Του Σεϊτ Αλντογκάν
Είναι γεγονός ότι ένας άλλος αέρας πνέει εδώ και χρόνια στους λαούς της Βόρειας Αφρικής και Μέσης Ανατολής. Τα σιδερόφρακτα αυταρχικά καθεστώτα της περιοχής δημιούργησαν λαϊκές αντιστάσεις οι οποίες πάλεψαν για ανθρώπινα δικαιώματα και δημοκρατικά ελευθερίες, με κατάληξη την αλλαγή καθεστώτων σε μια σειρά χώρες. Εστω και επιφανειακά υπήρξε ένας εκδημοκρατισμός καθεστώτων χωρίς όμως να αλλάξει ουσιαστικά την φύση τους.
Η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί σήμερα στην περιοχή δεν έχει καμιά σχέση με την πρότερη κατάσταση. Εδώ να σημειώσουμε ότι ανεξάρτητα από την βούληση των λαών, ο ιμπεριαλισμός προχωρά στην υλοποίηση αναδιαρθρώσεων των καθεστώτων εφαρμόζοντας μια σειρά σχέδια που να ταιριάζουν με την νέα κατάσταση. Υπό αυτό το πρίσμα είναι πολύ σημαντικό αυτά που διαδραματίζονται σήμερα στην Συρία.
Ανέκαθεν η Συρία όπως το Ιράκ, Αφγανιστάν. Λίβανος, Ιράκ ήταν στο στόχαστρο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.
Από πέρσι σύμφωνα με όλα τα έγκυρα δημοσιεύματα, η Αμερική είχε διάφορα σχέδια να δημιουργήσει προβλήματα στην Συρία και με το πέσιμο του καθεστώς του Ασαντ να διαμορφωθεί μια νέα κατάσταση υπέρ της ισχυροποίησης του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στην περιοχή. Μια αλλαγή του καθεστώτος στην Συρία θα αποτελούσε πλήγμα για το Ιραν, χτύπημα στην Χεσμολάχ ενώ παράλληλα θα δυνάμωνε το αμερικανοκίνητο καθεστώς του Ιράκ.
Μια τέτοια εξέλιξη όμως θα αποτελούσε αρνητική εξέλιξη για τα συμφέροντα του Ρωσοκινέζικου άξονα στην περιοχή, ο οποίος έχει ισχυρά συμφέροντα σ' αυτό τον χώρο, γ’ αυτό αυτές οι χώρες έχουν πάρει ξεκάθαρη θέση υπέρ του καθεστώτος του Ασαντ, δείχνοντας ότι δεν έχουν καμιά διάθεση να παραμείνουν αμέτοχοι θεατές στις εξελίξεις.
Αυτός είναι ο λόγος που βρίσκεται στην περιοχή ο ρώσικος στόλος και η τελευταία ανακοίνωση του υπουργού εσωτερικών της Ρωσίας, Σεργκέι Λαβρόφ, ήταν αρκετά κατηγορηματική ενάντια στην Δύση δηλώνοντας, ότι η χώρα του θα τηρήσει τις δεσμεύσεις και συμφωνίες της με το καθεστώς Ασαντ. Εδώ να προσθέσουμε ότι σύμφωνα με πολιτικούς παρατηρητές η κατάρριψη του τούρκικου μαχητικού αεροσκάφους από την Συρία ήταν ένα μήνυμα της Μόσχας προς την Αμερική ότι δεν πρόκειται να παρακολουθεί αμέτοχη της εξελίξεις που διαμορφώνονται.
Και επανερχόμαστε στα όσα διαδραματίζονται στην Συρία. Οι πρώτες διαδηλώσεις ενάντια του Ασάντ ενθουσίασαν την Ουάσιγκτον, τις υπέθαλψε τις πρόβαλε, και παράλληλα προχώρησε σε μια πιο ενεργή μεθόδευση δημιουργώντας τον σύνδεσμο «Φίλοι της Συρίας». Πρόκειται για κράτη δορυφόρους του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού που θέλουν να στείλουν ένα μήνυμα και να πιέσουν τον Ασάντ ότι πρέπει να υπακούσει στα κελεύσματα των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων παρουσιάζοντας του σαν μονόδρομο την αποδοχή των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών στην Συρία αλλά και στην ευρύτερη περιοχή.
