"Αφελή" ερωτήματα στον Δ. Γόντικα και σε όσους/ες ασπάζονται τις απόψεις του

Του Γ. Γ.

Δεν θα κάνω καμιά εκτίμηση για την κατάσταση που επικρατεί στο εσωτερικό του ΚΚΕ. Απλώς θα παραθέσω αποσπάσματα από την ομιλία του  του μέλους του Π.Γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ, Δημήτρη Γόντικα, σε συγκέντρωση της Αχτίδας Δημόσιας Διοίκησης - ΟΤΑ της ΚΟ Αττικής, την περασμένη Πέμπτη, όπως δημοσιεύονται σήμερα στον «Ριζοσπάστη».
Αυτό το κείμενο σίγουρα θα συζητηθεί.

Εγώ απλώς θα υπογραμμίσω κάποια σημεία και στο τέλος θα κάνω κάποιες «αφελείς» ερωτήσεις.

Είπε, λοιπόν, ο Δ. Γόντικας, απευθυνόμενος στα μέλη του ΚΚΕ:

Στις εκλογές Μάη - Ιούνη, όπως θα θυμάστε, το Κόμμα δέχτηκε μια μεγάλη πίεση και επίθεση. Ενα μεγάλο μέρος ψηφοφόρων - οπαδών δεν άντεξε σε αυτήν την πίεση. Ποια ήταν η βάση αυτής της πίεσης; Συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, όλοι μαζί για κυβέρνηση της αριστεράς ή των λεγόμενων αντιμνημονιακών δυνάμεων.

Η άποψη αυτή πολιτικά δε δικαιώθηκε. Το Κόμμα είχε δίκιο που δεν υποχώρησε. Η στάση του αυτή είχε βέβαια συνέπειες, αλλά προστάτευσε το Κόμμα και το εργατικό - λαϊκό κίνημα από τον ευτελισμό και την καταστροφή. Το Κόμμα παραμένει όρθιο, μάχεται και ανοίγει καινούργιους δρόμους για τη νίκη του λαού.

Οι απόψεις όμως αυτές, που ζητούσαν από το Κόμμα να μπει στο δρόμο του συμβιβασμού με τις οπορτουνιστικές πολιτικές και της προδοσίας των εργατικών και λαϊκών συμφερόντων, δεν έχουν ακόμα ηττηθεί. 
Συνεχίζουν και κλιμακώνουν τον πόλεμο στο Κόμμα και τη στρατηγική του. Ο πυρήνας αυτών των δυνάμεων είναι πρώην μέλη και στελέχη του ΚΚΕ που έφυγαν κατά καιρούς από το Κόμμα. Ανάμεσά τους, υπάρχουν και αρκετά σημερινά μέλη του Κόμματος, ορισμένοι δημοσιογράφοι του «Ριζοσπάστη» και ορισμένα πρώην μέλη της ΚΕ που διαφωνούν με τη στρατηγική του Κόμματος και, μπροστά στο Συνέδριο, πέρασαν σε ανοιχτό πόλεμο στον ανοιχτό προσυνεδριακό διάλογο, που διεξάγεται από τις γραμμές του «Ριζοσπάστη».

Οι σύντροφοι αυτοί ισχυρίζονται ότι η πάλη για το σοσιαλισμό, για την εργατική λαϊκή εξουσία είναι σεχταριστική πολιτική, αριστερίστικη. Είναι πολιτική απόσπασης από τις πιεστικές λαϊκές ανάγκες, από το σήμερα, ότι παραπέμπουμε τη λύση τους στο σοσιαλισμό, στο μακρινό μέλλον. Οτι δεν έχουμε πολιτική συμμαχιών ότι παραβιάζουμε το Πρόγραμμα, που ψήφισε το 15ο Συνέδριο, με το οποίο ορισμένοι διαφωνούσαν και τότε. Ως απόδειξη, φέρνουν τα εκλογικά αποτελέσματα και την εκλογική μείωση του Κόμματος.
 Στην πραγματικότητα, οι σύντροφοι αυτοί υιοθετούν όλες τις εχθρικές αντιλήψεις για το Κόμμα, την πολιτική των οπορτουνιστών κάθε είδους και ταυτόχρονα ενισχύουν το οπλοστάσιο των αντιπάλων σε βάρος του Κόμματος.

