Βιώνουμε μια κρίσιμη περίοδο, κατά την οποία σημαντικά γεγονότα εξελίσσονται, οξύτατες αντιθέσεις αναπτύσσονται και καθοριστικές για το μέλλον της χώρας αποφάσεις λαμβάνονται. Ο πολιτικός χρόνος συμπυκνώνεται ασφυκτικά, παράγοντας ένα εκρηκτικό δυναμικό. Τα μνημονιακά συμφέροντα και οι κυβερνητικοί υποτελείς τους οδηγούν την αντιπαράθεση στα άκρα, επιδιώκοντας να πετύχουν ταυτόχρονα δύο στόχους.
Ο πρώτος αφορά στην εξουθένωση, στην παθητικοποίηση, στην πλήρη υποταγή μιας κοινωνίας που βρίσκεται σε απόγνωση και σε καθεστώς ιδεολογικής βίας και τρομοκράτησης. Ο δεύτερος στόχος, οργανικά συνδεδεμένος με τον πρώτο, αφορά στην ακύρωση, στην απονομιμοποίηση οποιασδήποτε εναλλακτικής πρότασης ή διεξόδου απέναντι στην ακολουθούμενη μνημονιακή στρατηγική.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, οι φορείς που αντιτίθενται στα Μνημόνια, κάθε άποψη που διατυπώνεται κριτικά προς το «κρατούν μνημονιακό καθεστώς» καταγγέλλεται ως περιθωριακή, ως υπονομευτική, και αφορίζεται.
Η ακροδεξιά μετατόπιση της κυβερνητικής εξουσίας τόσο σε οικονομικο-κοινωνικό όσο και σε πολιτικο-ιδεολογικό επίπεδο είναι παραπάνω από εμφανής. Η κυβέρνηση αποφασίζει, στο πλαίσιο ενός καθεστώτος «έκτακτων εξουσιών». Έχει επιβάλει τη μορφή μιας αυταρχικής Δημοκρατίας και εφαρμόζει τις αρχές μιας κοινοβουλευτικής δικτατορίας. Μέσω της καθιέρωσης πλέον ως τακτής διαδικασίας της έκδοσης Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου -που «εμφανίζονται» τα Σαββατοκύριακα-, οι βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας αναγκάζονται να «νομιμοποιούν» τυπικά επιλογές τις οποίες ούτε γνωρίζουν ούτε εγκρίνουν στην πραγματικότητα, απαξιούμενοι Διαβάστε την συνέχεια στην ηλεκτρονική εφημερίδα μας
Δημοσίευση σχολίου