"Καημένο παιδί"

Κατ’ αρχήν, θα πω κάτι που με εξόργισε στον παίκτη μιας μεγάλης ομάδας, εκτός φυσικά από το φασιστικό του χαιρετισμό. Η προσπάθεια που έκανε μετά, να δικαιολογηθεί. Τα έκανε τρις χειρότερα. Το ότι έγινε επίτηδες είναι σίγουρο. Το ότι έγινε με δόλο επίσης. Ο «νέος» αυτός, μια και χαρακτηρίζεται έτσι από μερικούς, δεν χαιρέτησε ναζιστικά, όταν άρχιζε ο αγώνας, ώστε να μας δείξει τι είναι. Ούτε σε κάποιο φάουλ του. Χαιρέτησε στην καλύτερη στιγμή γι αυτόν, ακριβώς για να συνδέσει το ναζισμό με την επιτυχία. Έκανε, για να μιλήσω ποδοσφαιρικά, εσκεμμένο φάουλ - αντικανονικό, που σηκώνει κατευθείαν κόκκινη.

«Μας ξενέρωσες» του είπαν οι συμπαίκτες του. Είμαι όμως σίγουρος, ότι «κάποιοι» θα βρεθούν να φροντίσουν για το μέλλον του, όπως φροντίζουν άλλωστε για τα μέλη τους σε όλες αυτές τις περιπτώσεις.

Δε θα είχα πρόβλημα να πανηγύριζε, όπως αυτός ήθελε, φανερώνοντας τις πολιτικές του πεποιθήσεις, έστω κι αν με έβρισκαν αντίθετο. Αλλά εδώ μιλάμε πράγματι για κάτι αποτρόπαιο. Ερωτώ λοιπόν εκείνους που κόπτονται για το μέλλον ενός νέου:

Πόσοι νέοι σφαγιάστηκαν εδώ στη χώρα μας από τους ναζί; Αυτοί τι μέλλον είχαν; Οι γυναίκες, τα παιδιά, που ψήθηκαν σε φούρνους, γιατί να μην αξίζουν το ίδιο με έναν αστέρα του ποδοσφαίρου; Δεν εξοντώθηκαν άνθρωποι;

Ποια ήταν η τύχη αντιφρονούντων αθλητών επί Χίτλερ; Βασανιστήρια κι εκτέλεση. Αν νικούσαν τα κτήνη του Χίτλερ κι έκανε μια άλλη χειρονομία, που δε θα άρεσε στους ναζί, ποια θα ήταν η τύχη του;

Δεν τους εκτέλεσε αυτός. Όταν χειροκροτείς ή χαιρετάς δολοφονικά κτήνη, που σκοτώνουν μόνο και μόνο επειδή ο άλλος δεν τους αρέσει, τι είσαι;  Δεν γίνεσαι κατά κάποιο τρόπο συνεργός;   

Μα η δημοκρατία θέλει ανοχή! Μα φυσικά! Σωστά! Την είδα την δημοκρατία. Μπήκε μέσα μας σε μορφή χημικών, τη νιώσαμε καλά στο πετσί μας, όταν χτυπούσαν τα ρόπαλα των ΜΑΤ, είδαμε και το δικαίωμα της έκφρασης στα κανάλια. Να πω κι άλλα;

Όταν οι οροθετικές περιφέρονταν σαν μέρος Ρωμαϊκού Θριάμβου, όταν σπιλώνονταν οι απεργοί, όταν εξευτελίζονταν οι συμβασιούχοι, όταν διαπομπεύονταν οι δημόσιοι υπάλληλοι, όταν χτυπούσαν και λοιδορούσαν κάθε τάξη, φυλάκιζαν μετανάστες, εκεί δεν τα έκαναν «δημοκράτες»;

