Home » , » Γιατί ρε Σάββα;;;;;;;

Γιατί ρε Σάββα;;;;;;;

Από ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ , Κυριακή 22 Απριλίου 2012 | 12:21 π.μ.

Σαν κεραυνός έπεσε η είδηση ότι ο σύντροφος Σάββας Μετοικίδης επέλεξε να θέσει τέλος στην ζωή του. Ενας σύντροφος γεμάτος ζωή, πάντα με ακούραστη δύναμη και θέληση στο μετερίζι του αγώνα!!! 

Την τελευταία φορά που βρεθήκαμε ήταν πριν ένα μήνα περίπου σε μια εκδήλωση που έκανε η ιστοσελίδα μας, μαζί με άλλες συλλογικότητες στην Νομική και τίποτα δεν μας έδωσε να καταλάβουμε το τι σχεδίαζε.

Δεν βρίσκουμε λέξεις να σχολιάσουμε το γεγονός. Πληροφορίες αναφέρουν ότι άφησε επιστολές που αναφέρει ότι επέλεξε την αυτοχειρία για να στείλει ένα πολιτικό μήνυμα.

Το κλίμα που επικράτησε από συγκεντρωμένους συντρόφους του και συναδέλφους του στα γραφεία της ΔΟΕ όταν έγινε γνωστό το γεγονός του θανάτου του Σάββα είναι εύκολο να το φανταστεί κανείς.

Θα επανέλθουμε γιατί είμαστε σίγουροι ότι και μ’ αυτή την πράξη του ο Σάββας θέλει να στείλει ένα πολιτικό μήνυμα.
_____________

Για το Σάββα…

Ένας ακριβός μας σύντροφος, συνάδελφος και φίλος,  ο Σάββας Μετοικίδης, έθεσε τέλος στη ζωή του, σήμερα, Σάββατο 21 Απριλίου. Ο αγαπημένος μας Σάββας, από νέο παιδί πάντα ήταν μπροστά στους αγώνες και στις απεργίες, πάντα φιλότιμος, ευαίσθητος και αλτρουιστής, πάντα κοντά στους συντρόφους του, δίπλα στους συναδέλφους του, κοντά σε κάθε παιδί του σχολείου του.

Είχαμε την τιμή να τον γνωρίσουμε και να συμπορευτούμε μαζί του τα τελευταία εννιά χρόνια. Μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου μας, πρωταγωνιστής στην απεργία του 2006, μάχιμος δάσκαλος και άνθρωπος. Δεν του άρεσαν τα μεγάλα λόγια του Σάββα, ήταν άνθρωπος της πράξης. Μέσα από τα κείμενά του στον Αντίλογο, μέσα από το γέλιο που μας χάρισε με τη συμμετοχή του στη θεατρική ομάδα του Συλλόγου, τα μαθήματα ελληνικής γλώσσας που με δική του – και άλλων συναδέλφων - προσωπική εργασία και αφοσίωση πρόσφερε για πέντε χρόνια σε μετανάστες, την καθημερινή παρουσία του στους αγώνες και το κίνημα.

Οι σύντροφοι και συντρόφισσες του Σάββα από την Εκπαιδευτική Παρέμβαση αποχαιρετάμε τον ακριβό μας σύντροφο και υποσχόμαστε να βαδίσουμε στους ίδιους δρόμους που περπατούσαμε μαζί του τόσα χρόνια, στις διαδηλώσεις και τους αγώνες για ένα καλύτερο σχολείο και ένα καλύτερο αύριο.
Πιο μόνοι. Πιο αποφασισμένοι…

 Εκπαιδευτική Παρέμβαση  Α΄ Συλλόγου Αθηνών Εκπαιδευτικών Π.Ε.
______________

 Σαν ψέμα… για το μονάκριβό μας φίλο, σύντροφο, αδελφό…

Ποια λόγια μπορούν να αποτυπώσουν το χαμό  ενός ανθρώπου, του Σάββα μας, του Σάββα Μετοικίδη δάσκαλου που έφυγε από κοντά μας, θέτοντας τέλος στη ζωή του, σήμερα Σάββατο 21 Απρίλη;

Ο Σάββας 44 χρονών από την Ξάνθη, πάντα μπροστά στους αγώνες, στις απεργίες, στις μικρές και μεγάλες καθημερινές μάχες μέσα και έξω από το σχολείο, για το δικαίωμα στη μόρφωση των παιδιών μας, για τη δημόσια δωρεάν παιδεία, για το δάσκαλο, τον εργαζόμενο, τον άνεργο, το μετανάστη, για ένα άλλο αύριο. 

