1821 - 2013.

Καυχιόμαστε για την Ιστορία μας. Όχι μόνο δεν την ξέρουμε πολλοί, αλλά και τη διαστρέφουν ορισμένοι.

Ο «ραγιάς» που η αρχική σημασία της λέξης ήταν «κοπάδι» κι αργότερα σήμαινε το σκλάβο, περίμενε πολλές φορές τη σωτηρία απ’ έξω. Το «ξανθό ομόδοξο γένος» που θα αναστήλωνε το Βυζάντιο... Τρίχες, μια προπαγάνδα των Ρώσων πρακτόρων προς τους αφελείς, για να προωθήσουν τα δικά τους συμφέροντα. Μόλις επέρχονταν συμφωνία μεταξύ των δυνάμεων, εγκατέλειπαν τους συμμάχους τους και σφύριζαν αδιάφορα.

Έτσι έγιναν οι αποτυχημένες απόπειρες που βασίστηκαν στην ελπίδα της έξωθεν βοήθειας.

Τα Ορλοφικά κι η επανάσταση του Λάμπρου Κατσώνη, είναι δυο μόνο τρανταχτά  παραδείγματα, ότι η σωτηρία των αδικημένων μπορεί να γίνει μόνο από τους ίδιους. Αυτό άλλωστε είναι το συμπέρασμα όλων των σοβαρών Ιστορικών.

Φυσικά μπορεί να υπάρξει εκμετάλλευση των διεθνών ανταγωνισμών ή συγκυριών προς όφελος της επανάστασης αλλά η αντίληψη ότι θα μας χαρίσει κάποιος την ελευθερία είναι όχι απλά λάθος, αλλά επικίνδυνη, γιατί οδηγεί ή στην αδράνεια, ή σε καπέλωμα της προσπάθειας.

Μην έχουμε την αφέλεια ότι «όλος ο λαός συν γυναιξί και τέκνοις θα πολεμήσει». Την περίοδο της Τουρκοκρατίας, της Τριπλής Κατοχής, της Δικτατορίας, η συντριπτική πλειοψηφία του λαού ήταν αντίθετη με τους κατακτητές και τους δικτάτορες.

Υπήρχε ωστόσο μια μειοψηφία, που όχι μόνο συμφωνούσε άλλα με της πλάτες των αφεντάδων χτύπαγε. Οι κοτζαμπάσηδες, οι προσκυνημένοι, οι ταγματασφαλίτες, οι ρουφιάνοι, παρακρατικοί, οι βασανιστές κοκ. Τώρα τους λένε κηφήνες, κουμπάρους κλπ.

Στην επανάσταση του 1611 πχ στα Ιωάννινα, ο ηγέτης της, ο ιερέας Διονύσιος ο Φιλόσοφος, βρήκε τραγικό θάνατο (γδάρθηκε ζωντανός). Αργότερα η Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου τον καθαίρεσε.
Εκείνο που δεν γράφεται για το "Σκυλόσοφο" όπως τον αποκαλούσε ο Μάξιμος (ένας βολεμένος παπάς που καταδίκασε την εξέγερση), είναι ότι οι κάτοικοι του κάστρου των Ιωαννίνων, Έλληνες, όχι μόνο δεν άνοιξαν τις πόρτες να μπουν οι επαναστάτες, που διαμαρτύρονταν για τη φορολογία, αλλά πολέμησαν τους επαναστάτες για να μη χάσουν τα δικά τους προνόμια: "...ενωθέντες οι Ρωμαίοι του κάστρου με τους Τούρκους, επειδή και ήσαν λίγοι οι Τούρκοι, επολέμησαν μαζί τον κακο-Διονύσιον και τον εκαταχάλασαν κατά κράτος". Τελικά ο σουλτάνος τους αφαίρεσε τα προνόμια τους με κάποια ασήμαντη κατασκευασμένη αφορμή λίγο μετά...      

Ακόμη όμως κι από την πλειοψηφία υπάρχουν αυτοί, που κάθονται στον καναπέ και περιμένουν από τους άλλους. Θέλουν να γίνει κάτι, αλλά να το κάνουν οι άλλοι. Χειροκροτούν κρυφά μεν τις ριζοσπαστικές κινήσεις, αλλά δεν συμμετέχουν. Υπήρχαν πάντα και θα υπάρχουν.

Φυσικά σε κάθε αποτυχία έρχονται αντίποινα από τον κατακτητή. Οι σφαγές, όπως αυτή των Ψαρών ή της Χίου, οι λεηλασίες και τα βαρύτερα μέτρα ήταν προς δημιουργία κλίματος τρομοκρατίας κι υποταγής. Ακόμα όμως και προσκυνημένοι δεν γλίτωναν, αφού η ζωή τους χειροτέρευε καθώς περνούσαν τα χρόνια. Γνωστά τα αντίποινα των SS, η καταστροφή οικισμών, τα βασανιστήρια κοκ. Στη χούντα μετά από κάθε απόπειρα γίνονταν περισσότερη καταστολή και βία.

Ποτέ όμως κανείς δεν είπε από τους μετέπειτα ότι αυτά ήταν «λάθη». Το έλεγαν οι δειλοί της κάθε εποχής:  Μην κάνετε την επανάσταση το 1821, γιατί θα σας σφάξουν οι Τούρκοι, όπως το 1770. Μην χτυπάτε τους Γερμανούς, θα γίνουν αντίποινα. Μ’ άλλα λόγια, στύψτε το κεφάλι γιατί ή "άλλη" λύση της αντίστασης είναι χειρότερη...

Τέλος την κάθε επανάσταση την ξεκινούσαν οι «παράνομοι». Το 1821 οι κλέφτες, οι απροσκύνητοι, οι εξόριστοι. Οι καθαιρεμένοι παπάδες. Το 1941-45 αυτοί που  βασανίζονταν πριν τον πόλεμο στ’ αστυνομικά τμήματα. Στη δικτατορία οι Αριστεροί...

Λοιπόν θα σας πω που το πάω: Καμία επανάσταση ή επαναστατική πράξη δεν έχει εγγύηση. Ούτε ότι θα πετύχει, ούτε το ότι θα διαρκέσει λίγο. Να εξηγούμαστε. Αν με τα πρώτα αντίποινα λιγοψυχήσουν κάποιοι, κάποιοι άλλοι θα πεισμώσουν περισσότερο.  Κάποιοι θα φύγουν, κάποιοι θα έρθουν.

Και κάθε επανάσταση δεν είναι «βελούδινη». Μπορεί να γίνει αναίμακτα, ή να υπάρξει αίμα.

Η επανάσταση γίνεται ήδη. Προεόρτια βλέπουμε. Θα έχει σκαμπανεβάσματα, νίκες κι ήττες. Έτσι είναι κάθε δύσκολος αγώνας.

Η μόνη εγγύηση που υπάρχει είναι τούτη: Ότι όσο διαρκεί η αδικία η κατάσταση θα χειροτερεύει. Μέρα με τη μέρα. Σταματήστε να είστε ραγιάδες λοιπόν και γίνετε επαναστάτες.