ΑΝΤΑΡΣΥΑ ελπίδας ενάντια στην απελπισία

 Παναγιώτης Σωτήρης, πανεπιστημιακός, υποψήφιος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στη Β' Αθηνών

Παρακολουθώντας τους εκπροσώπους των μνημονιακών δυνάμεων, αισθάνεται κανείς καταδικασμένος σε θάνατο, που παρακολουθεί debate για τον τρόπο της εκτέλεσης του! Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ λέει ότι, σε πείσμα του μπαμπούλα της «ακυβερνησίας», το καλύτερο αποτέλεσμα των εκλογών είναι να μην μπορεί να σχηματιστεί κυβέρνηση εφαρμογής των Μνημονίων. Αυτό θα είναι η εκδίκηση μιας κοινωνίας που αιμορραγεί απέναντι στους υπεύθυνους για την κοινωνική καταστροφή και τη συλλογική κατάθλιψη.

Όμως, δεν αρκεί η τιμωρία. Χρειάζεται προοπτική και ελπίδα. Απέναντι στη μετατροπή της Ελλάδας σε «Ειδική Οικονομική Ζώνη» επιχειρηματικής ασυδοσίας και περιβαλλοντικής καταστροφής, στην «εσωτερική υποτίμηση» της ζωής μας στο όνομα του ευρώ, στην ανεργία, στη φυγή των νέων στο εξωτερικό, απέναντι στη νεκροζώντανη δημοκρατία των δοτών Παπαδήμ(ι)ων και της αγαστής συνεργασίας αστυνομίας και νεοναζί, υπάρχει άλλος δρόμος!

Με παύση πληρωμών στο ληστρικό χρέος και τη διαγραφή του, με έξοδο από το ευρώ και την Ε.Ε., με εθνικοποίηση των τραπεζών και των στρατηγικών επιχειρήσεων, με ριζική αναδιανομή εισοδήματος προς όφελος της εργασίας, μπορούμε να αποκτήσουμε ξανά τον κοινωνικό, λαϊκό, δημοκρατικό έλεγχο της οικονομίας. Με εμπιστοσύνη στη δημιουργικότητα και την πείρα των ανθρώπων της δουλειάς μπορούμε να έχουμε παραγωγική ανασυγκρότηση σε ρήξη με τη λογική της αγοράς. Με έμπνευση από τον πλούτο της λαϊκής αυτοοργάνωσης, αλληλεγγύης, αυτοάμυνας μπορούμε να κατακτήσουμε πραγματική δημοκρατία και λαϊκή κυριαρχία απέναντι στην αυταρχική μετάλλαξη του «υπαρκτού νεοφιλελευθερισμού».

Έχουμε τη δύναμη να επιβάλουμε τον άλλο δρόμο. Το έδειξε η ελληνική κοινωνία του λαϊκού ξεσηκωμού στις απεργίες, στις καταλήψεις, στις πλατείες. Αυτό το απόθεμα ελπίδας και παλικαριάς δεν πρέπει να πάει χαμένο!

Η ευθύνη της Αριστεράς είναι να δώσει προοπτική και όχι να προσπαθεί να τη δρέψει εκλογικά και μετά να τη διαψεύσει. Δεν δίνει προοπτική ούτε ο φιλοευρωπαϊσμός του ΣΥΡΙΖΑ, που δειλιάζει μπροστά στην προοπτική ρήξης με την Ε.Ε., ούτε οι προτάσεις για αντιμνημονιακές κυβερνήσεις (σε συνεργασία ακόμη και με τον γαλανόλευκο νεοφιλελευθερισμό του Καμμένου), που θα κληθούν να εφαρμόσουν τελικά τις πολιτικές των μνημονίων, ούτε το ΚΚΕ, που επιμένει στη διάσπαση των αγώνων και μας καλεί να περιμένουμε τη Δευτέρα Παρουσία της... λαϊκής εξουσίας.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι η πιο χρήσιμη ψήφος. Είναι ψήφος στην Αριστερά που επιμένει ότι υπάρχει άλλος δρόμος χωρίς Μνημόνια, ευρώ και Ε.Ε. Στην Αριστερά που ήταν από την αρχή μέσα στους πλατείες, στις απεργίες. Στην Αριστερά που στηρίζεται όχι στους μηχανισμούς αλλά στους ανθρώπους που δίνουν καθημερινά τη μάχη. Οι αγωνιστές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι οι συνδικαλιστές εργαζόμενοι που πρωτοστατούν στη διαμόρφωση ταξικών συνδικάτων, οι φοιτητές που μπλόκαραν το νομοσχέδιο-έκτρωμα της Διαμαντοπούλου, οι εκπαιδευτικοί που κρατούν όρθιο το δημόσιο σχολείο, οι γιατροί που αντί για το φακελάκι διαλέγουν τον αγώνα, όλες και όλοι που κάνουν την οργή συλλογική πράξη και αντίσταση.

 ΑΝΤΑΡΣΥΑ ισχυρή, ΑΝΤΑΡΣΙΑ που να σπάσει το φράγμα του 3%, σημαίνει ότι αλλάζουν τα πράγματα και στην Αριστερά. Γιατί η Αριστερά δεν αρκεί να ενωθεί, πρέπει και να αλλάξει, εάν θέλει να αλλάξει την κοινωνία. Να κάνει έμπρακτα την αυτοκριτική της και κυρίως να μην προσπεράσει την ελπίδα που έρχεται από το μέλλον. Για να κάνουμε επιτέλους την ανταρσία σε ό,τι μας στερεί το δικαίωμα στο όνειρο!