Της Ματίνας Παπαχριστούδη*
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ βάζει το δρόμο του αγώνα στη βουλή
Δυο μόλις μέρες πριν από την κάλπη είναι ανάγκη να απαντήσουμε στο ερώτημα. Γιατί έγιναν εκλογές; Ποιο είναι το κεντρικό ερώτημα στο οποίο καλούνται να απαντήσουν οι πολίτες; Μήπως καλούνται να εκλέξουν μόνο μια κυβέρνηση; Να αλλάξουν μήπως μόνο πρόσωπα; Ή μόνο να τιμωρήσουν και μετά ας πάει και το παλιάμπελο, ας πάει και η ζωή μας;
Τα ερωτήματα, πολλά αλήθεια, ίσως και κουραστικά. Σκέφτομαι όμως, μια μέρα πριν βαδίσουμε στο δρόμο προς την κάλπη, έναν δρόμο δημοκρατικό που άνοιξε γιατί το επέβαλε ο λαός. Το επέβαλε η μαζική, εκατοντάδων χιλιάδων φωνών στο Σύνταγμα της αγανάκτησης και της αντίστασης, αντίδραση του λαού. Έστω και χωρίς συγκεκριμένη πολιτική πρόταση, χωρίς όραμα για το αύριο.
Ποιο είναι λοιπόν το κεντρικό ερώτημα για αύριο; Εντός Μαΐου όλες οι πολιτικές δυνάμεις, όπως κι αν πλασάρονται στην «αγορά των επιλογών», μνημονιακές και αντιμνημονιακές, αριστερές ή θολές, σε ένα κεντρικό ζήτημα θα κληθούν να απαντήσουν. Εντός και εκτός Κοινοβουλίου. Από τα έδρανα και από το δρόμο. Το αν θα συναινέσουν με ή χωρίς την ψήφο τους στις απολύσεις 200 χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων. Στο κλείσιμο του 25% των νοσοκομείων, στην ισοπέδωση της παιδείας και του πολιτισμού, στη μείωση των συντάξεων έως του ποσού των 300 ευρώ, στην ενοποίηση όλων των ασφαλιστικών ταμείων, στη μεγάλη ληστεία των αποταμιεύσεων φορέων και μεμονωμένων πολιτών, στα χαράτσια και τους φόρους. Στην κατάργηση των συμβάσεων, στη μείωση κι άλλο, των μισθών μας, στη..., στη.., στη..., ουκ έστιν αριθμός εντολών και αποφάσεων από Ευρωπαϊκή Ένωση, κεφάλαιο, νομισματική ένωση του ευρώ, Μέρκελ, παγκόσμια τράπεζα, ΔΝΤ και εγχώρια διαπλοκή.
Μην πείτε, γνωστά όλα τούτα. Μπορεί, αλλά τελευταία στιγμή κάτω από τη φραγή της μαζικής προπαγάνδας μυριάδων, αφόρητων, φανερών και αφανών διλημμάτων, ξεχνιούνται. Και περιορίζεται η κουβέντα και το πολιτικό πάθος για το αν θα εκλεγεί κυβέρνηση και ποια πρόσωπα θα τη διαχειριστούν.
Μακριά από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ τέτοια συζήτηση. Η ψήφος δίνεται για την επόμενη μέρα της ζωής μας. Και της χώρας. Για λεηλασία ατομικού και κοινωνικού κεφαλαίου, για τα λεφτά που θα κλέψουν από την τσέπη μας, σε μορφή ευρωπαϊκού ή εθνικού νομίσματος, για να δώσουν στα τοκογλυφικά δάνεια και τραπεζίτες.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ζητά την ψήφο των πολιτών για να μην μπορέσει κανείς, δεξιά και αριστερά, με την ψήφο ή την αδιαφορία του, την αποχώρηση ή την οχύρωση του στα ασφαλή κοινοβουλευτικά γραφεία του, να κλείσει το δρόμο του λαού που αντιδρά και φωνάζει, προς τη Βουλή με σιδερόφρακτους φράκτες. Η ψήφος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στην τελική, είναι η μόνη μη χαμένη ψήφος. Γιατί βάζει το δρόμο του αγώνα στη Βουλή ως κόκκινη σφήνα αγώνα, πρωτοβουλίας και ξεσηκωμού. Για τις ζωές μας, για το μέλλον μας, πρόκειται, όχι για να σωθούν κοινοβουλευτικές ομάδες.
