Γιατί όποιος λέει ότι είναι πολλά πρόσωπα, ή είναι πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης, ή μόνιμος πελάτης ψυχιατρείου. Αχ, αγάπη μου, το είπα εγώ, μην πας κάθε μέρα στον Αυτιά σε βλάπτει. Τρελαίνεσαι. Όχι καλή μου. Δε θα σου πω τίποτα που να σε θυμώσει. Για δίκες, καταδίκες, αργίες, εορτές κλπ.
Τι θα σου πω; Να, ήθελα να σε ρωτήσω αυτό το «αδελφά κεντροδεξιά κόμματα» δεν to καλοκατάλαβα, να μου το εξηγήσεις. Όχι μάτια μου το «αδελφό». Το γνωρίζω. Από την ίδια μάνα είστε όλα. Αδερφούλες. Το κέντρο με μπερδεύει λιγάκι. Ο Μιχαλολιάκος «κέντρο;». Τι κέντρο; Όπως λέμε κέντρο απόκεντρο; Παραθαλάσσιο κέντρο – ψαροταβέρνα «ο Καιάδας»; Σπεσιαλιτέ μετανάστες στα κάρβουνα; Παρακρατικό κέντρο;
Τι θα πει δεν το είπες; Αφού έχω< βίντεο.
Α, αυτό εννοούσες. Κέντρο, όπως το κέντρο της γης. Ο πυρήνας. Μάλιστα, τώρα που μου το είπες κατάλαβα. Ότι είναι ο πυρήνας για τη γη, είναι οι χρυσαλήτες για τη δεξιά. Το βαθύτερο πιστεύω της. Εντάξει. Ναι, όλοι το κατάλαβαν. Και σας κατάλαβαν.
Ψιτ, Παναγιώτη, είναι και κάτι άλλο μωρέ. Αυτό με την αύξηση, ότι σας έρχονται πχ από την Ντόρα, είσαι πολύ σίγουρος ε; Γιατί και εμείς οι Έλληνες κάναμε ένα «δωράκι», ένα άλογο ξύλινο στους Τρώες και… ξέρεις τη συνέχεια. Δηλαδή μη πας και στοίχημα. Βλέπω κουβά.
Πάντως αδικείσαι που δε βγαίνεις πιο συχνά στην τηλεόραση. Ο φακός σε πάει. Μας έλειψες σε μας που κάνουμε σάτιρα. Και ο Αυτιάς κλαίει με μαύρο δάκρυ. Να πας να τον δεις. Στο ΣΚΑΙ είναι, το ΑΛΤΕΡ έκλεισε. Για αυτό δεν σε βλέπαμε; Περίμενες να σου ανοίξουν στο ΑΛΤΕΡ; Καλά, γεια σου Πανίκα, είμαι σίγουρος ότι μετά τις εκλογές θα ξαναβάλεις υποψηφιότητα για αρχηγός της Νέας Διάλυσης. Ελπίζω να βγεις. Θα πέσει πολύ γέλιο, μα πάρα πολύ γέλιο.
+ σχόλια + 1 σχόλια
Η ναζιστική-δολοφονική συμμορία χύνει το αίμα των ξένων εργατών στους δρόμους των πόλεων, αποπροσανατολίζοντας τους ντόπιους εργάτες ως προς τα πραγματικά αίτια της δυστυχίας τους. Προσφέρει γι αυτό πολύτιμες υπηρεσίες στο κεφάλαιο ως συστημική δύναμη που είναι και υπενθυμίζει σ' όλο τον συφερτό της εκμεταλλευτικής παρακμής ότι υπάρχει ένα δολοφονικό χέρι το οποίο μπορεί να τον στηρίξει μέσα στην κρίση. Αυτό το δολοφονικό χέρι σήμερα στρέφεται κατά των μεταναστών, κατά κύριο λόγο. Δεν είναι αργά η μέρα που θα στραφεί κατά απεργών , κοινωνικών και πολιτικών αγωνιστών και συλλογικοτήτων με πολύ μεγαλύτερη ένταση και έκταση απ' ότι το κάνει σήμερα.
