Ένα τόσο δα …γαλανόλευκο… πανάκι κι από κάτω…

( Σκίτσο-κείμενο: Θανάσης Κάππος )

 Εκτός από βλαμμένο θέατρο και σιχαμένο  παιχνιδάκι , οι «μάχες» ένστολων του κράτους με τους αντίστοιχους του βαθιού κράτους…

…χωροφυλάκοι «εναντίον» εθνοκατσαπλιάδων και τούμπαλιν…

…αυτό το πράμα παραείναι γελοίο, όταν κορυφώνεται η «δραματουργία» … να σαν στην Κόρινθο…

…Ώ ρε διλήμματα!... Ποια σημαιούλα είναι πιο άρεια;…

Αυτή στα εθνόσημα και στα μανίκια των ΜΑΤάδων ή η τυλιγμένη στα παλούκια των νεοναζί;…

• Τι’ ν’ η πατρίδα μας;…

Τι διατάζει; … Ένα τόσο δα πανάκι κι από κάτω ροπαλάκι….

… ή ένα τόσο δα πανάκι κι από κάτω φυσουνάκι;….

Σε στρατόπεδο συγκέντρωσης , πάντως, και οι δυο σημαιούλες κάνουν έπαρση !...

Πιο politically correct , στρατόπεδο- σύρμα- καψόνια η «επίσημη» , πιο Άουσβιτς η κατσαπλιάδικη…

…κι όσο να’ ναι έχει μια πολιτισμική διαφορά η περίοδος «προσαρμογής» και κόλασης στη «λεγεώνα των ‘ξένων’..»,  από το μια βδομάδα καταναγκαστικά έργα και αμέσως  μετά κρεματόριο…

• Τεσπά, στο πετσί και στα κόκαλα και στα κρανία «ξένων» και «ντόπιων» , χρόνια τώρα το εμπεδώσαμε:

Ένα τόσο δα  (γαλανόλευκο…) πανάκι κι από κάτω ροπαλάκι…. εεεε… ροπαλάρα, στυλιάρι…..

• Υποτίθεται ότι το πανάκι, σε μια σειρά λωρίδες βγάζει σα σήματα Μορς το «ελευθερία ή θάνατος» ως moto νεότευκτης και νεωτερικής κρατικής υπόστασης…

…άντε με τον ίδιο εξουσιαστικό λαθραίο ανάποδο, σαν τα μοναστήρια που απαιτούν χρυσά και διαμαντένια τάματα από τους πιστούς (υπήκοους) πάνω από το λείψανο καθοσιωμένου ασκητή που πέθανε με προσευχή, ακτήμων και νηστεία όπου πλούτος ήταν το σταρένιο παξιμάδι…

Ένα τόσο δα (…γαλανόλευκο…) πανάκι κι από κάτω μια στυλιάρα ναααα!....

• «Ελευθερία ή θάνατος!...»

Θάνατος!... ΑΙΜΑ.. «τιμή» (μπλιαχχχχςςςςς)…

Θάνατος  σε ΟΛΟΥΣ τους «άλλους» για την εξασφάλιση της ελεύθερης «μοναδικότητας» των Άρειων , της ελεύθερης … ανεμπόδιστης από κάθε τι «κατώτερο» ,  ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ τους…

• Η βία και το κράτος θα κρατάνε τον Προμηθέα Δεσμώτη, με τη βοήθεια του εκάστοτε αναλώσιμου μαλάκα μπρατσαρά, εθελοντικά καταδικασμένου κερατά ,  Ήφαιστου….

…Για χάρη  και δυναστεία του πάντων και πασών των εποχών  Άρειου , ζηλότυπου Αρχοντα, Δία…

Αισχύλε , σήμερα πώς θα’ φτιαχνες την Τραγωδία σου;… Πώς τα συκώτια του Προμηθέα , αντί για το όρνεο - ράμφος- νύχια θα τα πιλάτευε ένα τόσο δα (… γαλανόλευκο…) πανάκι κι από κάτω ΣΤΥΛΙΑΡΙ ΝΑαααα…;;; Στα νύχια όρνιων , πάλι…

Θ.