Είναι χαρακτηριστικό οι αποφάσεις που πήραν σε συνάντησή τους στην Κωνσταντινούπολη, πριν μερικούς μήνες, οι «Φίλοι της Συρίας». Εξέτασαν τρόπους για την δημιουργία μισθοφορικού αντικαθεστωτικού στρατού στην Συρία και αναζήτησαν τρόπους για τον εξοπλισμό του με σύγχρονα όπλα. Σαουδική Αραβία και Κατάρ είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο σ αυτή την επιδίωξη.
Τις τελευταίες μέρες στον διεθνή τύπο συνεχώς τονίζεται ότι η αντιπολίτευση απειλεί κατευθείαν την Δαμασκό και ότι ο Ασαντ θα εκφέρει το κύκνειο άσμα του στην εξουσία, σύντομα. Μένει να δούμε αν θα επαληθευτούν αυτές οι εκτιμήσεις, που προπαγανδίζουν τα αστικά δυτικά ΜΜΕ.
Ας ρίζουμε μια ματιά στον πολιτικό χάρτη της Συρίας.
Αρχικά, πρέπει να τονίσουμε ότι στην Συρία υπάρχουν πάρα πολλές μειονότητες όπως Κούρδοι, Σιίτες, Σουνίτες, Ντουρζοί, Σουριανοί, Αρμένιοι κλπ. Το καθεστώς βρίσκεται στα χέρια των Σιιτών οι οποίοι είναι μειονότητα σε σχέση με τους Σουνίτες. Η αντιπολίτευση στο καθεστώς είναι κατακερματισμένη με κύριο πυρήνα τους ισλαμιστές και φιλελεύθερους και απαρτίζουν το Εθνικό Συμβούλιο Συρίας. Το στρατιωτικό τους τμήμα είναι ο «Ελεύθερος Συριακός Στρατός».
Η άλλη δύναμη της αντιπολίτευσης είναι το Συμβούλιο Εθνικού Συντονισμού. Αποτελείται από τις άλλες μειονότητες οι οποίες ναι μεν θέλουν εκδημοκρατισμό στην χώρα και αλλαγή του καθεστώτος αλλά παίρνουν και στάση ενάντια στις ξένες επεμβάσεις και αναμείξεις στα εσωτερικά της χώρας.
Άλλη μια δύναμη της αντιπολίτευσης είναι το «Κίνημα της Δημοκρατικής Αλλαγής» και αποτελείται κύρια από Κούρδους, μια μερίδα Σουνιτών, Ντουρζούς και Αρμένιους. Είναι μετριοπαθείς, και διεκδικούν δημοκρατικές αλλαγές στην χώρα, αναγνώριση δικαιωμάτων για τις μειοψηφίες και αντιτίθενται κάθετα σε οποιασδήποτε μορφής εξωτερική επέμβαση.
Ουσιαστικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι το κύριο πρόβλημα του Ασαντ προέρχεται από σκληροπυρηνικούς Σουνίτες οι οποίοι κατευθύνονται ξεκάθαρα από τις δυτικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.
Παρά τον καταιγισμό των δημοσιευμάτων από τα διεθνή αστικά ΜΜΕ που παρουσιάζουν σαν ζήτημα χρόνου την αποχώρηση του Ασαντ από την εξουσία δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε ότι το καθεστώς εξακολουθεί να έχει ισχυρά ερείσματα στον Συριακό λαό και χωρίς εξωτερική επέμβαση, με την μορφή πολεμικής εμπλοκής δεν θεωρείται δεδομένο ότι μπορεί να ανατραπεί.
Εξάλλου ο Ασάντ έχει ακόμα μπροστά του πολλές ευκαιρίες κάνοντας μερικές υποχωρήσεις και ελιγμούς να συσπειρώσει δίπλα τους –ή έστω να εξασφαλίσει την ανοχή τους- δυνάμεις που παρουσιάζονται αντιπολιτευόμενες. Κάτι που σε ένα βαθμό το έχει κάνει. Παράδειγμα, οι Κούρδοι της Συρίας δεν είχαν ταυτότητα και δεν αναγνωριζόταν ως πολίτες της Συρίας. Ο Ασάντ, αναγνώρισε αυτό το δικαίωμα και τώρα έχει επαφές και με άλλες μειονότητες, για την επίλυση επιμέρους προβλημάτων τους.
.
