Απάντηση στις φυλλάδες

Οι ύαινες και οι γύπες, καταλαβαίνω απολύτως, γιατί ανησυχούν για την «υγεία» των άλλων. Σας κατανοώ. Αυτοί που σας πληρώνουν, έχουν συμφέρον να χρεοκοπούν οι χώρες. Είναι, αν θα μπορούσα να κάνω μια σύγκριση, οι σύγχρονοι Σάυλωκ, από τον έμπορο της Βενετίας, του Ουίλιαμ Σαίξπηρ. Το ομόλογο είναι ομόλογο και το μνημόνιο είναι μνημόνιο. Δεν θέλουν να πληρώσουμε. Θέλουν να μην πληρώσουμε, ώστε να μας πάρουν, τα όσα υπέγραψαν δωσίλογοι απατεώνες. Μόνο που αυτά δεν τους ανήκουν. Είναι δικά μας.

Λεφτά έχετε, θέλετε όμως τα υπέροχα νησιά μας, τους φυσικούς μας πόρους, θέλετε σκλάβους. Ένα λαό από σκλάβους. Λυπούμαστε, αλλά έχουμε τις αντιρρήσεις μας, όπως αντιλαμβάνεστε. Θα σας έδινα μεγαλύτερη προσοχή, αν δεν έβλεπα κάποια πράγματα σε σας.

Το πρώτο που παρατηρώ είναι, ότι ονομάζετε «τρομοκράτες» ήρωες, που παλεύουν για ανεξαρτησία σε διάφορες χώρες, όπως το Αφγανιστάν ή το Ιράκ και από την άλλη αναγορεύατε «ήρωες» τις ορδές των εισβολέων, που σκοτώνουν αμάχους, προσβάλουν πτώματα, βιάζουν γυναικόπαιδα, βασανίζουν αιχμαλώτους, λεηλατούν χώρες.

Το άλλο είναι το εξής: «Κύριοι», αν οι πολιτικοί των χωρών σας υπέγραφαν αυτή τη συμφωνία, που υπέγραψαν τα δικά μας κλεφτρόνια, είναι παραπάνω από βέβαιο, ότι ο απλός Αμερικάνος και ο Γερμανός, με τον οποίο δεν έχουμε καμιά διαφορά, θα ζητούσαν την δίκαιη τιμωρία τους. Για πολύ λιγότερα άλλωστε, πήγαν φυλακή κάποιοι. Τα δημοσιεύματα σας είναι σίγουρο τότε, ότι δεν θα είχαν αυτό τον απαράδεκτο και προκλητικό τόνο.

Κάνατε δυο βασικά λάθη. Το πρώτο δεν είναι λεφτά σας. Όπως το ακούτε. Είναι δικά μας χρήματα. Έχουμε ως χώρα δανειστεί. Οι πολιτικοί μας δανείστηκαν, όχι ο απλός λαός. Και σε αυτούς κατέληξαν τα χρήματα. Στους λογαριασμούς τους. Εμείς δεν πήραμε τίποτα.

Απόδειξη το χαμηλό βιοτικό μας επίπεδο, ακόμα και πριν την κρίση. Δεν είναι παράλογο, να έχουμε ωράριο από τις περισσότερες ώρες εργασίας στον κόσμο, να έχουν πάρει τόσα δάνεια τα λαμόγια της βουλής και η πλειοψηφία του λαού μας να είναι φτωχοί; Αν τα παίρναμε αυτά εμείς, θα ήμασταν ζάπλουτοι. Όλοι μας.  

Πήραν δάνεια γι αυτούς και ζητάνε από εμάς να τα ξοφλήσουμε. Αυτό λέγεται απάτη. Κι είναι άδικο. Δεν το δεχόμαστε. Να τα ζητήσετε από τους τσανακογλείφτες σας. Μας χρεώσατε, ναι εσείς, τα αφεντικά σας, με υπέρογκους τόκους, με τόκους πάνω στους τόκους. Ξέρατε από την αρχή τι συνέβαινε. Και σφυρίζατε αδιάφορα. Για να μας ζητάτε μετά εμάς. Δεν θα πάρετε τίποτα. Όπως δεν πήραμε τίποτα. Σέβομαι το site που με φιλοξενεί, ώστε να μη σας απαντήσω ακριβώς, τι θα πάρετε από εμάς. Έχει σχέση με γεννητικά όργανα, καταλαβαίνετε.

Άλλωστε σας δώσαμε ήδη πολλά, πάρα πολλά. Καλό το κόλπο των κυβερνήσεων σας: Βάζετε τους λαούς να σκοτώνονται και μετά τους πουλάτε όπλα και μεσολάβηση, σε υπέρογκες τιμές. Και για δείξουν την ευγνωμοσύνη τους οι κυβερνώντες των προτεκτοράτων, αναθέτουν στις εταιρείες που χρηματοδοτούν τους πολιτικούς σας έργα στις χώρες τους, τα οποία και δεν γίνονται και στοιχίζουν πανάκριβα. 

Αλήθεια, πόσα πήρε το κράτος μας στο χέρι, και πόσα πλήρωσε ως τώρα σε τόκους, μας λέτε;

Το δεύτερο βασικό λάθος είναι το ύφος σας. Δήθεν μας νουθετείτε, δήθεν μας αγαπάτε. Σας ευχαριστώ. Ο πανικός σας δείχνει, ότι η από τη μια η Αριστερά προηγείται, από την άλλη, τη θεωρείται πολλή επικίνδυνη για τα συμφέροντα των τοκογλύφων. Έξοχα. Πολύ καλά και τα δύο για μας.

Το ύφος σας δείχνει ακόμα και το πόσο λίγο γνωρίζετε τους λαούς. Θέλετε υπηρέτες, θέλετε να βουτήξετε και συμπεριφέρεστε έτσι αλαζονικά; Μας δίνετε εντολές, έστω κι ευγενικά;  

Σας πληροφορώ ότι είμαστε ελεύθεροι. Όλοι οι άνθρωποι. Μας αρέσει η ελευθερία. Πάρα πολύ. Κατά καιρούς, λαοί έδωσαν και δίνουν σκληρές μάχες γι αυτή. Και δυστυχώς για εσάς, προτιμάμε να παραμείνουμε ελεύθεροι. Οπότε δεν δεχόμαστε υποδείξεις. Ειδικά από σας. Αντίθετα θυμώνουμε μαζί σας.

Στις εκλογές ψηφίζουμε για το μέλλον μας, για τα παιδιά μας. Το δικό μας μέλλον, όχι των μέλλον του ΔΝΤ. Επομένως αρχίστε τοκογλύφοι, να κλαίτε από τώρα.  

Κοιτάξτε τους δικούς σας καραγκιόζηδες. Με τους δικούς μας ασχολούμαστε εμείς. Κάτι δανειάκια που μας βούτηξαν οι παππούδες κάποιων, κάποτε σε μια κατοχή, τα θυμόμαστε; Η έχουμε επιλεκτική αμνησία; Φυσικά δεν εμπιστευόμαστε πολιτικούς σαν τον Σαμαρά. Αλλά ούτε και δημοσιογράφους που εξυμνούν τον καπιταλισμό. Ατυχία παιδιά. Η προσπάθεια μετρά πάντως. Χα, χα.