Να μην επιτρέψουμε την βαρβαρότητα, ούτε στην Χαλκιδική ούτε πουθενά

Στις Σκουριές της Χαλκιδικής δίνεται αυτή την περίοδο ένας αγώνας ενάντια στην επέλαση των χρυσοθήρων της «Ελληνικός Χρυσός» και την καταστροφική για το φυσικό περιβάλλον και την τοπική οικονομία εξόρυξη χρυσού.

Σήμερα υπήρξαν συγκρούσεις μεταξύ κατοίκων που διαμαρτύρονται γ’ αυτό το έγκλημα που πάει να γίνει στην περιοχή τους και δυνάμεων καταστολής. Τα ΜΑΤ έκαναν εκτεταμένη χρήση δακρυγόνων και χημικών από τα οποία μάλιστα προκλήθηκε και πυρκαγιά και παρακείμενο δάσος.

Ένα κείμενο της εφημερίδας «Δράση» μας δίνει να καταλάβουμε τι ακριβώς συμβαίνει στην περιοχή:

Οι επιπτώσεις της εξόρυξης του χρυσού για το φυσικό περιβάλλον, επομένως και για τις τοπικές καλλιέργειες, αλλά και για τον ίδιο τον υδροφόρο ορίζοντα, θα είναι απλά μη αναστρέψιμες. Εν μέσω κρίσης, με την τρομοκρατία της κατάρρευσης να πλανιέται συνεχώς πάνω από τα κεφάλια μας, ζητάνε από την τοπική κοινωνία, αλλά και από όλους μας, να επιτρέψει τη λεηλασία του τόπου της. Ζητάνε, στην ουσία, να αφαιρεθεί κάθε δυνατότητα από τους κατοίκους να ζουν από αυτά που οι ίδιοι μπορούν να παράγουν.

Είχαμε συνηθίσει, στο όνομα της ανάπτυξης, να ακούμε για εταιρίες κολοσσούς που θα επενδύσουν τεράστια ποσά για να αποκομίσουν υπερκέρδη. Αυτή τη φορά η "ανάπτυξη" δεν έρχεται καν με "εργοστάσια ενέργειας", εμπορικά κέντρα και χώρους ψυχαγωγίας, που ντύνονταν με τον μανδύα κάποιας ''κοινωνικής ωφέλειας''. Τώρα έχουμε μια "ποιοτική" αναβάθμιση της εκμετάλλευσης, αφού μετά το πέρας των εργασιών για την εξόρυξη, δεν θα απομείνει τίποτα, παρά μόνο νεκρή γη.

Καθώς η κατάσταση χειροτερεύει για τους περισσότερους και τις περισσότερες από εμάς, αυτού του τύπου τα διλήμματα θα τίθενται όλο και πιο έντονα. Περιστολή των δικαιωμάτων μας και ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας σε εταιρίες-αρπακτικά ή ανεργία. Σε αυτή την κατάσταση τρομοκρατίας όμως, δεν υπάρχει χώρος για διχασμούς. Μπορούμε τώρα και χρειάζεται να σκεφτούμε την εργασία μας και την παραγωγή σε σύνδεση με την κοινωνία και τις ανάγκες της.

Το συμφέρον όλων μας είναι να μην επιτρέψουμε την επέλαση της βαρβαρότητας ούτε στην Χαλκιδική ούτε πουθενά. Να δούμε το περιβάλλον που μας περιβάλλει ως πηγή ζωής και αυτάρκειας.
_______________________-

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝΕ ΠΑΤΡΙΔΑ

Από την πρώτη στιγμή αλλά και μέχρι την τελευταία που θα βρισκόμαστε σε αυτόν τον αγώνα, στεκόμαστε όχι μόνο απέναντι στην καταστροφή του περιβάλλοντος, αλλά και απέναντι στο κράτος και τα αφεντικά, ξένα και ντόπια. Καμία σημασία δεν έχει άλλωστε η προέλευσή τους, μιας και σκοπός τους είναι το κέρδος κι όχι καμία “ανάπτυξη του τόπου” ή κανένα “εθνικό συμφέρον”.

Σε μία περίοδο που για την καθημερινή επιβίωση γίνεται αγώνας, και όλο και μεγαλύτερα κομμάτια της κοινωνίας φτωχοποιούνται, τα συμφέροντα των από πάνω βαφτίζονται εθνικά, η καταστροφή βαφτίζεται ανάπτυξη και η απειλή του εκφασισμού της κοινωνίας αρχίζει να γίνεται πραγματικότητα.
Για μας λοιπόν το διακύβευμα του αγώνα ενάντια στα μεταλλεία χρυσού, δεν είναι αν τα μεταλλεία θα ανήκουν σε εταιρία ελληνική, καναδική ή στο κράτος, αλλά ότι δεν πρέπει να γίνουν. Έτσι το να υπερασπιζόμαστε “το δάσος το νερό και τις ζωές μας” δεν ταυτίζεται με κανένα πατριωτικό καθήκον. Γιατί, όπως τα συμφέροντα και οι τακτικές των αφεντικών, έτσι και η αξιοπρέπεια αυτών που αντιστέκονται, δεν γνωρίζει σύνορα.

Επίσης, δεν σκεφτήκαμε ποτέ να εναποθέσουμε τις ελπίδες μας στο ΣτΕ, καθώς ως όργανο του κράτους, ο ρόλος του δεν είναι να μπλοκάρει αλλά να διευκολύνει την λειτουργία του καπιταλιστικού συστήματος. Άλλωστε ακόμα και το σύνταγμά τους είναι ξεκάθαρο. Όταν τίθεται θέμα εθνικής οικονομίας και άρα κερδοφορίας, το περιβάλλον και οι ζωές μας μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα.
Αυτός ο αγώνας, όπως και κάθε αγώνας θα πρέπει να βασίζεται στις δικές μας δυνάμεις, χωρίς να περιμένουμε κανέναν από μηχανής θεό να μας σώσει. Αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας ως κομμάτι των αγώνων που διεξάγονται σε όλο τον πλανήτη ενάντια στην καταδυνάστευση των ζωών μας και του περιβάλλοντος.

ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΟΥ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΙΝΔΟΝΗΣΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΝΑΔΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΧΙΛΗ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ

 Ανοιχτό Συντονιστικό Θεσσαλονίκης Ενάντια στα Μεταλλεία Χρυσού