Αυτή είναι η κατάσταση σήμερα στην Συρία και προς το παρόν η εξωτερική επέμβαση των αμερικάνων ιμπεριαλιστών περιορίζεται στο να χρηματοδοτεί και να εξοπλίζει τον «Ελεύθερο Συριακό Στρατό». Αλλωστε μια στρατιωτική εξωτερική επέμβαση των αμερικάνων ιμπεριαλιστών θα μπορούσε να δημιουργήσει πολλαπλές αντιδράσεις από Ρωσία και Κίνα, Ιράν, με απροσδιόριστες συνέπειες.
Ο ρόλος της Τουρκίας στην περιοχή.
Τον πιο βρόμικο ρόλο σε όλη αυτή την κατάσταση έχει αναλάβει το καθεστώς της Αγκυρας. Το Τούρκικο κεφάλαιο επιδιώκει επεκτατισμό στην περιοχή και η τούρκικη κυβέρνηση αναζητεί ενεργό ρόλο στα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Εκεί οφείλεται και η μεταστροφή κατά 180 μοίρες της τούρκικης πολιτικής.
Μέχρι πριν ένα χρόνο ο Ερντοντάν αποκαλούσε «αδελφό» τον Ασαντ. Σήμερα όμως ισχυρίζεται ότι ένα καθεστώς που βιαιοπραγεί στους πολίτες του και πρέπει να αλλάξει. Απύθμενη υποκρισία. Στην Τουρκία τα τελευταία χρόνια οι δολοφονημένοι από το Κουρδικό έθνος είναι 70.000.
Το πρόβλημα της Συρίας αφορά όλους τους λαούς και της μειονότητες που κατοικούν στην Συρία και είναι αποκλειστικά δικό τους θέμα να αντιμετωπίσουν το δικτατορικό καθεστώς του Ασαντ.
Είναι απαράδεκτη επίσης, η στάση της τούρκικης κυβέρνησης που προσφέρει το έδαφος της χώρας για να γίνει βάση του «Ελεύθερου Συριακού Στρατού» και όλες οι πληροφορίες αναφέρουν ότι το τούρκικο έδαφος αποτελεί κόμβο για να εξοπλίζονται οι αντικαθεστωτικοί αντάρτες από την Σαουδική Αραβία και το Κατάρ. Δηλαδή το καθεστώς της Αγκυρας, ακόμα μια φορά έχει δεθεί στο άρμα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Και τρανταχτή απόδειξη σ’ αυτό είναι ότι πρόσφατα από το υπουργικό συμβούλιο της Τουρκίας ανακοινώθηκε ότι ο Ερντογκάν θα επισκεφτεί την Ρωσία για να πιέσει την Μόσχα να επιβάλει κυρώσεις σε βάρος της Συρίας, παίζοντας το πειθήνιο όργανο της Ουάσιγκτον.
* Σεϊτ Αλντογκάν. Ανταποκριτής στην Ελλάδα της ημερήσιας Τούρκικης εφημερίδα Εβρενσέλ
Η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί σήμερα στην περιοχή δεν έχει καμιά σχέση με την πρότερη κατάσταση. Εδώ να σημειώσουμε ότι ανεξάρτητα από την βούληση των λαών, ο ιμπεριαλισμός προχωρά στην υλοποίηση αναδιαρθρώσεων των καθεστώτων εφαρμόζοντας μια σειρά σχέδια που να ταιριάζουν με την νέα κατάσταση. Υπό αυτό το πρίσμα είναι πολύ σημαντικό αυτά που διαδραματίζονται σήμερα στην Συρία.
Ανέκαθεν η Συρία όπως το Ιράκ, Αφγανιστάν. Λίβανος, Ιράκ ήταν στο στόχαστρο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.
Από πέρσι σύμφωνα με όλα τα έγκυρα δημοσιεύματα, η Αμερική είχε διάφορα σχέδια να δημιουργήσει προβλήματα στην Συρία και με το πέσιμο του καθεστώς του Ασαντ να διαμορφωθεί μια νέα κατάσταση υπέρ της ισχυροποίησης του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στην περιοχή. Μια αλλαγή του καθεστώτος στην Συρία θα αποτελούσε πλήγμα για το Ιραν, χτύπημα στην Χεσμολάχ ενώ παράλληλα θα δυνάμωνε το αμερικανοκίνητο καθεστώς του Ιράκ.
