Όλα αυτά φαντάζουν πολύ ωραία. Ακούγοντας
τους διάφορους εργατοπατέρες σου δημιουργείται η εντύπωση πως οι συντεχνιακές αντιλήψεις και ο κοινωνικός αυτοματισμός τίθενται επιτέλους στο περιθώριο. Διαβάζοντας όμως λίγο πιο προσεχτικά τις ανακοινώσεις των Δ.Σ αντιλαμβανόμαστε πως τελικά απέχουμε ακόμα πολύ από την πολυπόθητη ενότητα των εκμεταλλευομένων ενάντια στους εξουσιαστές μας.
Μπορεί το σύνθημα “Μείωση της τιμής του εισιτηρίου” να ακούγεται ευχάριστα στα αυτιά μας, όμως διαβάζοντας λίγο πιο προσεκτικά τις ανακοινώσεις που κυκλοφορούν δεν μπορούμε παρά να διαφωνήσουμε κάθετα με τις αντιλήψεις που προωθούνται. Καταρχάς πιστεύουμε πως τα Δ.Σ των σωματείων κάνουν ένα μεγάλο λάθος. Συσχετίζουν την τιμή του εισιτηρίου με τα έσοδα των εταιριών και με τους μισθούς μας. Είναι ξεκάθαρο πως οι μισθοί μας δεν έχουν καμία σχέση με την τιμή του εισιτηρίου. Προφανώς δεν αυξανόταν η τιμή του εισιτηρίου όταν παίρναμε εμείς αύξηση, πόσο μάλλον δε τώρα που οι μισθοί μας μειώνονται διαρκώς ενώ η τιμή αυξάνεται. Επιπλέον, και ειδικά με τη διανομή των εσόδων από τον ΟΑΣΑ, το ποσοστό εσόδων από τα εισιτήρια σε σχέση με τα συνολικά έσοδα των εταιριών είναι εξαιρετικά μικρό.
Επίσης δεν είναι δυνατόν να νομίζουμε πως θα εξασφαλίσουμε τις θέσεις εργασίας μας εάν οι εταιρείες παρουσιάζουν κέρδη. Έχει αποδειχτεί, ειδικά στις συνθήκες κρίσης που βιώνουμε, πως στόχος κράτους και αφεντικών είναι να περιορίσουν όσο το δυνατόν περισσότερο τόσο των αριθμό των εργαζομένων, όσο και τους μισθούς μας. Επομένως κινείται στα όρια της βλακείας και του κοινωνικού κανιβαλισμού να στοχοποιούμε όσους δεν ακυρώνουν εισιτήριο ως υπεύθυνους τόσο της αύξησης της τιμής όσο και για την εργασιακή μας ανασφάλεια.
Η δαμόκλειος σπάθη της ιδιωτικοποίησης χρησιμοποιείται τελικά, με πολύ έξυπνο τρόπο από υπουργεία, διοικήσεις και εργατοπατέρες προκειμένου να μας τρομοκρατήσουν και να ενισχύσουν συντεχνιακές λογικές αλλά και κανιβαλιστικές νοοτροπίες. Επιδιώκουν να μας αποπροσανατολίσουν από τα πραγματικά μας προβλήματα. Η προοπτική της ιδιωτικοποίησης θα υφίσταται ανεξάρτητα από την ύπαρξη ή όχι κερδοφορίας, άλλωστε υπάρχουν αρκετά παραδείγματα κερδοφόρων εταιρειών που δόθηκαν σε ιδιώτες. Επομένως ας μην ασχολούμαστε με τους οικονομικούς ισολογισμούς των εταιριών. Προσπαθούν να μας πείσουν να δεχθούμε όλες τις θυσίες (μειώσεις μισθών, αυξήσεις στην τιμή του εισιτηρίου, επιδείνωση των συνθηκών εργασίας κλπ) μόνο και μόνο για να αποφύγουμε την “ιδιωτικοποίηση”. Αν δεν αγωνιστούμε όμως ενάντια σε όλα αυτά και υποταχθούμε στους σχεδιασμούς της πολιτικής εξουσίας ο δημόσιος χαρακτήρας των ΜΜΜ θα είναι απλώς ένας ψευδεπίγραφος τίτλος.
Για εμάς η χρήση των ΜΜΜ και η μετακίνηση συνολικά, είναι αναφαίρετο δικαίωμα όλων μας. Κανείς δεν μπορεί να απαγορεύσει τη χρήση των Μέσων Μεταφοράς, πόσο δε μάλλον όταν η οικονομική αφαίμαξη είναι τέτοια που μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας αδυνατούν να καταβάλουν έστω και ένα συμβολικό αντίτιμο.
Για εμάς η λειτουργία των ΜΜΜ δεν μπορεί να εντάσσεται σε λογικές κερδοφορίας ή μη. Τα Μέσα Μεταφοράς θα πρέπει να ικανοποιούν τις ανάγκες των εργαζομένων (άνεργων και μη) και όχι τους στόχους που θέτουν κεφάλαιο και κράτος.
Για εμάς εχθρός μας είναι η πολιτική και οικονομική εξουσία που μας οδηγούν στην φτώχεια. Εχθροί μας είναι αυτοί που μας μειώνουν τους μισθούς και μας απολύουν. Εχθροί μας είναι όλοι όσοι μας επιβάλλουν μια ζωή ανέχειας, μιζέριας και τρομοκρατίας.
Ενάντια σε συντεχνιακές αντιλήψεις ας βάλουμε μπροστά αιτήματα που να αφορούν το σύνολο της τάξης μας. Να ξεπεράσουμε τη λογική “κάνω τη δουλειά μου”, να υπερασπιστούμε τους καταπιεσμένους, τους πιο αδύναμους, εμάς τους ίδιους και όχι τα συμφέροντα των αφεντικών.
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ – ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ στους ΧΩΡΟΥΣ του ΜΕΤΡΟ «ΤΑΞΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ»
http://taxikometopo.wordpress.com/
Δημοσίευση σχολίου