* Η Ματίνα Παπαχριστούδη είναι υποψήφια με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην Α Αθηνών
Δυο μόλις μέρες πριν από την κάλπη είναι ανάγκη να απαντήσουμε στο ερώτημα. Γιατί έγιναν εκλογές; Ποιο είναι το κεντρικό ερώτημα στο οποίο καλούνται να απαντήσουν οι πολίτες; Μήπως καλούνται να εκλέξουν μόνο μια κυβέρνηση; Να αλλάξουν μήπως μόνο πρόσωπα; Ή μόνο να τιμωρήσουν και μετά ας πάει και το παλιάμπελο, ας πάει και η ζωή μας;
Τα ερωτήματα, πολλά αλήθεια, ίσως και κουραστικά. Σκέφτομαι όμως, μια μέρα πριν βαδίσουμε στο δρόμο προς την κάλπη, έναν δρόμο δημοκρατικό που άνοιξε γιατί το επέβαλε ο λαός. Το επέβαλε η μαζική, εκατοντάδων χιλιάδων φωνών στο Σύνταγμα της αγανάκτησης και της αντίστασης, αντίδραση του λαού. Έστω και χωρίς συγκεκριμένη πολιτική πρόταση, χωρίς όραμα για το αύριο.
Ποιο είναι λοιπόν το κεντρικό ερώτημα για αύριο; Εντός Μαΐου όλες οι πολιτικές δυνάμεις, όπως κι αν πλασάρονται στην «αγορά των επιλογών», μνημονιακές και αντιμνημονιακές, αριστερές ή θολές, σε ένα κεντρικό ζήτημα θα κληθούν να απαντήσουν. Εντός και εκτός Κοινοβουλίου. Από τα έδρανα και από το δρόμο. Το αν θα συναινέσουν με ή χωρίς την ψήφο τους στις απολύσεις 200 χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων. Στο κλείσιμο του 25% των νοσοκομείων, στην ισοπέδωση της παιδείας και του πολιτισμού, στη μείωση των συντάξεων έως του ποσού των 300 ευρώ, στην ενοποίηση όλων των ασφαλιστικών ταμείων, στη μεγάλη ληστεία των αποταμιεύσεων φορέων και μεμονωμένων πολιτών, στα χαράτσια και τους φόρους. Στην κατάργηση των συμβάσεων, στη μείωση κι άλλο, των μισθών μας, στη..., στη.., στη..., ουκ έστιν αριθμός εντολών και αποφάσεων από Ευρωπαϊκή Ένωση, κεφάλαιο, νομισματική ένωση του ευρώ, Μέρκελ, παγκόσμια τράπεζα, ΔΝΤ και εγχώρια διαπλοκή.
Μην πείτε, γνωστά όλα τούτα. Μπορεί, αλλά τελευταία στιγμή κάτω από τη φραγή της μαζικής προπαγάνδας μυριάδων, αφόρητων, φανερών και αφανών διλημμάτων, ξεχνιούνται. Και περιορίζεται η κουβέντα και το πολιτικό πάθος για το αν θα εκλεγεί κυβέρνηση και ποια πρόσωπα θα τη διαχειριστούν.
Μακριά από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ τέτοια συζήτηση. Η ψήφος δίνεται για την επόμενη μέρα της ζωής μας. Και της χώρας. Για λεηλασία ατομικού και κοινωνικού κεφαλαίου, για τα λεφτά που θα κλέψουν από την τσέπη μας, σε μορφή ευρωπαϊκού ή εθνικού νομίσματος, για να δώσουν στα τοκογλυφικά δάνεια και τραπεζίτες.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ζητά την ψήφο των πολιτών για να μην μπορέσει κανείς, δεξιά και αριστερά, με την ψήφο ή την αδιαφορία του, την αποχώρηση ή την οχύρωση του στα ασφαλή κοινοβουλευτικά γραφεία του, να κλείσει το δρόμο του λαού που αντιδρά και φωνάζει, προς τη Βουλή με σιδερόφρακτους φράκτες. Η ψήφος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στην τελική, είναι η μόνη μη χαμένη ψήφος. Γιατί βάζει το δρόμο του αγώνα στη Βουλή ως κόκκινη σφήνα αγώνα, πρωτοβουλίας και ξεσηκωμού. Για τις ζωές μας, για το μέλλον μας, πρόκειται, όχι για να σωθούν κοινοβουλευτικές ομάδες.
* Η Ματίνα Παπαχριστούδη είναι υποψήφια με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην Α Αθηνών
+ σχόλια + 1 σχόλια
μπράβο κοριτσάρα μου...με δύναμη!!!
Δημοσίευση σχολίου