Μια τέτοια εξέλιξη όμως θα αποτελούσε αρνητική εξέλιξη για τα συμφέροντα του Ρωσοκινέζικου άξονα στην περιοχή, ο οποίος έχει ισχυρά συμφέροντα σ' αυτό τον χώρο, γ’ αυτό αυτές οι χώρες έχουν πάρει ξεκάθαρη θέση υπέρ του καθεστώτος του Ασαντ, δείχνοντας ότι δεν έχουν καμιά διάθεση να παραμείνουν αμέτοχοι θεατές στις εξελίξεις.
Αυτός είναι ο λόγος που βρίσκεται στην περιοχή ο ρώσικος στόλος και η τελευταία ανακοίνωση του υπουργού εσωτερικών της Ρωσίας, Σεργκέι Λαβρόφ, ήταν αρκετά κατηγορηματική ενάντια στην Δύση δηλώνοντας, ότι η χώρα του θα τηρήσει τις δεσμεύσεις και συμφωνίες της με το καθεστώς Ασαντ. Εδώ να προσθέσουμε ότι σύμφωνα με πολιτικούς παρατηρητές η κατάρριψη του τούρκικου μαχητικού αεροσκάφους από την Συρία ήταν ένα μήνυμα της Μόσχας προς την Αμερική ότι δεν πρόκειται να παρακολουθεί αμέτοχη της εξελίξεις που διαμορφώνονται.
Και επανερχόμαστε στα όσα διαδραματίζονται στην Συρία. Οι πρώτες διαδηλώσεις ενάντια του Ασάντ ενθουσίασαν την Ουάσιγκτον, τις υπέθαλψε τις πρόβαλε, και παράλληλα προχώρησε σε μια πιο ενεργή μεθόδευση δημιουργώντας τον σύνδεσμο «Φίλοι της Συρίας». Πρόκειται για κράτη δορυφόρους του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού που θέλουν να στείλουν ένα μήνυμα και να πιέσουν τον Ασάντ ότι πρέπει να υπακούσει στα κελεύσματα των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων παρουσιάζοντας του σαν μονόδρομο την αποδοχή των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών στην Συρία αλλά και στην ευρύτερη περιοχή.
Τις τελευταίες μέρες στον διεθνή τύπο συνεχώς τονίζεται ότι η αντιπολίτευση απειλεί κατευθείαν την Δαμασκό και ότι ο Ασαντ θα εκφέρει το κύκνειο άσμα του στην εξουσία, σύντομα. Μένει να δούμε αν θα επαληθευτούν αυτές οι εκτιμήσεις, που προπαγανδίζουν τα αστικά δυτικά ΜΜΕ.
Ας ρίζουμε μια ματιά στον πολιτικό χάρτη της Συρίας.
Αρχικά, πρέπει να τονίσουμε ότι στην Συρία υπάρχουν πάρα πολλές μειονότητες όπως Κούρδοι, Σιίτες, Σουνίτες, Ντουρζοί, Σουριανοί, Αρμένιοι κλπ. Το καθεστώς βρίσκεται στα χέρια των Σιιτών οι οποίοι είναι μειονότητα σε σχέση με τους Σουνίτες. Η αντιπολίτευση στο καθεστώς είναι κατακερματισμένη με κύριο πυρήνα τους ισλαμιστές και φιλελεύθερους και απαρτίζουν το Εθνικό Συμβούλιο Συρίας. Το στρατιωτικό τους τμήμα είναι ο «Ελεύθερος Συριακός Στρατός».
Η άλλη δύναμη της αντιπολίτευσης είναι το Συμβούλιο Εθνικού Συντονισμού. Αποτελείται από τις άλλες μειονότητες οι οποίες ναι μεν θέλουν εκδημοκρατισμό στην χώρα και αλλαγή του καθεστώτος αλλά παίρνουν και στάση ενάντια στις ξένες επεμβάσεις και αναμείξεις στα εσωτερικά της χώρας.
Άλλη μια δύναμη της αντιπολίτευσης είναι το «Κίνημα της Δημοκρατικής Αλλαγής» και αποτελείται κύρια από Κούρδους, μια μερίδα Σουνιτών, Ντουρζούς και Αρμένιους. Είναι μετριοπαθείς, και διεκδικούν δημοκρατικές αλλαγές στην χώρα, αναγνώριση δικαιωμάτων για τις μειοψηφίες και αντιτίθενται κάθετα σε οποιασδήποτε μορφής εξωτερική επέμβαση.
Ουσιαστικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι το κύριο πρόβλημα του Ασαντ προέρχεται από σκληροπυρηνικούς Σουνίτες οι οποίοι κατευθύνονται ξεκάθαρα από τις δυτικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.