Οι περισσότεροι από αυτούς τους συντρόφους δεν παρακολουθούν τη δράση του Κόμματος, τις εξελίξεις και τις επεξεργασίες του Κόμματος. Είναι σε μόνιμη αντιπολίτευση απέναντι στο Κόμμα και την ηγεσία του.
Η αφετηρία τους δεν είναι οι υπαρκτές αδυναμίες και οι ελλείψεις του Κόμματος και η διόρθωσή τους, αλλά η αλλαγή στρατηγικής. Δε διαφωνούμε, λένε, με την αναγκαιότητα του σοσιαλισμού, αλλά να προχωρήσουμε μέσα από μια σταδιακή διαδικασία, διαχωρίζοντας αυθαίρετα και αυθάδικα τον ιμπεριαλισμό από τον καπιταλισμό.

Διαστρεβλώνουν και συκοφαντούν μεθοδικά και συνειδητά τις θέσεις και τη δράση του Κόμματος. Κάνουν πως δε βλέπουν ότι το ΚΚΕ καθημερινά διαμορφώνει μέτωπα πάλης για οξυμένα προβλήματα π.χ. εργατικό κίνημα, αγρότες, ΕΒΕ. Αυτή είναι η ουσία των θέσεών τους και της κριτικής που ασκούν.

Στα λόγια, απορρίπτουν βέβαια τη συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά στην πράξη οι απόψεις τους οδηγούν από την πίσω πόρτα σε συμμετοχή σε κυβερνήσεις συνεργασίας ή σε κυβερνήσεις στα πλαίσια του συστήματος.
Οταν ισχυρίζονται ότι δεν έχει το Κόμμα πολιτική συνεργασιών δε λένε καθαρά με ποιους πρέπει να συνεργαστούμε και για ποιο σκοπό.

Στο Κόμμα έχουμε μάθει, προσπαθούμε συνέχεια να προσέχουμε και να μελετάμε, είναι αλήθεια με ελλείψεις, αδυναμίες, όλες τις προτάσεις, κριτικές, ακόμα και την πολεμική των αντιπάλων. Θέλουμε να γινόμαστε όλο και καλύτεροι και σε αυτόν τον τομέα από την ΚΕ ως την ΚΟΒ και το κάθε μέλος του Κόμματος ξεχωριστά.
Δεν έχουμε όμως δικαίωμα να υιοθετούμε κάθε άποψη και, πολύ περισσότερο, να υποχωρούμε σε κάθε πίεση που ασκείται στο Κόμμα. Και ιδιαίτερα δεν έχουμε δικαίωμα να επιτρέπουμε την αλλοίωση και τον υποβιβασμό του επαναστατικού χαρακτήρα του ΚΚΕ και των σκοπών του, που είναι η ασυμβίβαστη πάλη με τα μονοπώλια, με το κεφάλαιο, με την αστική τάξη και τους συμμάχους της, με τους εκμεταλλευτές του λαού.

Θα ήταν προδοσία των συμφερόντων της εργατικής τάξης αν μπαίναμε σε μια συζήτηση για μια συνδιαχείριση αυτού του συστήματος, για μεταρρυθμίσεις προς όφελος του λαού με τη συμμετοχή σε μια κυβέρνηση, όπου στην οικονομία θα κυριαρχούν οι μονοπωλιακοί όμιλοι και μέσα στην ΕΕ.
Επομένως, σωστά η συντριπτική πλειοψηφία των μελών του Κόμματος, όλο το Κόμμα, απορρίπτει αυτές τις θέσεις ως εχθρικές και επιζήμιες για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. …

Το ΚΚΕ έχει προειδοποιήσει γι' αυτήν την εξέλιξη πολύ πριν την εκδήλωση της οικονομικής κρίσης. Η κρίση ήρθε να επιβεβαιώσει αυτήν την εκτίμηση. Διέξοδος από την κρίση που να ικανοποιεί και την κερδοφορία των καπιταλιστών και τα στοιχειώδη συμφέροντα των εργαζομένων δεν υπάρχει.
Οποιος ισχυρίζεται ότι μπορεί να αναδειχθεί μια κυβέρνηση που θα αναχαιτίσει αυτήν την εξέλιξη χωρίς να καταργήσει την εξουσία των μονοπωλίων στην οικονομία, χωρίς σύγκρουση με αυτά τα συμφέροντα, λέει ψέματα, σκορπίζει αυταπάτες, κοιμίζει τον κόσμο. Υιοθετεί και υπηρετεί, σε τελευταία ανάλυση, την κυρίαρχη πολιτική.

