του Νίκου Κουνενή
Η Ευρωπαική Ένωση έλαβε εν δόξη και τιμή το Νόμπελ Ειρήνης, το οποίο, κατά δήλωση Μπαρόζο, ανήκει εξίσου στα 500.000.000 των μόνιμων κατοίκων της ανωτέρω Ανομοσπονδίας; Οι δικοί μας εξυγιαντές, οι μακράν πρωτεύσαντες, κατά δήλωσιν Σαμαρά, σε μέτρα σκληρής λιτότητας στην Ευρώπη, τι ακριβώς έλαβαν; (Πάσα απάντησις αποδεκτή, αρκεί να μην προσβάλλει ευθέως την δημοσίαν αιδώ).
Κατά τη δική μου πάντως εκτίμηση, τρίχες έλαβαν. Διότι το μερίδιο που δικαιούται ο καθείς εξ αυτών (σύμφωνα πάντα με τον εμβληματικό επίτροπο) είναι το 1/500.000.000 του βραβείου, ποσοστό όχι μεγαλύτερο από το δικό μου ή του καθενός εξ ημών των συνευρωπαίων, νοτίων, βορείων, δυτικών, ανατολικών και κεντρικών. Είναι το ποσοστό αυτό ικανό να δικαιώσει ηθικά τις σχεδόν τρίχρονες, και πρωτοφανείς στην Ευρώπη εν καιρώ ειρήνης προσπάθειές τους για πλήρη ανωκατωδιάρθρωση της χώρας και του λαού; Νάιν, νομίζω, κομπλίτλι νάιν. Είναι επαρκές ώστε να εκφράσει τον στρατηγικής σημασίας πιλοτικό ρόλο των οποίο ανέλαβε η χώρας μας, ως φωτοδότης (επιτέλους, ξανά!) της Γηραιάς Ηπείρου, λαμβάνοντας τη σχετική σκυτάλη από τους πρώτους σκαπανείς οικονομικοκοινωνικούς αναμορφωτές Αουγκούστο Πινοσέτ, Μάργκαρετ Θάτσερ, Κάρλος Μένεμ και (πως το λένε το μικρό του;) Ντε Λα Ρούα κ. ά.; Κομπλίτλι νάιν, αγκαίν.
Για την αποκατάσταση λοιπόν της δικαιοσύνης, εισηγούμαι στην Ακαδημία Αθηνών την απονομή ανάλογου Εθνικού Βραβείου στους κ.κ Παπανδρέου, Σαμαρά, Κουβέλη, Πάγκαλο, Καρατζαφέρη, Παπακωνσταντίνου, Διαμαντοπούλου, Ραγκούση, Παπουτσή, Χρυσοχοίδη, Στουρνάρα, Αβραμόπουλο, Σταικούρα, Βρούτση και τους εκατοντάδες ακόμη ήρωες που στήριξαν και στηρίζουν από τα υπουργικά και βουλευτικά έδρανά τους την άοκνη Εθνική μας Προσπάθεια. Πρόκειται για την αποδοχή ενός απολύτως ανελαστικού χρέους χρέος έναντι του Ιστορικού του Μέλλοντος, διαπραγματεύσιμου ελευθέρως στις διεθνείς αγορές, μέχρις ότου ο τελευταίος δεήσει να εμφανιστεί (και να αποδώσει στους σκαπανείς της σύγχρονης εποποιίας της χώρας τις δέουσες τιμές, οπότε και θα συντελεστεί η πλήρης απωπληρωμή κεφαλαίου και χρεολυσίων).
Για λόγους δικαιοσύνης στη λίστα των πρωτοκλασσάτων βραβευομένων θα πρέπει να προστεθούν και οι υποδεδέστεροι ταγοί της εθνικής και λαικής αναμόρφωσης, αυτοί που έκαναν και την απαραίτητη λάντζα, όπως, καλή ώρα, η «δεν μας χαιρετάς», κυρία Άννα Νταλάρα, ή ο φλογερός πλην πραγματιστής αριστερός λιμενοβραχίων, Γρηγόρης Ψαριανός.
Στο πλαίσιο της ως άνω πρότασης, και για λόγους δικαιοσύνης και πάλι, θα μπορούσε να συμπεριληφθεί συμπληρωματικώς και η έκτακτη τιμητική αναγόρευση των κ.κ. Τόμσεν, Μαζούχ, Μορς, Ράιχενμπαχ και Φούχτελ σε αντεπιστέλλοντα μέλη της Ακαδημίας, εμμίσθως, εννοείται. Ένα πεντοχίλιαρο νευρώνια το μήνα είναι αυτό, κάποια περαιτέρω άνεση θα προσθέσει στους ακάματους αυτούς βιοπαλαιστές, που νυχθημερόν μοχθούν για την ευημερία μας.
Για να μη μείνουμε παραπονεμένοι οι λοιποί, απλοί και ταπεινοί, κάτοικοι της χώρας, η Ακαδημία των Αθηνών θα μπορούσε να βραβεύσει συβολικώς και εμάς, αποστέλλοντας στον καθένα μας από ένα CD του ευσεβούς (και χρυσαυγίσαντος) αοιδού Πέτρου Γαιτάνου, περιέχον το «Η ζωή εν Τάφω» και άλλες ανάλογες συμβολικές Ωδές. Προκειμένου η δωρεάν διανομή να μη στερήσει από τον έξοχο αυτό δημιουργό το μερίδιό του στα ερμηνευτικά πνευματικά δικαιώματα, προτείνω ειδική σχετική χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ.
Υ.Γ. Προς τα μέλη της Ακαδημίας Αθηνών: Τον Πεταλωτή, τον Μόσιαλο, τον Μπεγλίτη, τον Άδωνι, τον Βορίδη και τον Λυκούδη μην ξεχάσετε. Μια τέτοια παράλειψη θαα αποτελούσε Ύβρη έναντι του Έθνους και του Λαού, αλλά και υμών, των Αθανάτων.
Δημοσίευση σχολίου