχρι ασφυξίας στο "αγαπημένο" τους κέντρο, δεν δείχνουν, ούτε θα δείξουν καμία διάθεση αυτοχειρίας, παρά τα αξεπέραστα αδιέξοδα που τους απειλούν. Και κυρίως δεν έχουν ούτε δημοκρατικές ευαισθησίες, ούτε ανοχές! Ως κεντρώοι, δηλαδή...
Δημήτρης Υφαντής
Εντείνεται η επίθεση στην Αριστερά
Με μπαράζ ενορχηστρωμένων επιθέσεων ενάντια στην «ανεύθυνη» Αριστερά προσπαθούν οι τροϊκανοί και οι υπάλληλοί τους να αναχαιτίσουν την εγκατάλειψη των δυνάμεων του μαύρου μπλοκ από πλατά λαϊκά στρώματα.
Αυτή την εβδομάδα ο μεν επικεφαλής του Eurogroup Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ απείλησε ότι θα... «αποχωρήσει» αν αναδειχτεί κυβέρνηση που δεν θα τηρήσει τα συμφωνηθέντα, τα δε πρωτοπαλίκαρα Σαμαράς και Βενιζέλος προσπαθούν να εκφοβίσουν τον ελληνικό λαό μιλώντας για επερχόμενο χάος αν υποστηριχθεί «η Αριστερά που δεν έχει προτάσεις».
Αυθόρμητα βέβαια έρχεται η σκέψη ότι αν αυτοί οι θρασύδειλοι υπάλληλοι της τρόικας θεωρούν «υπεύθυνες προτάσεις» τις δικές τους, που μας έφεραν στη σημερινή τασταση, τότε... ευτυχώς που η Αριστερά δεν έχει τέτοιες! Πάντως ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Χουντής, μιλώντας στο ευκοινοβούλιο παρουσία του Γιούνκερ, του απάντησε κατάλληλα: «Κύριε Γιούνκερ, σε συνέντευξή σας σε γερμανική εφημερίδα δηλώσατε ότι εάν στην Ελλάδα ενισχυθούν ακραία κόμματα σε βαθμό που το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία δεν μπορούν να φτιάξουν κοινοβουλευτική πλειοψηφία, και αυτοί που θα κυβερνήσουν, θελήσουν να αποχωρήσουν από το πρόγραμμα σωτηρίας, θα αποχωρήσει και η Ευρώπη. Σε άλλη συνέντευξη συμπληρώσατε ότι χρειάζεται ένας Επίτροπος για την Ελλάδα. Πριν λίγους μήνες θα σας έλεγα ότι η θέση σας δεν σας επιτρέπει να κάνετε τέτοιες "αγενείς" δηλώσεις. Θα σας έλεγα ότι δεν έχετε το δικαίωμα να μας επιβάλετε ποια κυβέρνηση θα έχουμε στην Ελλάδα. Δεν σας τα λέω αυτά σήμερα, επειδή αναγνωρίζω στο πρόσωπο σας έναν άξιο εκπρόσωπο μιας Ευρώπης που έχει διαμορφώσει ένα τραπεζικό και δημοσιονομικό Νταχάου, έναν κοινωνικό και εργασιακό Μεσαίωνα. Μιας Ευρώπης της σιδηράς πειθαρχίας, μιας
Γερμανικής Ευρώπης».
Από την πλευρά του ο Α. Τσίπρας και χτες καταφέρθηκε εναντίον του Σαμαρά και του Βενιζέλου, που με θράσος ζητούν τα ρέστα από την Αριστερά: «Ο κ. Βενιζέλος και ο κ. Σαμαράς μας οδηγούν σε έναν κοινωνικό όλεθρο. Έχουν ακέραια την ευθύνη, διότι υπήρχαν και ακόμη υπάρχουν εναλλακτικοί δρόμοι απ' αυτούς της υποτέλειας και της κοινωνικής διάλυσης. Εμείς είμαστε βέβαιοι ότι τον Ιούνιο έρχεται και νέο πακέτο μέτρων, και γι' αυτό θέλουν να επισπεύσουν, να προλάβουν να στήσουν κάλπες. Για εμάς το δίλημμα είναι σαφές: Κοινωνική πτώχευση, χρεοκοπία και αποικιοποίηση της Ελλάδας με συγκυβερνήτες τον κ. Βενιζέλο και τον κ. Σαμαρά; Ή ανατροπή του μνημονίου και νέος συνασπισμός εξουσίας που θα διεκδικήσει την κοινωνική συνοχή και την αξιοπρέπεια για τις Ελληνίδες και τους Έλληνες; Αυτό είναι το διακύβευμα».
Πηγή: "Δρόμος της Αριστεράς"
Δημοσίευση σχολίου