Ο ήρωας

«Αθήνα, 18.10.12
ΙΑΤΡΙΚΟ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ
Σήμερα ημέρα Πέμπτη 18.10.12 και περί ώρα 14:00 διεκομίσθη με το ΕΚΑΒ από την περιοχή της διαδήλωσης πλατεία Ραλλού Μάνου,  άνδρας ηλικίας 65 ετών με μυδρίαση και άσφυγμος στο  Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών του  ΓΝΑ «Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ».
΄Εγιναν οι διαδικασίες καρδιοαναπνευστικής αναζωογόνησης από τους ιατρούς του Καρδιολογικού Τμήματος  χωρίς αποτέλεσμα...»

Τα θερμά μου συλλυπητήρια στους συγγενείς και φίλους για τον  ήρωα αγωνιστή Ξενοφώντα Λούγαρη, που δολοφονήθηκε στην πορεία του ΠΑΜΕ από τα χημικά των ΜΑΤ. Έχουμε πει πολλές φορές, ότι τα δηλητήρια που ψεκάζουν οι πραιτοριανοί κατ εντολή της τρικοματικής συμμορίας είναι θανατηφόρα. Προκαλούν σοβαρές βλάβες τόσο μακροχρόνια όσο κι αμέσως.

Για τα εμετικά ΜΜΕ όμως δεν υπάρχει καν θέμα χημικών! Απλά περπατούσε και πέθανε! Παθολογικά αίτια! Έτσι ξαφνικά. Μπορεί να τον πείραξε και η πορεία!!!, αυτό τόλμησαν να υπονοήσουν χωρίς ίχνος τσίπας! Πνίγηκε η Αθήνα από τα δακρυγόνα και δε διστάζουν να μας κοροϊδεύουν κατάμουτρα. Μικροεπεισόδια λέει το βλήμα. Μικροεπεισόδιο ο φόνος!

Ούτε καν μια συγνώμη, έτσι για τους τύπους! Ούτε μια παραίτηση! Μόνο χλεύη.

Είναι δολοφονία. Ήθελαν θύμα, για να φοβίσουν το λαό. Ήξεραν τι προκαλεί το δηλητήριο που ρίχνουν. Αλλά όταν έχεις τα τσογλάνια των καναλιών να σκυλεύουν τους νεκρούς, μπορείς να πεις τα πάντα. Άλλωστε, πότε ντραπήκαν; Όταν ψήφιζαν τη χρεοκοπία; Όταν έκλεβαν ή όταν απέλυαν;

Το έχουν ξαναπεί. Με το φοιτητή που παρ ολίγο να σκοτώσουν στο ξύλο, έφταιγε... η ζαρντινιέρα στην οποία «παραπάτησε». Με τον μικρό Αλέξανδρο, «εξοστρακίστηκε η σφαίρα». Με κάθε νεκρό βρίσκουν μια δικαιολογία, ένα παραμύθι χωρίς άλλοθι.

«Το θέμα δεν προσφέρεται για εκμετάλλευση», λένε τώρα.  Φυσικά όχι, δεν συμφέρει το Σαμαρά, το Βενιζέλο και τον Κουβέλη κάτι τέτοιο. Μια πολιτική δολοφονία «δεν είναι λόγος να το συζητάμε, άλλωστε». «Ούτως ή άλλως θα πέθαινε!», αυτό αφήνουν δόλια να εννοηθεί, αυτό τολμάνε να ξεστομίσουν από τον οχετό, που έχουν για στόμα! Φυσικά θα πέθαινε αχρείοι. Από την πείνα. Αν δεν τον εξανάγκαζαν σε αυτοκτονία, όπως τόσους άλλους. Τρέμουν οι ένοχοι φονιάδες μήπως αποδοθεί δικαιοσύνη.

Αν όμως σκοτώνονταν κάποιος μπάτσος ε; Πρωτοσέλιδο θα το κάνανε. Με έκτακτα δελτία και δεν συμμαζεύεται. Μήνες θα το «χτυπάγανε». Μα υπήρξαν και τραυματίες μπάτσοι, οι «καημένοι». Πράγματι κρύωσαν, γιατί ίδρωσαν από το ξύλο που έριξαν στους διαδηλωτές.

Πενήντα και πλέον προσαγωγές χωρίς κανένα λόγο. Αμέτρητα χημικά μόλυναν την ατμόσφαιρα. Επίθεση των «λυσσασμένων παρα-κρατικών με στολή» χωρίς καμιά αφορμή. Δεκάδες τραυματίες αρκετοί σοβαρά, ακόμα περισσότεροι με αναπνευστικά. Πάλι χτύπησαν αλύπητα αδύναμους και άοπλους.  

Ως πότε, σε ρωτώ; Σήμερα εκατοντάδες χιλιάδες λαού βγήκαμε και πάλι. Σε όλες τις πόλεις. Πιο πολλοί από ποτέ. Πλημμύρισαν οι δρόμοι, φώναζε όλος ο λαός για καλύτερη ζωή. Ποια η απάντηση; Ο θάνατος. Η βία, η πρόκληση, το θράσος, το ψέμα, η δείλια.

Θα τους περάσει κι αυτό; Ο 65χρονος άνεργος ναυτεργάτης  δεν πήγε ούτε να πεθάνει, ούτε να χτυπήσει. Πήγε για να πει για την ανεργία, να διαμαρτυρηθεί, να παλέψει για καλύτερη ζωή. Μαζί με σένα και μένα. Διαδήλωνε δίπλα μας με χιλιάδες άλλους. Θα μπορούσα να ήμουν εγώ ή εσύ στη θέση του, οποιοσδήποτε. Θα αφήσουμε τους φονιάδες να προσβάλουν τη μνήμη του; Θα τη γλυτώσουν οι δολοφόνοι;

Αν αφήσουμε τα όρνια των καναλιών και της βουλής, κάθε φορά θα θρηνούμε αθώους. Όλοι αυτοί που είναι θύματα της κυβέρνησης «σχιζοφρενών δολοφόνων» και σκυλευτήκαν από τα καθάρματα των μέσων προπαγάνδας δεν πέθαναν. Τα θύματα της βίας, οι αθώοι που έδωσαν τη ζωή τους, θα διαδηλώνουν δίπλα μας σε κάθε αγώνα. Δε θα ξεχαστεί η άδικη δολοφονία, κι ο ηρωισμός τους.

Αθάνατοι.