Μακάρι να κόπτονταν τόσο οι λαλίστατοι εργολάβοι προπαγάνδας, για τους ασθενείς χωρίς φάρμακα, τους άστεγους, τα παιδιά που πεινάνε. Αλλά, μη χαλάσουμε το μέλλον ενός νέου. Βούρκωσα, θα μπορούσα να κλάψω, να πω δεν το κάναμε εμείς το έκανε η ΕΠΟ (το οποίο αληθεύει), αλλά... για στάσου, για το μέλλον των φοιτητών, που καταστρέφονται με το σχέδιο Αθηνά ποιος έκλαψε; Η ΔΑΠ;

Για τα πτώματα των μεταναστών που ξεβραστήκαν; Αλλά αυτοί είναι ανώνυμοι, είναι άγνωστοι, είναι φτωχοί. Μισό λεπτό όμως. Κι εγώ τέτοιος είμαι, άγνωστος, φτωχός. Κι εσύ...

Κατά τα άλλα, εμείς οι Αριστεροί είμαστε υποκριτές... Αλλά υπάρχουν υποκριτές. Βέβαια... είναι η ΔΗΜΑΡ και το ΠΑΣΟΚ, που μας κοροϊδεύουν κατάμουτρα. Που ψηφίσαν τα αίσχη των στρατοπέδων συγκέντρωσης, που έκαναν ολόκληρη γενιά άνεργη. Που ξεσπίτωσαν, λεηλάτησαν, δολοφόνησαν, γιατί δολοφόνος είσαι όταν κόβεις φάρμακα σε αρρώστους ή χτυπάς στο ψαχνό. Ναι είναι ναζί. Μάλιστα χειρότεροι από τα επίσημα φίδια. Είναι η Πέμπτη φάλαγγα, οι «μεταμφιεσμένοι κατάσκοποι» κι οι πιο επικίνδυνοι.

Τους ξέρουμε. Αυτοί είναι υποκριτές, συμφωνώ. Αλλά δεν τους χρεώνεται η Αριστερά. Κάποιους στηρίζουν, κάποια ολοκληρωτικά μέτρα παίρνουν, κάποια πολιτική εφαρμόζουν. Κάποιο Μνημόνιο, που είχε ως αποτέλεσμα την αρπαγή των καταθέσεων των μικρών, γιατί οι μεγάλοι θα τα πάρουν θα φύγουν. Αν χάσουν και λίγα έχουν άλλους τρόπους να πατσίσουν. Αλίμονο στους εργάτες...  

Κι επιτέλους ο καθένας πρέπει να αναλαμβάνει τις ευθύνες των πράξεων του. Θα μου πεις αυτός; Ναι κι αυτός κι όλοι. Κανένας ένοχος για κάτι, δεν πέτυχε απαλλαγή από κατηγορία επειδή είναι έξω άλλοι ένοχοι για ίδια, ή χειρότερα, ή και πολύ χειρότερα παραπτώματα...

Ακόμη κι έτσι, ΔΕΝ θέλω την τιμωρία του συγκεκριμένου. Παρόλο, που θα μπορούσα να πω, πως ο «Εθνάρχης» (ακούνε κάποιοι;) δεν ήταν και τόσο μεγαλόψυχος για τους κομμουνιστές που έστελνε στα ξερονήσια. Δημοκρατία δεν είχαμε και τότε;

Θέλω την έμπρακτη καταδίκη του ναζισμού. Δέχομαι, να είμαι από εκείνους, που θα πουν να μην τιμωρηθεί, υπό ένα όρο: Να παραγράψετε αμέσως τα χρέη όσων φτωχών δεν μπορούν να πληρώσουν και τους έκοψαν το ρεύμα, ή ακόμα χειρότερα, τους ξεσπιτώνουν.

Τι σχέση έχει; Μεγάλη! Γιατί, αν είμαστε επιεικείς ως δημοκρατία, σε κάποιον που έκανε λάθος, δεν πρέπει να είμαστε όχι το ίδιο, αλλά πολύ περισσότερο επιεικείς σε όσους θα πάνε φυλακή ή θα τιμωρηθούν, επειδή είναι άποροι και πληρώνουν τα λάθη άλλων ;   

Πως είπατε;