Παρά τον καταιγισμό των δημοσιευμάτων από τα διεθνή αστικά ΜΜΕ που παρουσιάζουν σαν ζήτημα χρόνου την αποχώρηση του Ασαντ από την εξουσία δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε ότι το καθεστώς εξακολουθεί να έχει ισχυρά ερείσματα στον Συριακό λαό και χωρίς εξωτερική επέμβαση, με την μορφή πολεμικής εμπλοκής δεν θεωρείται δεδομένο ότι μπορεί να ανατραπεί.
Εξάλλου ο Ασάντ έχει ακόμα μπροστά του πολλές ευκαιρίες κάνοντας μερικές υποχωρήσεις και ελιγμούς να συσπειρώσει δίπλα τους –ή έστω να εξασφαλίσει την ανοχή τους- δυνάμεις που παρουσιάζονται αντιπολιτευόμενες. Κάτι που σε ένα βαθμό το έχει κάνει. Παράδειγμα, οι Κούρδοι της Συρίας δεν είχαν ταυτότητα και δεν αναγνωριζόταν ως πολίτες της Συρίας. Ο Ασάντ, αναγνώρισε αυτό το δικαίωμα και τώρα έχει επαφές και με άλλες μειονότητες, για την επίλυση επιμέρους προβλημάτων τους.
.
Αυτή είναι η κατάσταση σήμερα στην Συρία και προς το παρόν η εξωτερική επέμβαση των αμερικάνων ιμπεριαλιστών περιορίζεται στο να χρηματοδοτεί και να εξοπλίζει τον «Ελεύθερο Συριακό Στρατό». Αλλωστε μια στρατιωτική εξωτερική επέμβαση των αμερικάνων ιμπεριαλιστών θα μπορούσε να δημιουργήσει πολλαπλές αντιδράσεις από Ρωσία και Κίνα, Ιράν, με απροσδιόριστες συνέπειες.
Ο ρόλος της Τουρκίας στην περιοχή.
Τον πιο βρόμικο ρόλο σε όλη αυτή την κατάσταση έχει αναλάβει το καθεστώς της Αγκυρας. Το Τούρκικο κεφάλαιο επιδιώκει επεκτατισμό στην περιοχή και η τούρκικη κυβέρνηση αναζητεί ενεργό ρόλο στα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Εκεί οφείλεται και η μεταστροφή κατά 180 μοίρες της τούρκικης πολιτικής.
Μέχρι πριν ένα χρόνο ο Ερντοντάν αποκαλούσε «αδελφό» τον Ασαντ. Σήμερα όμως ισχυρίζεται ότι ένα καθεστώς που βιαιοπραγεί στους πολίτες του και πρέπει να αλλάξει. Απύθμενη υποκρισία. Στην Τουρκία τα τελευταία χρόνια οι δολοφονημένοι από το Κουρδικό έθνος είναι 70.000.
Το πρόβλημα της Συρίας αφορά όλους τους λαούς και της μειονότητες που κατοικούν στην Συρία και είναι αποκλειστικά δικό τους θέμα να αντιμετωπίσουν το δικτατορικό καθεστώς του Ασαντ.
Είναι απαράδεκτη επίσης, η στάση της τούρκικης κυβέρνησης που προσφέρει το έδαφος της χώρας για να γίνει βάση του «Ελεύθερου Συριακού Στρατού» και όλες οι πληροφορίες αναφέρουν ότι το τούρκικο έδαφος αποτελεί κόμβο για να εξοπλίζονται οι αντικαθεστωτικοί αντάρτες από την Σαουδική Αραβία και το Κατάρ. Δηλαδή το καθεστώς της Αγκυρας, ακόμα μια φορά έχει δεθεί στο άρμα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Και τρανταχτή απόδειξη σ’ αυτό είναι ότι πρόσφατα από το υπουργικό συμβούλιο της Τουρκίας ανακοινώθηκε ότι ο Ερντογκάν θα επισκεφτεί την Ρωσία για να πιέσει την Μόσχα να επιβάλει κυρώσεις σε βάρος της Συρίας, παίζοντας το πειθήνιο όργανο της Ουάσιγκτον.
* Σεϊτ Αλντογκάν. Ανταποκριτής στην Ελλάδα της ημερήσιας Τούρκικης εφημερίδα Εβρενσέλ
Δημοσίευση σχολίου