Από τη χούντα, την πραγματική αυτή δηλαδή των συνταγματαρχών με τα τανκ στους δρόμους και την ΕΑΤ – ΕΣΑ, δεν έχω μνήμες. Τι μνήμες να έχει ένα παιδί που τον Ιούλιο του 1914 λέει τις πρώτες του λέξεις…
Ούτε τηλεόραση, ούτε τηλέφωνο, ούτε καλά – καλά ψυγείο δεν είχαν τότε τα περισσότερα σπίτια στη γειτονιά μας. Κάπου εκεί στα Σεπόλια. Μοναχά ραδιόφωνα παίζανε, τις Κυριακές ποδόσφαιρο, τα πρωινά με τη θεία Λένα και κάποια ραδιοφωνικά σίριαλ που άλλωστε ήταν ακόμη της μόδας και μπορεί και να συζητούνταν σε μικρές κοινόχρηστες αυλές. Κάπως έτσι μάλλον ήταν τα πράγματα. Τόσο στην επταετία όσο και τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης.
Μεγάλη κουβέντα και δεν είναι και το βασικό μας θέμα. Τι ήταν η χούντα; Μια άγνωστη λέξη για τους πιτσιρικάδες μέσα στην ανεμελιά τους. Όταν ωστόσο μετακόμισε η οικογένεια μας και άρχισε Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ
Δημοσίευση σχολίου