Συγκλονιστική από πλευράς συμμετοχής ήταν η χθεσινή διαδήλωση στην Αθήνα εναντίον των νέων εξοντωτικών μέτρων λιτότητας που προωθούν η ΕΕ, το ΔΝΤ και η συγκυβέρνηση Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη. Πάνω από 200.000 (!) εργαζόμενοι, επαγγελματοβιοτέχνες, έμποροι, άνεργοι, νέοι και συνταξιούχοι συμμετείχαν στην πορεία από το Πεδίον του Άρεως και την Ομόνοια ως το Σύνταγμα, καταλαμβάνοντας ουσιαστικά επί ώρες όλον τον ενδιάμεσο χώρο. Το μέγα πλήθος που κατέλαβε το κέντρο της Αθήνας ήταν υπερδιπλάσιο εκείνου που συμμετείχε στη διαδήλωση της προηγούμενης γενικής απεργίας στα τέλη Σεπτεμβρίου. Όλα δείχνουν ότι η χθεσινή διαδήλωση, η οποία δικαιολογημένα ανύψωσε το ηθικό όσων αντιδρούν στα νέα μέτρα, θα αποτελέσει το προοίμιο νέων μεγαλύτερων κινητοποιήσεων και όχι την κορύφωσή τους, αλλά αυτό μένει να αποδειχθεί. Ο θάνατος ενός 65χρονου διαδηλωτή του ΠΑΜΕ, ενός άνεργου επί έξι ολόκληρα χρόνια ναυτεργάτη, προσέδωσε πρόσθετη τραγικότητα στις ήδη δραματικές κοινωνικές συνέπειες της ασκούμενης οικονομικής πολιτικής.
Παράλληλα, η
εντυπωσιακή διαφοροποίηση της κοινωνικής σύνθεσης των διαδηλωτών σε σχέση με
προηγούμενα χρόνια αποτύπωνε ανάγλυφα τις επιπτώσεις της κρίσης σε άλλα
κοινωνικά στρώματα. Η μεγάλη πλειονότητα των χθεσινών διαδηλωτών ήταν πρώτα
πρώτα νέοι άνθρωποι κάτω των 45 ετών, εμφανώς εργαζόμενοι σε διάφορους
κλάδους του τομέα των υπηρεσιών. Συμμετείχε επίσης εκπληκτικά μεγάλος αριθμός
νέων σε ηλικία γυναικών, οι οποίες πλήττονται ιδιαιτέρως από την ανεργία αυτή
την εποχή, με όσες συνεχίζουν να εργάζονται να φοβούνται δικαίως για το άμεσο
εργασιακό τους μέλλον. Η σύνθεση της χθεσινής διαδήλωσης δηλαδή αποτύπωσε την
αγωνία για τη δουλειά τους νέων κοινωνικών στρωμάτων, τα οποία τα προηγούμενα
χρόνια θεωρούσαν πως το ζήτημα της ανεργίας δεν τα αφορά. Είναι εμφανή πλέον
τα σημάδια επερχόμενων ταχέως κοινωνικών ανατροπών, οι οποίες αναπότρεπτα
θα συνεπιφέρουν και σοβαρότατες πολιτικές ανακατατάξεις.
Αναφερόμενοι σε πτυχές του πολιτικού γίγνεσθαι πρέπει να σημειώσουμε τη θεαματική αύξηση από διαδήλωση σε διαδήλωση της συμμετοχής δεκάδων χιλιάδων ατόμων στις γραμμές του ΠΑΜΕ. Η επιλογή της προπόρευσης των δυνάμεών του στις πορείες προς το Σύνταγμα και τη Βουλή αντί του διαχωρισμού του από τους υπόλοιπους διαδηλωτές μέσω άλλων διαδρομών, φαίνεται ότι επιδοκιμάζεται από την εκλογική βάση του ΚΚΕ και την ενθαρρύνει να παίρνει μέρος όλο και πιο μαζικά στις κινητοποιήσεις. Βάζοντας τέλος στην ιδιότυπη αυτοαπομόνωση του, το ΚΚΕ σταδιακά αποκαθιστά σχέσεις ψυχολογικής επικοινωνίας έστω και δύσκολα στην αρχή, με τους υπόλοιπους διαδηλωτές, αλλά και με άλλα τμήματα ανθρώπων της Αριστεράς. Η συνέχιση μιας τέτοιας πολιτικής θα του επιτρέψει πιθανότατα να καταγράψει αύξηση του ποσοστού του στις επόμενες βουλευτικές εκλογές ώστε να απομακρυνθεί από το ολέθριο 4,5%, το οποίο ελάχιστα απέχει από τον μοιραίο γκρεμό του 3% της κοινοβουλευτικής εξαφάνισης.
