«Οικοδόμοι, οι άνθρωποι που έχτισαν την Αθήνα» απόψε στο ρ/σ μας

Στη σειρά των εκπομπών «Το βάθος του ουρανού είναι κόκκινο» ακούστε απόψε το βράδυ στις 9.00 από το διαδικτυακό ραδιοσταθμό μας μια εκπομπή αφιερωμένη στους Οικοδόμους, τους ανθρώπους που έχτισαν την Αθήνα.

Πρόκειται για ηχογραφημένη συζήτηση που έγινε το Σάββατο 13/10/2012 στην Εργατική Λέσχη Νέας Σμύρνης με τίτλο:

«Κοινωνικοί αγώνες και πολιτική σύγκρουση την πρώτη μεταπολεμική περίοδο: το παράδειγμα του κινήματος των οικοδόμων».

Ομιλητές είναι οι:
- Δήμητρα Λαμπροπούλου, ιστορικός, συγγραφέας του βιβλίου “Οικοδόμοι, οι άνθρωποι που έχτισαν την  Αθήνα, 1950 -1967″  (εκδόσεις Βιβλιόραμα)
και
 -Μπάμπης Δρακόπουλος, οικοδόμος, αγωνιστής του μεταπολεμικού κινήματος των οικοδόμων.

Μεγάλος ‘απών’ της εκδήλωσης, ο συνδικαλιστής οικοδόμος Δημήτρης Κουτσούνης…

Οι ομιλίες, οι τοποθετήσεις και η πλούσια συζήτηση που ακολούθησε ανέδειξαν το κοινωνικό και πολιτικό βάρος καθώς και τη δυναμική του κινήματος των οικοδόμων στα πρώτα μετεμφυλιακά χρόνια.  Αναλύονται οι πολιτικοί και κοινωνικοί όροι που επέτρεψαν να γίνει η οικοδομή το αποκούμπι των κατατρεγμένων αριστερών εργατών  και οι οικοδόμοι να αποτελέσουν τηραχοκοκαλιά του εργατικού κινήματος αλλά και ταυτόχρονα την ‘εμπροσθοφυλακή’ της αριστεράς.

Ιδιαίτερη αναφορά έγινε στη μεγαλειώδη πανελλαδική πανοικοδομική απεργία και μαχητική πορεία της 1ης Δεκέμβρη 1960 με αιτήματα:

Όριο συνταξιοδότησης τα 60 αντί τα 65 χρόνια.
2500 ημερομίσθια για να θεμελιωθεί συνταξιοδοτικό δικαίωμα αντί για 4050 που απαιτούσε το νομοσχέδιο. 
Διανομή των “υπέρ αγνώστων” ενσήμων στους υπερήλικες οικοδόμους.
Δώρο Χριστουγέννων και άδεια από το ΙΚΑ.

Προσθέτουμε σ’ αυτά που θα ακούσετε, ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το βιβλίο του Στέργιου Κατσαρού «Εγώ ο προβοκάτορας, ο τρομοκράτης», σχετικό με την απεργία αυτή:

Η Πανοικοδομική, δεκαπενθήμερη εφημερίδα όλων των εργαζόμενων στις οικοδομές

Ήταν η πρώτη φορά μετά το 1949 που οι καταπιεσμένες και εκμεταλλευόμενες μάζες αντιμετώπιζαν με βία τη βία των οργάνων κρατικής καταστολής. Δεν ήταν μόνο οι εβδομήντα χωροφύλακες που τραυματίστηκαν σοβαρά στα επεισόδια αυτά, αλλά και πολλοί άλλοι, που μετά τα γεγονότα υπέβαλαν τις παραιτήσεις τους. Η ταπείνωση του χωροφύλακα, που για χρόνια ήταν απόλυτος κύριος της ζωής και της αξιοπρέπειας εκατομμυρίων ανθρώπων, είχε ένα απελευθερωτικό αποτέλεσμα για το σύνολο των καταπιεσμένων μαζών. Τώρα ο εργάτης δεν ήταν ο κακομοίρης που ζητούσε λύτρωση στα δεσμά της μετανάστευσης. Ήταν ο γίγαντας που «πρωί με τη δροσιά και μέσα στο λιοπύρι έχτιζε για να φτάσει τον ήλιο». Ο ανατολίτικος θρήνος του Καζαντζίδη έδωσε τη θέση του στο αισιόδοξο μαρς του Θεοδωράκη. Όσο για τον οικοδόμο, ξέφυγε από τα τάρταρα της κοινωνικής περιφρόνησης και έγινε ο πρωταγωνιστής της πολιτικής σκηνής, όπου κυριάρχησε για εφτά ολόκληρα χρόνια.
Από τότε οι φοιτητές και άλλοι εργαζόμενοι, όταν στις συγκρούσεις τους με την αστυνομία βρίσκονταν σε δυσκολίες, φώναζαν το σύνθημα «έρχονται οι οικοδόμοι».