Και όταν έσβηναν τα φώτα των μεγάλων αγώνων, δίπλα στα παιδιά που τόσο αγάπησε, ως δάσκαλος ειδικής αγωγής, ως δάσκαλος εκμάθησης ελληνικής γλώσσας των μεταναστών.

Ευαίσθητος, κοινωνικά ανήσυχος, ανοιχτός στους ανθρώπους, δίπλα σε όποιον/α είχε ανάγκη, δεν λογάριασε ποτέ προσωπικό κόστος, κούραση, κίνδυνο. Με το δίκιο και την αλήθεια, ταξιδιώτης του ανοιχτού ορίζοντα, πάντα με το γέλιο στα χείλη, άνθρωπος των πράξεων κυρίως, και όχι των λόγων. Αλλά ο λόγος του ήταν πάντοτε  «σπαθί».

Σύντροφέ μας, καλό ταξίδι, μας αφήνεις σε δύσκολες μέρες, σε δύσκολες εποχές. Ξέρουμε όμως, ότι σε αυτό το ταξίδι που όλοι μαζί χαράξαμε, δε θα λείπεις. Θα μας συντροφεύεις με το πείραγμά σου, τη γνώμη σου, το γέλιο σου, την  αποφασιστικότητα σου.

Σου υποσχόμαστε ότι θα συνεχίσουμε στους ίδιους δρόμους που μαζί διαβήκαμε, στους δρόμους που ακόμα δεν ανοίξαμε, αλλά ονειρευτήκαμε μαζί, στη διαδήλωση, στον αγώνα, στο σχολείο.

Μοιράσου το :

+ σχόλια + 3 σχόλια

Ανώνυμος
22 Απριλίου 2012 στις 12:33 μ.μ.

Γιατί ρε Σάββα;;;;;;;

http://pergadi.blogspot.com/2012/04/blog-post_22.html

ΧΡΗΣΤΟΣ ΡΕΠΠΑΣ
22 Απριλίου 2012 στις 2:13 μ.μ.

Μια ακόμη μνημονιακή δολοφονία. Θα ήθελα να είναι ψέμα, αλλά δυστυχώς δεν είναι. Ο αγαπημένος σύντροφος και φίλος Σ.Μετοικίδης διάλεξε να φύγει από κοντά μας σε μια στιγμή που τον χρειαζόμαστε σαν αγωνιστή , σαν δάσκαλο , σαν άνθρωπο. Ο Σάββας μας έδωσε πολλά, γι' αυτό και η απώλειά του είναι δυσαναπλήρωτη. Βαδίσαμε μαζί τα τελευταία χρόνια στους αγώνες στην εκπαίδευση αλλά και στους σημαντικότερους κοινωνικούς αγώνες που έδωσε η εποχή μας. Ο Σάββας έδωσε πάντα τον καλύτερο εαυτό του σ΄ αυτούς τους αγώνες, χωρίς ποτέ κανένα αντάλλαγμα και καμιά ιδιοτέλεια.
Στους σημερινούς μαύρους καιρούς του σκοταδισμού και της μνημονιακής εξαθλίωσης ο Σάββας διάλεξε να κάνει με το δικό του τρόπο την αντίστασή. Διάλεξε να θυσιάσει τον εαυτό του καταγγέλλοντας τον μνημονικό κανιβαλισμό. Έδωσε το σημαντικότερο πράγμα που είχε: τη ζωή του. Η επιλογή του είναι στην κυριολεξία μια θυσία. Μια θυσία, που ανεβάζει για όλους εμάς το ύψος των απαιτήσεων. Η ΜΌΝΗ ΤΙΜΗ ΓΙΑ ΤΗ ΘΥΣΙΑ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΚΑΙ Η ΤΕΛΙΚΗ ΝΙΚΗ.

Καλό σου ταξίδι , αγαπημένε μας φίλε και σύντροφε ΣΑΒΒΑ.

ΧΡ.ΡΕΠΠΑΣ

Ανώνυμος
23 Απριλίου 2012 στις 12:11 π.μ.

Θλίψη.

Και η δολοφονία ενός αγωνιστή, θά'πρεπε να μου προκαλεί αγωνιστική διάθεση...

Μήπως κάτι πήγε στραβά; Μήπως τέτοιου είδους θυσίες δεν οδηγούν στο επιθυμητό αποτέλεσμα; Ερωτήματα για τον επόμενο στη σειρά...

Άγνωστος Χ

Δημοσίευση σχολίου

 
Copyright © ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ
Powered by Blogger