Πάνω σε αυτό το ζήτημα, έχει εξαπολυθεί μια χυδαία και ύπουλη επίθεση στο Κόμμα, ότι το Κόμμα τα παραπέμπει όλα στο σοσιαλισμό, στην εργατική λαϊκή εξουσία και ότι δεν ενδιαφέρεται για τη βελτίωση της ζωής του λαού σήμερα. Πρωταγωνιστής αυτής της πρόστυχης επίθεσης είναι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, τα στελέχη του. Αυτήν την άποψη, υιοθετούν οι διαφωνούντες και μας την παρουσιάζουν με στομφώδη τρόπο ως μαρξιστική.

Πρόκειται για άποψη που διαστρεβλώνει πλήρως τις θέσεις και τη δράση του Κόμματος, είναι συκοφαντική και ξεδιάντροπα προσβλητική για τα μέλη του Κόμματος, για τους οπαδούς και φίλους που δίνουν κάθε μέρα με αυτοθυσία μάχες μαζί με χιλιάδες εργαζόμενους.

Αυτά είπε ανάμεσα στα άλλα το μέλος του Π.Γ του ΚΚΕ. (Ολόκληρο το δημοσίευμα του «Ριζοσπάστη»).

Να ξεκινήσουμε από τα εύκολα. Κανένα στέλεχος του ΚΚΕ και μάλιστα μέλος του Π.Γ. του δεν υπήρχε περίπτωση να εκφράσει τέτοιες απόψεις αν δεν είχε την έγκριση όλου του Π.Γ και της γ.γ του κόμματος. Προσωπική μου άποψη αυτή που πηγάζει από την σχετική αντίληψη που έχω αποκτήσει παρακολουθώντας όλα τα συνέδρια που έγιναν από το 10ο Συνέδριο του 1978 μέχρι σήμερα. Άλλοτε σαν μέλος του ΚΚΕ και άλλοτε σαν ανέντακτος κομμουνιστής.

Ακόμα και στο 13ο Συνέδριο που έγινε το 1991 και αφού είχε προηγηθεί η αποχώρηση του μεγαλύτερου μέρους της ΚΝΕ με τον Γ. Γράψα και αρκετών στελεχών της Κ.Ε του ΚΚΕ δεν ακούστηκαν τόσοι «βαριοί» χαρακτηρισμοί, όπως αυτούς που απέδωσε σήμερα ο Δ. Γόντικας και μάλιστα σε «αρκετά σημερινά μέλη του Κόμματος, ορισμένους δημοσιογράφους του «Ριζοσπάστη» και ορισμένα πρώην μέλη της ΚΕ»!!! Αυτοί λοιπόν, σύμφωνα με το Δ. Γόντικα ζητούν «από το Κόμμα να μπει στο δρόμο του συμβιβασμού με τις οπορτουνιστικές πολιτικές και της προδοσίας των εργατικών και λαϊκών συμφερόντων»!!

Μπορεί δηλαδή ο Δ. Γ. και όσοι συμμερίζονται τις απόψεις του να εξακολουθούν να βρίσκονται στο ίδιο κόμμα με άτομα που «Στην πραγματικότητα, οι σύντροφοι αυτοί υιοθετούν όλες τις εχθρικές αντιλήψεις για το Κόμμα, την πολιτική των οπορτουνιστών κάθε είδους και ταυτόχρονα ενισχύουν το οπλοστάσιο των αντιπάλων σε βάρος του Κόμματος»;

Είναι δυνατόν να υπάρχουν μέλη και στελέχη σε κομμουνιστικό κόμμα, στο ΚΚΕ, που σύμφωνα με τον Δ. Γόντικα έχουν εξαπολύσει «μια χυδαία και ύπουλη επίθεση στο Κόμμα» -μαζί με την ηγεσία του Σύριζα- και η άποψη τους «διαστρεβλώνει πλήρως τις θέσεις και τη δράση του Κόμματος, είναι συκοφαντική και ξεδιάντροπα προσβλητική για τα μέλη του Κόμματος»;