Ανοιχτή επιστολή στην κ. Διβάνη

Της Τ. Γ.

Όχι κυρία Διβάνη Δεν ήταν ο Θανάσης ένας τζαμπατζής επιβάτης. Ένα 18χρονο παιδί ήταν του οποίου η απελπισμένη πράξη αποδεικνύει ότι διέθετε ευαισθησία και αξιοπρέπεια, αισθήματα που προφανώς δεν σας προσδιορίζουν.

Τα βιβλία σας κατείχαν μια ξεχωριστή θέση στην βιβλιοθήκη μου.
Χτες τα πέταξα όλα στα σκουπίδια.
Πίστευα ότι ξεχειλίζοντας από συναίσθημα η γραφή σας ήσασταν ένας ευαίσθητος χαρισματικός άνθρωπος.
Διαψεύσατε και τους τρεις αυτούς χαρακτηρισμούς.

Δεν γνώριζα τον 18χρονο Θανάση. Πόνεσα και έκλαψα όμως γ αυτόν, γιατί τον ένιωσα παιδί μου. Όπως παιδιά μου νιώθω όλους τους νέους ανθρώπους που υποφέρουν απ το ανάλγητο αυτό σύστημα, μέλος του οποίου είστε κι εσείς.

Και τι τραγική ειρωνεία! Είστε μέλος της Εθνικής επιτροπής για τα δικαιώματα του ανθρώπου, διάβασα.
Αλήθεια τι πρεσβεύεται ακριβώς;
Ποια είναι τα δικαιώματα του ανθρώπου που υπερασπίζεστε;
Το δικαίωμα στην αξιοπρεπή διαβίωση δεν περιλαμβάνεται σ’ αυτά;

Το βιβλίο σας «Νάντια» το έχετε αφιερώσει σε όσους δεν χωράνε στην ζωή τους και δεν ξέρουν γιατί. Πράγματι ο Θανάσης όπως και πλήθος άλλων ανθρώπων δεν χωράνε πια στις ζωές τους. Γνωρίζουν όμως πολύ καλά γιατί. Φρόντισαν γ αυτό οι χαιρέκακοι νενέκοι που μας κυβερνούν, τις πολιτικές των οποίων υπερασπίζεστε εσείς και οι όμοιοι σας «άνθρωποι του πνεύματος». Επάξια το όνομα σας μαζί με της Σώτης Τριανταφύλλου, του Χρήστου Χωμενίδη της Κικής Δημουλά, του Τάκη Θεοδωρόπουλου του Πέτρου Μάρκαρη, του Διονύση Σαββόπουλου ... Μακρύς ο κατάλογος τελειωμό δεν έχει.

Μέχρι χτες σας θαύμαζα. Σήμερα σας σιχαίνομαι.

Υ.Γ. Για την ιστορία να σας θυμίσω, ο Ηλίας Καζάν πριν από τον τίτλο σκηνοθέτης φέρει το επίθετο καταδότης.