Σε περιόδους ανόδου της ταξικής πάλης και βαθιάς κρίσης του συστήματος, όπως σήμερα, ποτέ η καταστολή δεν γίνονταν μόνο μέσα από τους επίσημους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους. Πάντα είχαν ουσιαστικό ρόλο οι φασιστικές συμμορίες στο πνίξιμο των εργατικών και λαϊκών αντιστάσεων. Από το παράδειγμα της Βαϊμάρης με τη δολοφονία της κόκκινης Ρόζας και του Καρλ Λήμπνεχτ, ως τη λευκή τρομοκρατία του κράτους μετά τη Βάρκιζα και την τρομοκρατία της καρφίτσας στην Ελλάδα του εθνάρχη Καραμανλή , ο φασισμός πάντα στράφηκε ενάντια στην πολιτική και συνδικαλιστική δράση της εργατικής τάξης. Δεν μπορώ στα πλαίσια ενός σχολίου να συζητήσω τα γενικότερα αίτια ανόδου του φασισμού που απαιτούν διείσδυση και ερμηνεία της συνολικότερης συγκυρίας κάθε κοινωνικού σχηματισμού. (η σημαντικότερη ανάλυση είναι ασφαλώς το βιβλίο του Ν. Πουλαντζά, ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ , Η Τρίτη Διεθνής απέναντι στον Φασισμό, εκδ. ΘΕΜΕΛΙΟ , Αθήνα 2006
Όσοι νομίζουν ότι η κοινοβουλευτική και πολιτική ανάδειξη της Χρυσής Αυγής ήταν ένα απλό λάθος κάποιων δυσαρεστημένων ψηφοφόρων που έριξαν την ψήφο τους όπου να ναι και άρα και στη Χρυσή Αυγή, πλανώνται πλάνην οικτρά. Όσοι ψήφισαν αυτό το εγκληματικό μόρφωμα το έκαναν στη βάση συγκεκριμένων προσδοκιών απ’ αυτό , δεν το έκαναν τυχαία και άρα δεν έχουν να διορθώσουν τίποτα. Η ψήφος προς αυτό εκφράζει μια σοβαρή και αντιδραστική αναδιάταξη του πολιτικού συστήματος. Γίνεται μέσα σε συνθήκες που η ακροδεξιά ιδεολογία είναι οργανικό συμπλήρωμα της νεοφιλελεύθερης θέσης και απολαμβάνει για περισσότερο από μια δεκαετία προνομιακότατη προβολή από τα αστικά Μ.Μ.Ε. Θεωρητικοί και πολιτικοί εκφραστές του ναζισμού και του ρατσισμού παρελαύνουν σε καθημερινή βάση από αρκετές εκπομπές , χωρίς κανένα αντίλογο στις απόψεις τους αλλά μάλλον μέσα από μια άκριτη και θετική προβολή των απόψεων τους, που παρουσιάζονται ως φυσικές και αυτονόητες αλήθειες.
Η θεωρία της διόρθωσης της ψήφου προς το ναζιστικό-εγκληματικό μόρφωμα δεν καταλαβαίνει τις σοβαρές πολιτικές διεργασίες που έχουν συντελεστεί στην ελληνική κοινωνία τα χρόνια του Μνημονίου. Η κρίση από οικονομική έχει πλέον μετατραπεί σε πολιτική και λειτούργησε ως ένα πολιτικό εργαστήρι αντιδραστικής αναμόρφωσης του πολιτικού συστήματος , δίνοντας τη δυνατότητα ν’ αναπτυχθούν εργαλεία που θα εξοπλίσουν τον αστισμό απέναντι στην άνοδο της Αριστεράς και σε μια τυχόν αντισυστημική αμφισβήτηση στρατηγικών του επιλογών. Σε συνθήκες βαθιάς και πολύπλευρης κρίσης του συστήματος , είναι αναγκαίο να υπάρχουν ακραία πολιτικά μορφώματα συστημικής βίας που θα τρομοκρατήσουν τους καταπιεσμένους και θα τσακίσουν αντιστάσεις. Ήδη τα καθάρματα έχουν αναλάβει δράση σ’ αυτή την κατεύθυνση. Κι αυτό όχι μόνο δεν ενοχλεί το σύστημα αλλά σήμερα είναι επιδιωκόμενο. Απέναντι στη βία της ναζιστικής συμμορίας δεν μπορούμε να μείνουμε με σταυρωμένα ούτε απλά στην ηθική και πολιτική καταγγελία της όσο κι αν το δεύτερο είναι απαραίτητο. Χρειάζεται η οργάνωση άμυνας για να καταλάβουν οι φασίστες ότι οι θρασύδειλες επιθέσεις τους δεν θα είναι δρόμος στρωμένος με ροδοπέταλα ούτε απλός περίπατος γι αυτούς.
«Ο ΑΝΤΙΕΥΡΩΠΑΪΣΤΗΣ»
Δημοσίευση σχολίου