Γράμμα στον Τάσσιο Θήτα

 Από μικρό παιδί αγχωνόμουν με κάθε υποχρέωση που είχε να κάνει με γραπτό κείμενο. Δεν το είχα βρε παιδί μου ούτε με την έκθεση ούτε με την παράδοση εργασιών ούτε με την αρχειοθέτηση και γενικά με τίποτα σχετικό με το γραπτό λόγο. Γι αυτό και μάλλον μεγαλώνοντας  έμαθα να θαυμάζω αυτούς  που καταπιάνονταν με αυτό το «σπορ» και γρήγορα συνειδητοποίησα τι δώρα μου προσέφεραν τα ανοιχτά παράθυρα  της σκέψης των μεγάλων συγγραφέων του κόσμου. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια τα κείμενα τωνblogger μου πρόσφεραν ένα καινούριο χόμπι. Αφού τους ανακαλύψω  να τους διαβάζω με ενδιαφέρον συγχωρώντας τυχόν αδυναμίες, λατρεύοντας  την αλήθεια και τη φλόγα τους, σχεδόν να τους ψυχογραφώ και κάποιους  από αυτούς να τους καθιστώ φανταστικούς φίλους μου.  Συζητάω μαζί τους σα να είναι παρόντες και περιμένω την επομένη δημοσίευση. Ένα από τα αγαπημένα μου blogg και φανταστικός μου φίλος είναι το «Παρανουαρικό» και ο Τάσsiος Θήτα ή κατά κόσμον  πλέον Τάσος Θεοφίλου

Ναι. Πρόκειται για το ληστή, για τον δολοφόνο της Πάρου. Τον «τρομοκράτη του κόσμοι». Του κόσμου σας. Τον γνώρισα πρώτη φορά κατά πρόσωπο από τις φωτογραφίες της σύλληψης και προσαγωγής του. Με πόση ευκολία έπεσαν επάνω του τα σκυλιά της δημοσιογραφίας για να τον κατασπαράξουν και να τον διαπομπεύσουν. Με πόση ευκολία τον έσερναν οι μασκοφόροι στις αίθουσες των εισαγγελέων και των δικαστηρίων τους. Το «φίλο μου». Το πρόσωπο του οποίου τώρα το έβλεπα και δεν διέψευδε σε τίποτα την εικόνα που είχα ήδη σχηματίσει με τη φαντασία μου γι αυτόν. Ευγένεια, ειλικρίνεια, εσωτερική ομορφιά πρόδιδαν τα εξωτερικά χαρακτηριστικά του όπως και τα κείμενα του. Μπήκα σε μια βασανιστική αναμονή των εξελίξεων της υπόθεσης του και άρχισα να ανιχνεύω τις μεθόδους τους , να αναλύω τις τακτικές και τα ψέματά τους. Περίμενα την αντίδρασή του. Και να η ομολογία του : «Έχω πάει να πληρωθώ στο καφέ που δούλευα. Σε εκείνο που κόβει αποδείξεις και για το τρίτο ποτό αλλά δεν κολλάει ένσημα επειδή δεν βγαίνει. Πηγαίνω κατά τις εννιά το πρωί. Δεν υπάρχει ψυχή. Ούτε πελάτης, ούτε εργαζόμενος. Περιμένω. Ακούω από το γραφειάκι μέσα την φωνή του αφεντικού να μιλάει στο τηλέφωνο. Βλέπω δίπλα στην ταμειακή μηχανή έναν φάκελο με έναν πάκο λεφτά. Είναι το χθεσινοβραδυνό ταμείο. Τα υπολογίζω στο χιλιάρικο. Σκέφτομαι ότι είναι μόνο μία κίνηση. Δεν είναι τίποτα. Μόνο μία κίνηση. Θα με απαλλάξει από μισθωτή σκλαβιά τουλάχιστον για έναν μήνα. Δεν με έχει δει κανείς. Θα τα πάρω και θα περάσω το μεσημέρι να πληρωθώ κανονικά. Όταν θα μου έχει περάσει η ταραχή. Σαν να μην τρέχει τίποτα. Δεν με έχει δει κανείς. Είναι μόνο μια κίνηση. Την κάνω. Ήταν πράγματι μόνο μια απόφαση. Και μόνο μια κίνηση».