Ήδη από τώρα πάντως βάζει όλο και πιο έντονα και τη δική του σφραγίδα στο πολιτικό περιεχόμενο των τελευταίων διαδηλώσεων.
Συνολικά πάντως η εικόνα μιας πρωτεύουσας με κλειστά όλα σχεδόν τα μαγαζιά στο κέντρο της και τους δρόμους πλημμυρισμένους από εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους, εμπόρους και επαγγελματοβιοτέχνες, είναι μια εικόνα πλήρους διάστασης του λαού με την κυβέρνηση που ο ίδιος εξέλεξε μόλις προ τεσσάρων μηνών. Ανεξαρτήτως του ποιος και κατά πόσο ευθύνεται γι' αυτό, η ουσία είναι πως η τεράστια πλειοψηφία του ελληνικού λαού αι¬σθάνεται εξαπατημένη από τα πολιτικά κόμματα που συναπαρτίζουν την κυβέρνηση.
Παρά τα φληναφήματα περί «αποφασιστικότητας» των Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη, το θεμελιώδες είναι πως έχουν τους Έλληνες εναντίον τους, όπως έδειξε και η χθεσινή τεράστια πορεία. Αυτό σημαίνει πως σύντομα θα πληρώσουν ακριβά την πολιτική που ασκούν.
Αναφερόμενοι σε πτυχές του πολιτικού γίγνεσθαι πρέπει να σημειώσουμε τη θεαματική αύξηση από διαδήλωση σε διαδήλωση της συμμετοχής δεκάδων χιλιάδων ατόμων στις γραμμές του ΠΑΜΕ. Η επιλογή της προπόρευσης των δυνάμεών του στις πορείες προς το Σύνταγμα και τη Βουλή αντί του διαχωρισμού του από τους υπόλοιπους διαδηλωτές μέσω άλλων διαδρομών, φαίνεται ότι επιδοκιμάζεται από την εκλογική βάση του ΚΚΕ και την ενθαρρύνει να παίρνει μέρος όλο και πιο μαζικά στις κινητοποιήσεις. Βάζοντας τέλος στην ιδιότυπη αυτοαπομόνωση του, το ΚΚΕ σταδιακά αποκαθιστά σχέσεις ψυχολογικής επικοινωνίας έστω και δύσκολα στην αρχή, με τους υπόλοιπους διαδηλωτές, αλλά και με άλλα τμήματα ανθρώπων της Αριστεράς. Η συνέχιση μιας τέτοιας πολιτικής θα του επιτρέψει πιθανότατα να καταγράψει αύξηση του ποσοστού του στις επόμενες βουλευτικές εκλογές ώστε να απομακρυνθεί από το ολέθριο 4,5%, το οποίο ελάχιστα απέχει από τον μοιραίο γκρεμό του 3% της κοινοβουλευτικής εξαφάνισης.
Ήδη από τώρα πάντως βάζει όλο και πιο έντονα και τη δική του σφραγίδα στο πολιτικό περιεχόμενο των τελευταίων διαδηλώσεων.
Συνολικά πάντως η εικόνα μιας πρωτεύουσας με κλειστά όλα σχεδόν τα μαγαζιά στο κέντρο της και τους δρόμους πλημμυρισμένους από εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους, εμπόρους και επαγγελματοβιοτέχνες, είναι μια εικόνα πλήρους διάστασης του λαού με την κυβέρνηση που ο ίδιος εξέλεξε μόλις προ τεσσάρων μηνών. Ανεξαρτήτως του ποιος και κατά πόσο ευθύνεται γι' αυτό, η ουσία είναι πως η τεράστια πλειοψηφία του ελληνικού λαού αι¬σθάνεται εξαπατημένη από τα πολιτικά κόμματα που συναπαρτίζουν την κυβέρνηση.
Παρά τα φληναφήματα περί «αποφασιστικότητας» των Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη, το θεμελιώδες είναι πως έχουν τους Έλληνες εναντίον τους, όπως έδειξε και η χθεσινή τεράστια πορεία. Αυτό σημαίνει πως σύντομα θα πληρώσουν ακριβά την πολιτική που ασκούν.
Δημοσίευση σχολίου