Ουπς!  Μα αυτό κάπου το έχω ξαναδεί. Κάτι μου θυμίζει… Μα δεν είναι παρά ένα απόσπασμα από ένα διήγημα του. Εξοργίστηκα. Ποιούς κοροϊδεύουν, αναρωτήθηκα. Πόσο εύκολα  κοροϊδεύονται αναρωτήθηκα. Και συνέχισα να περιμένω τις εξελίξεις. Δεν ούρλιαξε για  την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του και μόνο την τελευταία στιγμή  επέλεξε δικηγόρο Το επέλεξε  είναι  μια ακόμη σημαντική λεπτομέρεια όσον αφορά την ποιότητα του χαρακτήρα του.  Δε θυμάμαι  τον εαυτό μου  να συμπάσχει  τόσο έντονα με κάποιον που ούτε καν έχει γνωρίσει. Έβαλα τον εαυτό μου στη θέση του, προσπάθησα να καταλάβω πως νιώθει που από τη μια στιγμή στην άλλη στερήθηκε τόσο βίαια την ελευθερία του. Σκέφτηκα την  οικογένεια του, τους φίλους του, την κοπέλα του, αυτούς που αγαπά και τον  αγαπούν, αυτούς που τον ξέρουν καλά. Με σκέφτηκα στο κελί του. Με σκέφτηκα να συναναστρέφομαι τους δεσμώτες που τον κρατούν αιχμάλωτο. Με σκέφτηκα να τον πλησιάζω σαν αέρας και να του ψιθυρίζω κουράγιο. Αυτό κάνω τώρα με αυτό το κείμενο. Κουράγιο φίλε μου Τάσσιο.

Και να σιγά σιγά που ξετυλίγεται το κουβάρι και η βρώμα, η συκοφαντία και το ψεύδος αποκαλύπτονται πίσω από τις εύκολες πληροφορίες που διοχετεύονται από τον τηλεοπτικό βόθρο τους. Ας πιάσουμε λοιπόν την ιστορία τους από την αρχή σα σκεπτόμενοι άνθρωποι που είμαστε…

-        Ας ξεκινήσουμε από το βίντεο της ληστείας στην τράπεζα. Ποιος είναι ο Τάσος; Ακόμη δε μας έχουν πει…

-        Φυλάκιση 15 μηνών με αναστολή για αντίσταση κατά της αρχής. Πως αντιστέκεται κατά της αρχής κάποιος  που σε δέκατα του δευτερολέπτου είναι δεμένος χειροπόδαρα;

-        Η ταυτότητα του έγινε γνωστή στις αστυνομικές αρχές ύστερα από δύο ανώνυμα τηλεφωνήματα. Σοβαρά; Έχω κι εγώ κάνα δύο μαλάκες  γείτονες που θέλω να τους καταγγείλω «ανώνυμα»  για τρομοκράτες…

-        Οι αστυνομικοί που τον συνέλαβαν δεν προσήλθαν στο δικαστήριο καθώς όλοι βρίσκονταν σε έκτακτη υπηρεσία εκτός Αθηνών… Δειλοί…

-        Σύμφωνα με τις δηλώσεις του δικηγόρου του Σπύρου Φυτράκη υπάρχουν κενά στη διαδικασία λήψης DNA, αποτυπωμάτων κλπ. Σιγά και μήπως δεν υπήρχαν…

-        Ο Τάσος Θεοφίλου αρνείται ακόμη και σήμερα  κάθε  ανάμειξή του στη ληστεία της Πάρου.

Ας μην ξεχνάμε λοιπόν ότι «ζούμε την εποχή  που όποιος δουλεύει είναι ηλίθιος, όποιος διαμαρτύρεται νεκρός. Στην καθημερινή σφαγή οι ανόητοι ανασηκώνουν τους ώμους: ‘’Κάτι θα έχουν κάνει. Δεν μπορεί’’. Ή σφυρίζουν κοιτάζοντας αλλού: ‘’Μην ανακατεύεσαι’’». 

Από την πρώτη στιγμή που έμαθα για τη σύλληψη σου, η ψυχή μου τάχθηκε με το μέρος σου. Σου στέλνω μια αδελφική αγκαλιά φίλε μου. Αντί να ουρλιάξω ότι οι κακοί συλλαμβάνουν τους καλούς και τους παρουσιάζουν ως κακούς, σου γράφω με δυσκολία αυτές τις γραμμές…

Ας μην ξεχνάμε ότι «Όσο πιο μεταφυσικές είναι οι αξίες που επικαλείται μια ιδεολογία, τόσο πιο αδίστακτοι είναι συνήθως οι υπερασπιστές της. Παρουσιάζουν σαν παράδοση τον τρομοκρατικό εκσυγχρονισμό της χώρας με τα μέσα του φασισμού και ονομάζουν νόμο και τάξη την καταστροφή όλων των καθιερωμένων κανόνων και αντιλήψεων περί δικαίου».

Να δείτε που στο τέλος  οι κατάστασης εκτός από αφυπνισμένους εξεγερμένους ανθρώπους θα μας καταστήσουν και συγγραφείς έστω και κακούς…

Θα συνεχίσω να περιμένω με αγωνία την επόμενη δημοσίευση στο blogg σου όταν ο χρόνος ανάμεσα στο προτελευταίο και τελευταίο διήγημα σου  θα είναι η εμπειρία που θα σε έχει αναγάγει σε έναν σπουδαίο καταραμένο συγγραφέα. Ζωντανός όσο ποτέ δεν θα καταλάβουν οι προσωρινοί σου τύραννοι…

Τελειώνοντας αυτό το γράμμα ομολογώ : όπλισα την Όντρευ Χάμπορν, πότισα το μούσι της  Σιμόν Σινιορέ, παρέδωσα το δύσκολο πόστο της αντιπληροφόρησης στη Λορίν Μπακόλ. Κάτω από το βάρος τέτοιων τρομερών αδικημάτων, εύκολα μπορώ να καταστώ ο επόμενος συλληφθείς  στην επόμενη ληστεία σας…. Τους θερμούς χαιρετισμούς μου σε όλους τους πολιτικούς κρατούμενους σανά τον κόσμο.

Κ. Π.

ΥΓ 1 :  Στο παραπάνω γράμμα εμπεριέχεται ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Εδουάρδο Γκαλεάνο «Μνήμη της φωτιάς ΙΙΙ.  Ο ΑΙΩΝΑΣ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ».

Σας παρακαλώ διαβάστε το όλοι!!!

ΥΓ 2: Δείτε στον παρακάτω σύνδεσμο ένα τραγούδι του Τζόνυ κας. Μαζί με τους στίχους του στα αγγλικά…

http://www.youtube.com/watch?v=wA00_TJHMEU&feature=youtu.be

Johnny Cash - The Mercy Seat (HQ)

It all began when they took me from my home

And put me on Death Row,

A crime for which I am totally innocent, you know.

I began to warm and chill

To objects and their fields,

A ragged cup, a twisted mop

The face of Jesus in my soup

Those sinister dinner deals

The meal trolley's wicked wheels

A hooked bone rising from my food

And all things either good or ungood.

And the mercy seat is waiting

And I think my head is burning

And in a way I'm yearning

To be done with all this weighing of the truth.

An eye for an eye and a tooth for a tooth

And anyway I told the truth

And I'm not afraid to die.

I hear stories from the chamber

Christ was born into a manger

And like some ragged stranger

He died upon the cross

Might I say it seems so fitting in its way

He was a carpenter by trade

Or at least that's what I'm told

My kill hand's tatooed E.V.I.L.

Across it's brother's fist

That filthy five!

They did nothing to challenge or resist.

In Heaven His throne is made of gold

The ark of his Testament is stowed

A throne from which I'm told

All history does unfold.

It's made of wood and wire

And my body is on fire

And God is never far away.

Into the mercy seat I climb

My head is shaved, my head is wired

And like a moth that tries

To enter the bright eye

I go shuffling out of life

Just to hide in death awhile

And anyway I never lied.

And the mercy seat is waiting

And I think my head is burning

And in a way I'm yearning

To be done with all this weighing of the truth.

An eye for an eye

And a tooth for a tooth

And anyway I told the truth

And I'm not afraid to die.

And the mercy seat is burning

And I think my head is glowing

And in a way I'm hoping

To be done with all this twisting of the truth.

An eye for an eye and a tooth for a tooth

And anyway there was no proof

And I'm not afraid to die.

And the mercy seat is glowing

And I think my head is smoking

And in a way I'm hoping

To be done with all these looks of disbelief.

A life for a life and a truth for a truth

And I've got nothing left to lose

And I'm not afraid to die.

And the mercy seat is smoking

And I think my head is melting

And in a way that's helping

To be done with all this twisting of the truth.

An eye for an eye and a tooth for a tooth

And anyway I told the truth

But I'm afraid I told a lie.